Voor fans van Amenra en Cult of Luna die vinden dat hun favoriete band de laatste jaren vooral zichzelf herhalen op hun plaat, is er sinds een paar jaar een heel fijn alternatief: Hundred Year Old Man uit het Verenigde Koninkrijk. Deze groep heeft onlangs een nieuwe plaat uitgebracht waar ik persoonlijk reikhalzend naar heb uitgekeken: Sleep In Light.
Het vorige album Breaching is in mijn ogen niets minder dan een klassieker in het post metal/sludge landschap. De manier waarop de bandleden epische stukken vermengen met obscure filmsamples en toch catchy stukken is ongeëvenaard. Ze wisten op die plaat precies de juiste snaar te raken met hun zorgvuldig opgebouwde nummers die ontaarden in emotionele erupties. Werkelijk elk nummer was raak. Maar goed, deze recensie gaat natuurlijk over hun nieuwe plaat Sleep in Light, die door Consouling Sounds wordt uitgebracht. Goed om te zien dat deze band een passend label heeft gevonden die ze ongetwijfeld introduceren aan een breder publiek. De band verdient het.
Met Sleep in Fire brengt hij zijn tweede volledige plaat uit. En het moet gezegd worden; het is een lange zit. Het album klokt af op 1 uur en 20 minuten. Dat is veel. Zelfs voor een band als Hundred Year Old Man die sowieso niet van korte nummers was, maar nu gaan de heren helemaal los en nemen net als diverse stijlgenoten de tijd om een nummer te laten ademen, uit te bouwen en compleet verzorgd af te maken, en dat kost soms nu eenmaal tijd.
De stijl die ze hebben aangemeten blijft grotendeels intact: woeste post metal met aandacht voor sfeer, melodie en kracht. Toch zijn er wel wat veranderingen ten opzichte van het debuutalbum. Het eerste dat opvalt, is dat de muziek ritmischer is geworden. Dat houdt de aandacht er wel bij. Een mooi voorbeeld hiervan is in het nummer Sleep in Light. Hier wijken ze af van de uitgekauwde formule van de post metal. In plaats van een epische uitbarsting pakken ze uit met een ritmisch stuk met meer gezongen stukken. Dat geeft de muziek een wat optimistische sfeer mee en werkt verfrissend in dit genre. Een ander punt dat een positieve verandering heeft ondergaan is de zang. Hier zit meer variatie in. Er wordt meer (verstaanbaar) geschreeuwd, er zijn uitgerekte zanglijnen en er wordt bij tijd en wijle ook ijzig gebruld (soms ook zonder muziek, wat dankzij de productionele plaatsing van de zang een heel intimiderend effect heeft).
Filmsamples komen ook weer terug op dit album. Minder frequent dan op de vorige plaat, maar in I Caught a Glimpse of Fire wordt het uitermate sterk ingezet. Dit nummer is overigens wel het sleutelnummer van de plaat. Zeventien minuten lang, een ijzig begin met vertragende drums die een ongemakkelijke sfeer oproepen. Dit vloeit over in een schitterende melancholische gitaarlijn, die het nummer verder draagt totdat het uitmondt in een wat vervreemdend outro waarbij elektronica zich vermengt bij de op gitaar gespeelde vioolstokken. Een prachtig nummer.
Een puntje van kritiek heb ik op de opbouw van het album. Ik heb het album meerdere malen van begin tot einde afgespeeld, maar merk telkens dat mijn aandacht wat verslapt als we bij Stone Sail aankomen. De muziek kabbelt iets te veel voort en is zelfs wat voorspelbaar. Dat geldt ook voor opvolger Monoamine. Nu zegt niemand dat je een album in zijn geheel moet luisteren, maar de kracht zit wel in het begin van het album. Bij afsluiter Livyatan doen ze overigens nog wel de oren spitsen. Of vooral lostrillen. Wat een machtige sound zit er in dit nummer. Mokerslagen van drums rammen alles nog een keer los en doen je eraan herinneren dat je met een stel boze mannen te maken hebt. Voor het eerst op een Hundred Year Old Man–plaat is hier overigens ook vrouwelijke zang te horen.
Het album haalt het vooralsnog niet bij Breaching, maar dat kan nog veranderen. Breaching was een waar groeialbum. Omwille dat deze recensie niet pas in december verschijnt, geef ik nu mijn oordeel, wat nog wel als een tussenoordeel voelt. Deze plaat kan nog groeien. Ik zal hem in ieder geval nog regelmatig opzetten. Dit is een band die ik een grote toekomst toedicht in de metalscene.
Score:
85/100
Label:
Consouling Sounds, 2022
Tracklisting:
- A New Terror
- Sleep In Light
- I Caught a Glimpse of Myself on Fire
- Seldom
- Honne
- Stone Sail
- Monoamine
- Livyatan
Line-up:
- Owen Pegg – Gitaar
- Tom Wright – Gitaar
- David Ashley Duxbury – Zang
- Andy Baron – Drums
- Mark Howes – Synthesizer, zang
- Helen Tytherleigh – Basgitaar
Links: