En hoppa, ik pik hem zo uit de redactielijst, het achtste album van de melodische gotische doommetalband Hanging Garden. Nog nooit heb ik gehoord van dit Finse zevenkoppige (!) gezelschap. Ik heb geen idee waarom eigenlijk, want bands als Swallow The Sun en Insomnium behoren wel tot mijn collectie. Bovendien zijn er op Zware Metalen recensies verschenen van Inherit the Eden, At Every Door en I Am Become. Naast de twee eerder genoemde bands, behoort ook het Zweedse Draconian tot de parels binnen het genre. Het is nooit te laat om een band te ontdekken met vergelijkbare doom/death/gothic aspiraties. En zo geschiedde.
Melancholie, wanhoop en duisternis zijn de verschillende thema’s die worden bezongen. Dat is alvast een goed begin vinden wij. Nu rest slechts de vraag of hier dan ook muzikaal gezien voldoende boeiends wordt gecreëerd. Op vocaal gebied is het in ieder geval genieten, want met maar liefst drie vocalisten die heel wat bereik hebben qua toonhoogte en variatie hoeven we ons geen moment te vervelen. Naast het etherische stemgeluid van dame Riikka Hatakka, horen we onder andere ook zuivere vocalen en een (krijs)grunt van Jussi Hämäläinen en Toni Hatakka. De samenzang is slim en uitermate effectief, terwijl de vocalen ook afzonderlijk iets te bieden hebben. Dikwijls doemt bij mij de naam van Lisa Johansson (Draconian) op tijdens het beluisteren. Al is dat misschien net iets teveel eer, de parallel is er wel degelijk. En er zijn nog meer (onbewuste?) hints naar de Zweedse grootheid. Luister bijvoorbeeld maar eens naar het stukje “spoken word” gedurende The Nightfall. De mannelijke vocalen mogen er ook zeker zijn. Zoals gebruikelijk verzorgen deze de meer duistere inslag van het genre.
Een ander opvallend detail is het inleiden van de nummers met behulp van natuurgeluiden. Zo komen er onder andere vogels, krekels en watergeluiden voorbij. De songs eindigen bijna allemaal met een “fade out”, waardoor er een gevoel van een oneindige cyclus ontstaat. In nagenoeg ieder nummer treffen we een behoorlijke portie melancholie, of zeg maar gerust melancholische melodieën. Voor wat betreft de sfeer zit dat vooral in het gitaarwerk, maar zeker ook in de goed bijpassende keyboardlijnen. De eerder genoemde grunt zorgt zo nu en dan voor de gothic.
Zonder al teveel bezig te zijn met complexe instrumentale fratsen is The Garden een heel coherente schijf, die zich vooral op vocaal gebied weet te onderscheiden. Dit maakt van deze natuurlijke hangtuin nog niet direct een glinsterende parel, maar bij voldoende watergift is er nog heel veel mogelijk. Of is deze tuin gedurende de achtste episode tot volle wasdom gekomen? De moeite die we met dit album hebben, is dat we toch ook wel wat kabbelend water horen, waardoor er wat verloren lijkt te gaan in de massa. Het ontbreekt de band dan wellicht nog wat aan het vinden van enkele invalshoeken of momenten die we als uitzonderlijk zouden kunnen beschouwen.
Desalniettemin zijn nummers als The Garden, The Four Winds, The Nightfall en The Fireside zeker het beluisteren meer dan waard!
Score:
79/100
Label:
Agonia Records, 2023
Tracklisting:
- The Garden
- The Four Winds
- The Construct
- The Song of Spring
- The Fire at First Dawn
- The Nightfall
- The Stolen Fire
- The Journey
- The Derelict Bay
- The Fireside
- The Resolute
Line-up:
- Mikko Kolari – Gitaren
- Jussi Hämäläinen – Gitaren, vocalen
- Nino Hynninen – Keyboards
- Antti Ruokola – Drums
- Toni Hatakka – Vocalen
- Jussi Kirves – Bas
- Riikka Hatakka – Vocalen
Links: