Zin in een potje vuige death en grind, zompig opborrelend uit een kleverige teerput? Het Finse Goatburner bedient je voor de tweede maal op rij op je ietwat bedenkelijke wenken. Vier jaar geleden was daar al het rauwe en primitieve Extreme Conditions. Nu gaan de heren Kaos (tevens zanger van Rotten Sound) en Spider – die overigens ook bij liveoptredens van Goatburner slechts met zijn tweeën op het podium te vinden zijn – nog een stapje verder: extreem is één, maar nu gaat men fataal. We horen het niet alleen in de muziek, maar ook in de samples tussen de nummers, waarin we mensen in doodsnood horen.
Hoewel misschien minder grindend, doet het geheel me opnieuw meermaals denken aan het klassieke debuut van Defecation. Ditmaal én vanwege het blubberende geluid én vanwege de pakkende meeneuriemelodieën die zich bij tijd en wijle aan de zwartegatproductie ontworstelen. Over die productie gesproken: bij het debuut liet het duo zich er op voorstaan dat de opnamen in drie dagen klaar waren, nu krijgen we mee dat de plaat van mei 2022 tot november 2022 is opgenomen. Dat maakt niet dat de plaat nu ineens klinkt als een jaren ’80 glamplaat. Dat wordt al duidelijk wanneer, na een gillende sirene, de eerste aanslag op de gitaren als door een cementmolen gehaald overstuurd knetterend uit de boxen komt om het lompe, maar lekker ritmische DANGER! in gang te trekken.
Pool of Blood zal wel geen ballad zijn, maar toch worden we nog overvallen door de snelheid waarmee de track ervandoor gaat. In de break die volgt drijft een zwaar stompende riff de laatste restjes bloed uit een ongelukkig slachtoffer (je hoort de druppels zelfs vallen, zodat de door de band zelf ook aangehaalde naam van Autopsy zich aandient, ook in de voortdurende afwisseling van traag naar snel binnen twee maten).
Maar goed, die melodieën dus. Ze steken de kop op in de traag slepende passages en druipende gitaarlijnen van Disaster, die overigens weer steevast worden gevolgd door korte grinduitbarstingen waarover Kaos zijn haatdragende vocalen uitspuwt. In de langzamere stukken hanteert hij dan weer zijn lagere deathmetalstem. In het midden horen we zelfs een swingende passage. Ja heus! Het is een trucje dat doorheen de plaat vaker terugkomt, maar elk individueel nummer de nodige afwisseling geeft. Wanneer Disaster zich langzaam stervend naar het einde sleept, kan de conclusie alleen maar zijn dat we het tot dan toe sterkste nummer van de plaat gehoord hebben. Attack is ook een fraaie (voor zover je daarover kunt spreken bij dit soort muziek). Het nummer begint – anders dan de titel doet vermoeden – met zoemende muggen van het ellendige moeras waarin we verkeren (en om de één of andere reden nog niet uit willen), traag aangeslagen gitaarakkoorden en een diep borrelende putgrunt. Je voelt de drukkende warmte en wanhoop bijna uit je speakers komen. Dit is een sluipende, kruipende aanval die wordt afgerond met weer een moordend lekkere, mee te neuriën melodie in de gitaarlijnen. Ze is eenvoudig, maar oh zo doeltreffend, net als het houthakwerk van Spider die er naar het einde toe een stevig schepje boven op doet.
Ook bij album nummer twee dient de vraag zich aan of een meermalig geschreeuwd woord (in dit geval Attack) wel als refrein kan gelden, maar de afwisseling in deze beretrack en het gitaarthema maken deze vraag hier, meer dan bij de eersteling, irrelevant. Bij Blender Bender, met opnieuw een lekkere riff, lijkt men het er wat dat betreft met een veelvuldig herhaald Blender Bender zelfs om te doen! En gelijk hebben ze, want het werkt te midden van alles wat erom heen gebeurt als een tierelier. Werken als een tierelier doet ook de smerige slottrack Dismemberment, met rappe tempi en malende, groovende Bolt Thrower-riffs die sterk genoeg zijn om bergen te vergruizen (of botten door te zagen, tot plezier van de maniakaal lachende kerel in de eindsample).
Aanrader voor death-/grindfans voor wie het niet smerig genoeg kan klinken. Zij die vinden dat het met Scott Burns de verkeerde (lees: cleane) kant op is gegaan, die hun death metal ook zonder moderne of technische fratsen lusten en die ook wel te porren zijn voor een beetje horror, kunnen weer prima toeslaan voor 39 minuten lompheid en razernij. Lekker op tijd voor Halloween ook!
Score:
80/100
Label:
Time To Kill, 2023
Tracklisting:
- DANGER!
- Pool of Blood
- Disaster
- Attack
- Revolving Reaper
- Lobotomized
- Morbid Angle
- Hateful Beaks
- Blender Bender
- Dismemberment
Line-up:
- Kaos (Keijo Niinimaa) – Vocalen, gitaar
- Spider (Jaakko Forsman) – Drums
Links: