GOD IS AN ASTRONAUT – Ghost Tapes #10

Geschreven door op 17-02-2021 om 13:12.

Symfonische metalbands op Napalm Records krijgen mij nogal eens niet warm. Hoe anders is dat met dit beestje genaamd GOD IS AN ASTRONAUT. Sorry van het geschreeuw, maar de band wil het zo. Ghost Tapes #10 is nummer tien. De Ieren staan sinds 2002 bekend om hun mix van krautrock, spacerock en electronische elementen. In de geschiedenis van de band zijn voornamelijk instrumentale songs te vinden. Op Ghost Tapes #10 is dat niet anders geworden.

Adrift is gelijk één van de vetste spacerock/krautjams die ik de afgelopen tijd heb gehoord. De zware overstuurde gitaren worden afgewisseld met een hoge melodie met delay, waardoor het klinkt als een hoelahoep die eindeloos door de ruimte zweeft, slechts aangedreven door een koel zomerbriesje dat is opgestegen vanuit de Bermudadriehoek, eerst als een wilde tornado, dan in het oog van de storm, om vervolgens uit de aardse atmosfeer de oneindige ruimte in te dwalen. Het is, en laten we dit woord niet licht gebruiken, kosmisch.

Het pianogedreven Burial doet denken aan All is Violent, All is Bright, maar dan lichtvoetiger. De band is behoorlijk energierijk op dit album, opvallend energierijk zelfs. De tremoloaanslag die op Burial voorbijkomt onderstreept de bravoure die kenmerkend is voor dit album. De drums drijven door, zodat de baslijn neergelegd kan worden, waarna een werkelijke apotheose volgt met wederom die tremolos. Wat een wilde praktijken! Zelfs het kalm startende In Flux mondt al snel uit in wilde taferelen en een spannende 7/8. Het is wel jammer dat het wat te traag opbouwt. Spectres start dan weer met een vijfkwartsmaat. Het maakt duidelijk waar de band zijn authentieke geluid vandaan haalt. De combinatie van ongebruikelijke maatsoorten, inlevend en groovend drumwerk en spacey gitaren schept een buitenaardse en zweverige sfeer. Het feit dat je als publiek constant op het verkeerde tempo begint te headbangen is alleen maar een pre.

Op Luminous Waves is cellovirtuoso Jo Quail van de partij. Zij maakte eerder al eens indruk op het laatste album van Wolcensmen. Op deze track geven haar diepe cellovibraties een sfeer die we kennen van IJslandse grootmeesters als Sigur Rós en Johann Johannssonn. De op de achtergrond ronkende basgitaar lijkt bijna een electronisch ambienteffect te zijn, wat zo kenmerkend is aan de muziek van laatstgenoemde componist.

Ghost Tapes #10 is een album dat vooral liefhebbers van kraut, ambient, space rock en progressieve muziek zal aanspreken. Op de schaal van metal is het iets meer metal dan je gemiddelde instrumentale experimentele band. Dit album is qua instrumentbeheersing een topper, qua songwriting bovengemiddeld en in gemiddelde mate in staat om de aandacht vast te houden. Voor oude fans zijn er geen opvallende verrassingen, hoewel het wat wilder en energierijker klinkt dan gebruikelijk. Voor nieuwe fans een prima moment om in te stappen. Luistertips: Adrift, Fade, Luminous Waves

Score:

80/100

Label:

Napalm Records, 2021

Tracklisting:

  1. Adrift
  2. Burial
  3. In Flux
  4. Spectres
  5. Fade
  6. Barren Trees
  7. Luminous Waves

Line-up:

  • Torsten Kinsella – Gitaar, piano, synths
  • Niels Kinsella – Basgitaar
  • Lloyd Hanney – Drums
  • Jamie Dean – Gitaar, piano

Links: