In-Quest – Chapter IIX – The Odyssey of Eternity
Eigen beheer, 2013
Brutal|Abstract|Melodic|In-Quest, zo beschrijft dit Turnhoutse vijftal zich. In-Quest is een begrip in de Belgische metalscene, met bijna twintig jaar op de teller, drie passages op Graspop (onder meer mainstage) en sinds een maand hun achtste album. Ondanks dit indrukwekkende CV is In-Quest er nooit helemaal in geslaagd door te breken tot het niveau waar bijvoorbeeld Aborted zich bevindt, maar het zal de heren worst wezen. Net als zijn voorganger Made Out of Negative Matter is Chapter IIX – The Odyssey of Eternity uitgegeven in eigen beheer.
Vier jaar hebben de fans er op moeten wachten, maar je merkt direct waarom het zo lang heeft geduurd. Chapter IIX – The Odyssey of Eternity is namelijk een conceptalbum van formaat geworden. Ik zet het even op een rijtje: het achtste album telt acht nummers en werd gereleased op acht augustus (8/8). De eerste letters van de nummers spellen samen ‘Eternity’ en de plaat duurt exact 44 minuten en 44 seconden. Ook muzikaal is er een verband met het nummer acht en de eeuwigheid, want het album sluit op zichzelf aan en alle leads werden bovendien ingespeeld op een achtsnarige gitaar!
Muzikaal belooft In-Quest ons dan weer de missing link tussen The Comatose Quandaries en Made Out of Negative Matter, respectievelijk een catchy en toegankelijke plaat en een technisch en harder album. Catchy is het in ieder geval niet, en het is ook minder brutaal. In plaats daarvan krijg je een totaalconcept geserveerd, waar over alle details uitvoerig is nagedacht en geen noot aan het toeval wordt overgelaten. In-Quest speelt heel berekend en geconcentreerd. Alle nummers vloeien mooi in elkaar over, wat weinig ruimte over laat voor spontaniteit. Het is duidelijk dat In-Quest offers heeft gemaakt in dienst van hun concept (al herken je hun technische, melodische en vooral moderne stijl nog steeds uit de duizenden).
De acht snaren van Douglas Verhoeven geven vooral de eerste helft van het album een soort groove die me bij momenten aan het Gojira van The Way of All Flesh doet denken. Omdat de vocalen van MiQe redelijk zacht in de mix staan en drummer Gert Monden zijn blastbeast sterk beperkt, moet Chapter IIX – The Odyssey of Eternity het vooral van sfeer en technische kunde hebben. Uitzondering is Neo-Pseudo Existence, dat voor de fan het meest vertrouwd zal klinken, met een hoger tempo is het een pak meer to the point. De twee laatste nummers zijn dan weer lang uitgesponnen, zitten ingenieus in elkaar, maar grijpen je niet helemaal naar de keel.
Omdat de band na al die jaren perfect op elkaar is ingespeeld zijn de nummers wel van hoog niveau. De drums krijgen door de goed gemixte bas heel wat meer kracht, terwijl de ritmegitaar van Korneel Lauwereins de acht snaren van Douglas Verhoeven veel ruimte geven om zich uit te leven.
Voor de In-Quest fan wordt dit album even wennen. Door het sterk uitgewerkte concept verliezen individuele nummers een beetje hun herkenbaarheid. Hoe het album zich live vertaalt, is dan ook moeilijk te voorspellen. Wie In-Quest niet kent mag zich verwachten aan een sterk album met een totaalconcept om u tegen te zeggen, intelligente nummers van een band in topvorm.
Het interview met In-Quest lees je hier.
Tracklisting:
- Enter Eternity of Lethargy
- Taedium Vitae
- Elliptical Orbits in Disbelief
- Reiterated Cycles of Celestial Spheres
- Neo-Pseudo Existence
- Infinite Sleep for the Hollow
- The Algorhytmic Alignments
- Yearn to Return [Liquidation Fails]
Line-up:
- Douglas Verhoeven – Lead guitars
- Korneel Lauwereins – Rhythm guitars
- MiQe Löfberg – Vocals
- Frederick Peeters – Bass
- Gert Monden – Drums
Links: