Ian Anderson – Homo Erraticus
Kscope, 2014
De reden waarom is mij niet geheel helder, maar Ian Anderson brengt sinds het tweede deel van Thick As A Brick uit 2012 Jethro Tull-albums onder zijn eigen naam uit. Partner in crime sinds de vroege jaren ’70, gitarist Martin Barre, is er niet meer bij. Het is, zoals Anderson terecht in de promo aangeeft, slechts in naam. Ian Anderson is Jethro Tull en vice versa. Wat overigens niet wegneemt dat Jethro Tull‘s laatste echt goede album alweer uit 1995 stamt. Roots To Branches, een persoonlijk favoeriet, waarin Anderson (en Barre) op fenomenale wijze roots, folk, rock, blues en wereldmuziek tot een fraai amalgaan samensmelt.
Homo Erraticus is weer een ouderwets goede Jethro Tull-plaat geworden. Waar zijn voorganger, terecht, werd vergeleken met de klassieker uit 1972 en slecht bij vlagen dat niveau wist te halen is deze nieuwe plaat aanzienlijk frisser. Oké, Gerald Bostock (de ‘inspirator’ van de Thick As A Brick-platen) is tekstueel gezien ook aanwezig op Homo Erraticus, maar dit album staat meer op zichzelf.
De plaat is een conceptalbum dat is opgebouwd rond drie delen waarin Bostock een oud manuscript heeft vertaald naar zijn visie op het leven van de hedendaagse mens. Anderson heeft deze visie gebruikt voor dit concept. Het zal allemaal wel. Het verhaal rondom Bostock is al zo oud als de band zelf en we weten allemaal dat het Anderson’s alter ego is die op deze wijze zijn blik op de moderne tijden geeft.
Muzikaal is het niet nieuw, maar wel van hoog niveau. Folky rock, met veel nadruk op ‘s mans meer dan gemiddelde fluitkunsten, verpakt in lekker uitdijende prognummers. Ondanks dat Anderson niet de meest spectaculaire zanger is klinkt hij voor een dikke zestiger meer dan acceptabel. Onder aan de streep is Homo Erraticus zowel tekstueel als muzikaal een meer dan geslaagd werkstuk. En wat mij betreft het beste dat Anderson in een kleine twintig jaar heeft uitgebracht. Liefhebbers van Jethro Tull uit de tweede helft van de jaren ’70 (Stormwatch, Heavy Horses) en Songs From the Wood vallen zich hier zeker geen buil aan.
Tracklisting:
- Doggerland
- Heavy Metals
- Enter the Uninvited
- Puer Ferox Adventus
- Meliora Sequamur
- The Turnpike Inn
- The Engineer
- The Pax Britannica
- Tripudium ad Bellum
- After These Wars
- New Blood, Old Veins
- In for a Pound
- The Browning of the Green
- Per Errationes ad Astra
Cold Dead Reckoning
Line-up:
- John O’Hara – toetsen
- Ian Anderson – fluit, zang, gitaar, mandoline, harmonica
- David Goodier – bas
- Florian Ophale – gitaar
- Scott Hammond – drums
Links: