Album nummer elf voor Hate, de Poolse bende die sinds 1991 extreme muziek maakt en die ik zoals bekend adoreer omwille van het in 2005 verschenen album Anaclasis: A Haunting Gospel of Malice & Hatred. Een van mijn 20 favoriete albums aller tijden. De licht geïndustrialiseerde death metal van destijds is niet meer wat het was, sinds Erebos uit 2010 ging het steeds meer Behemoth op, met blackdeath op Napalm Records-leest, goed om met Rotting Christ en weet ik wat voor mainstream melodeath metal bands mee op tournee te kunnen gaan. Hate leek verloren voor de ondergrond. Met Tremendum uit 2017 was de kentering in ieder geval nog niet ingezet.
Tot nu. Auric Gates of Veles, album nummer elf. Hate is nog steeds geen Anaclasis-revival aan het doen, maar het geeft niet. Dit album is namelijk een BEUKER. Geen frivole seance-rituele-orthodoxe sfeerpartijtjes meer, Hate beukt rechttoe rechtaan als is het in een Marduk-furie geschoten. En dat doet deugd! Een blastfestijn, een killer voor de nekspieren, drummer Pavulon laat eindelijk horen wat hij bij Vader, Lost Soul en Pyorrhoea al liet horen (qua snelheid en brutaliteit). Stacatto riffs gaan we wellicht nooit meer te horen krijgen van Hate, het is al blackmetalgerag wat de klok slaat, ga er het Immortal-achtige Sovereign Sanctity (niet het beste nummer op de plaat, wel de video geworden) maar eens op na. Slecht is het niet, dus blijven hangen in het verleden en reclameren heeft geen zin meer. Hate kiest voor de frontale aanval met militante mortieraanvallen vanuit de drumsectie, blackmetalrazernij in de gitaarlinie en de zeer herkenbare diepe gruntzang van bandhoofd Adam The First Sinner. De Slavische mystiek is ook stukken interessanter dan de zoveelste christelijke puist die voor de zoveelste keer lyrisch uitgeduwd wordt.
Luistertips genoeg op deze plaat: Seventh Manvantara, Triskhelion, The Volga’s Veins, Path to Arkhen, Salve Ignis… redenen genoeg om hem aan te schaffen. Ben je toch nog wat achterdochtig door de laatste albums, doe je dan vooral eerst tegoed aan de stream hierboven. Het lijkt (afwachten) alsof Hate helemaal terug is. Het feit dat ze nu op Metal Blade zitten is trouwens ook erg bevorderlijk voor het optimisme rond deze Poolse band. Ik ben blij.
Score: 
84/100
Label:
Metal Blade, 2019
Tracklisting:
- Seventh Manvantara
- Triskhelion
- The Volga’s Veins
- Sovereign Sanctity
- Path to Arkhen
- Auric Gates of Veles
- Salve Ignis
- Generation Sulphur
Line-up:
- Adam the First Sinner – Vocalen, gitaar, bas
- Pavulon – Drums
Links: