Unholy fuck. Warm die nekspieren maar even op voordat je dit Moribund van In Aphelion opzet. Verhip, wat een uiterst headbangwaardige zwartmetalen schijf! De gitaartandem van Necrophobic leeft zich helemaal uit op In Aphelions volwaardige debuut en we kunnen daar als metalfan alleen maar blij van worden. Black, thrash en heavy metal wisselen elkaar in sneltempo af en worden in verschillende hoeveelheden gemengd tot een verdomd smakelijk resultaat.
Necrophobic snarenkietelaar Sebastian Ramstedt hield In Aphelion boven de occulte doopvont in 2020 en werd al snel vervoegd door zijn partner in crime Johan Bergebäck. Drummer Marco Prij timmert alles vakkundig aan elkaar met een stijl die extra stuwing geeft, vooral aan de snellere stukken. Zowel gitaar- als drumwerk zijn waarlijk fenomenaal. Meer dan eens heb ik mijn kin terug naar boven tegen de rest van mijn smoelwerk mogen duwen. Op meesterlijke wijze worden melodie en agressie gecombineerd terwijl het muzikaal toch toegankelijk en zelfs catchy blijft. De loepzuivere verzorgde productie zit hier zeker voor iets tussen. Het is vooral de zieke blackmetalrasp van Sebastian, die bij In Aphelion dus ook de vocalen verzorgt, die het geheel richting het zwartere genre duwt.
Passend bij de old school horrorsfeer van de albumhoes begint opener World Serpent (Devourer Of Dreams) met een B-film keyboard intro. De melodie wordt na een duister crescendo overgenomen door tremologitaren en blastende drums. Stevig maar verdomd catchy spul! Na een gemener klinkende strofe krijgen we een harmonieus klankpallet te horen dat, voor zover ik hoor enkel bestaand uit drum en (bas)gitaren, zelfs symfonisch klinkt. Verder in het nummer wordt mooi opgebouwd naar de eerste machtige gitaarsolo van het album. Nu zijn er best wel legio gitaristen in dit genre die kunnen shredden, maar het is indrukwekkend hoe Sebastian dit tot zowel een technisch als harmonieus (met het nummer) hoogstandje verheft. En dat gebeurt meer dan eens op deze plaat.
Na een sfeervol begin gaat Draugr meer de thrashtour op, maar kent een licht melancholisch einde van klassieke heavy metal. Tussendoor is er een ronduit héérlijk melodieus riffje te horen van nog geen twintig seconden dat tot mijn spijt niet meer herhaald wordt; de heren van In Aphelion melken goede ideeën niet uit maar laten ze schitteren tussen andere metalen pracht. Let The Beast Run Wild heeft zijn naam niet gestolen en knalt er galopperend meteen vandoor. Iets na halfweg daalt het tempo wat en kan je niet blijven stilzitten op de eenvoudige maar zo efficiënte rollende riff terwijl Sebastian brult en braakt.
In de loop van het album horen we vaak de geesten van heavy metal grootmeesters als Iron Maiden en Iced Earth rondwaren, zoals het begin en einde van This Night Seems Endless. De leads die breed over de cleane gitaarakkoorden waaieren worden gevolgd door warme en volle power chords om het daarna over een slepende en meer onheilspellende boeg te gooien. Naar het einde krijgt het melodieuze opnieuw de overhand en dit werkt toe naar knap harmoniërende gitaren waarbij de vocalen de emotionele catharsis versterken. Machtig!
Sporadisch worden extra elementen aan de muziek toegevoegd en doordat dit slechts spaarzaam gebeurt, hebben deze steeds een sterke impact. Luister maar eens naar het begin van Moribund met zijn bijna religieus karakter dat bruusk overgaat naar kolkende chaos en The Origin dat na een furieus zwartmetalen begin wat gas terugneemt voor de majestueuze strofe.
Ik zou kunnen blijven schrijven over dit album, maar in plaats van een langere bespreking te lezen zou ik je aanraden om als de vliegende weerlicht Moribund te gaan luisteren. Lieve he(me)l, dit is voor mij tot nu toe de metalknalplaat van het jaar! Dit is een schijf die zo metaal is als ze komen, zowel compromisloos als melodieus. Live moet dat nogal een kolkend feestje geven dus ik hou die tourdata alvast in het oog. Ben je nog niet goed wakker? Knal er even dit album tegenaan. Even in een dipje in de loop van de dag? Knal er even dit album tegenaan. Teveel stress of spanning waardoor je niet in slaap geraakt? Yep, inderdaad. Knallen maar die handel!
Score:
93/100
Label:
Edged Circle, 2022
Tracklisting:
- World Serpent (Devourer Of Dreams)
- Draugr
- Let The Beast Run Wild
- Luciferian Age
- This Night Seems Endless
- He Who Saw The Abyss
- Moribund
- The Origin
- Sorrow, Fire And Hate
- Requiem
Line-up:
- Sebastian Ramstedt – Zang, gitaar, bas
- Johan Bergebäck – Gitaar
- Marco Prij – Drum
Links: