Gods Of Decay – Collective Psychosis

Geschreven door op 12-03-2022 om 09:04.

Soms durf ik wel eens iets te koken met hetgeen ik in mijn keukenkast en koelkast vind. Ik eindig dan vaak met de vreemdste combinaties. Soms is het een meevaller, maar even vaak moet ik nog meeneemchinees laten leveren omdat mijn eigen creatie simpelweg niet te vreten is. Op muzikaal vlak stoot je soms ook op dergelijke samenraapsels. Op het eerste gezicht vreemde combinaties, die soms de schijn wekken dat het platenlabel wat muzikanten samen plaatste die het nog had liggen. Deze Gods Of Decay past perfect in die schuif. Een gitarist uit Japan werd gekoppeld aan een zangeres uit Georgië. Beiden hebben lijnrecht tegenover elkaar staande culturen én muzikale invloeden. Zo houdt zangeres Anne van gothische, symfonische metal en is gitarist Frost duidelijk opgegroeid met grunge. Tekstueel dweept de Georgische Anne dan weer met moderne literatuur, terwijl de Japanse Frost vooral houdt van de sound van Aphex Twin én diens muzikale tegenpool Portis Head.

U voelt me al komen natuurlijk. Die twee hebben samen een bandje opgericht. Het levert het vreemdste muzikale geluid op sinds Yoko Ono een microfoon in haar handjes kreeg geduwd. Ik ga brutaal eerlijk zijn: zangeres Anne heeft een stem waarmee ze in de bouw kan gaan werken. Ze veroorzaakt namelijk zonder problemen barsten in gewapend beton. Ik ben ab-so-luut geen fan van de vrouw haar stem, althans niet wanneer ze symfonisch, gotisch probeert te zingen. Haar licht bevreemdende grunt bevalt me gek genoeg wel. Onze Japanse kameraad doet zijn best om de verschillende muzikale stijlen aan elkaar te rijden, maar staat ook machteloos tegenover Anne haar martelstem. Op A Hypocrite’s Anathema probeert ze zelfs te rappen. Ik verzin dit niet!

Ik wil niet dat het overkomt dat Anne het probleem is van deze band. Nee nee, de band zelf is het probleem, of toch alleszins de muziek die de band voor ogen heeft. Gods Of Decay lijkt niet te weten wat de band nu eigenlijk wil. Bij momenten klinkt de band als een nu-metalgroep, dan wordt weer vol zelfvertrouwen voor post-grunge gekozen, maar nog voor het nummer ten einde is, weerklinkt een soort symfonische metal of zelfs synthpop. Ik kan niet anders dan het als een bevreemdende ervaring omschrijven. Op basis van de videoclips in deze recensie zou je dat niet verwachten.

Is het nu werkelijk zo slecht allemaal? Ja, nee en ja eigenlijk wel. Bij momenten lijkt het echt wel goed te komen hoor. Zangeres Anne zwijgt enkele seconden of houdt het bij licht grunten en muzikaal lijkt men een beslissing te hebben genomen. Op zulke momenten denk ik bij mezelf: ‘ja het is echt zo slecht nog niet’. Vervolgens trekt Anne haar keelgat weer open en klinkt ze weer als een stervende walvis. Vervolgens kiezen de muzikanten ervoor om voor de zoveelste keer van muzikale richting te veranderen en verbouwen ze aldus een perfect onschuldige grungesong tot een nu-metalgedrocht met zware beat eronder. Dit allemaal in de tijdspanne van enkele luttele seconden trouwens. Sommige nummers – zoals Plague of Suffocate You – vallen best goed mee hoor, maar ze wegen niet op tegen de nummers waarbij de band het compleet laat afweten.

Ik koos deze plaat omdat het platenlabel deze afficheerde als een combinatie van post-grunge en gothic metal. Een bijzonder originele combinatie! En aangezien Sliptrick Records een serieus label is, was ik dubbel geïnteresseerd. Dit label weet wel wat het doet hoor. Of dat dacht ik toch. Deze Collective Psychosis was een bevreemdende – ik heb er echt geen ander woord voor – ervaring. In het nummer Forbidden Fruit komt dit misschien nog het beste tot uiting. Je hoort hier inderdaad de combinatie van invloeden van Aphex Twin vermengd met Portishead. Heel vreemd allemaal, zeker wanneer de zangeres naar het einde toe aan het grunten slaat. Eindigen doet de band met een ballade genaamd Rain & Gunpowder en eigenlijk is dit nog het leukste nummer van de plaat. Puur en alleen omdat dit nog normaal klinkt en de band niet de onweerstaanbare drang voelde om ook hier speciaal te gaan doen. Deze band bestaat niet uit slechte muzikanten, maar misschien moeten ze niet met elkaar samenwerken. Hey, er is nog genoeg werk in de bouw ook hoor. Los gaan met die sloopbal van een stem.

Score:

63/100

Label:

Sliptrick Records, 2021

Tracklisting:

  1. Self-Castigation
  2. Collective Psychosis
  3. Metamorphosis
  4. Plague
  5. A Hypocrite’s Anathema
  6. Burn Out
  7. Per Aspera
  8. Suffocate You
  9. Malleus Maleficarum
  10. Controlled Mindfuck
  11. Forbidden Fruit
  12. 8th Circle Of Hell
  13. Rain & Gunpowder

Line-up:

  • Anna – Zang
  • Frost – Gitaar
  • Yorke – Basgitaar

Links: