Fortíð – World Serpent

Bij Zware Metalen houden we van Fortíð. World Serpent is album nummer zes en staat bol van de IJslandse pagan/black. Dit album bestaat uit twee delen. Het eerste gedeelte zijn vijf tracks die met de oude Noorse line-up zijn gemaakt. Nadat bandbrein Einar Eldur Thorberg verhuisde naar IJsland zocht hij hulp van drummer Kristján Einar Guðmundsson om de andere tracks tot een goed einde te brengen. Dit laatste heeft een behoorlijke invloed op de muziek, zoals je snel genoeg zal merken bij het beluisteren van dit album.

Op World Serpent dwaalt de band weer een stapje van de oude viking metal, en wat meer richting moderne black/pagan. Het album is daarbij opgeknipt in twee delen. Het eerste gedeelte voorziet in samenhangende viking metal. World Serpent is gebalanceerd geproduceerd en gemixt, waarbij de ride, hi-hat en vocalen wat extra sterk naar voren komen. Hoewel het gehele album wat rondom hetzelfde muzikale thema/schaal blijft hangen, en er op dat gebied weinig variatie is, speelt de band wel gevarieerd. Vergeleken met andere paganbands zoals Árstíðir Lifsins speelt Fortíð veel meer met melodie en dynamiekvariaties binnen de songs. Einar Eldur Thorberg weet de songs zo te schrijven dat er dragende, machtige passages en slependheid ontstaan. Dit gebeurt meermaals mede door de inzet van atmosferische synths. De vocalen zijn wat atypisch, eerder Joseph Poole–stijl. Daarnaast is er harmonieuze cleane samenzang. De eerste vijf songs zijn daarmee bijna perfecte pagansongs geworden. Elk liedje heeft een eigen karakter, maar is toch helder binnen een duidelijk raamwerk. Werkelijk briljant dit!

Vanaf Son of a Barren Land verandert de sfeer van het album. Hier brengt de band afwijkende, extremere vocalen en tevens een extremere muzikale invulling dan de rest van het album. Het is echter ook wat minder relevant helaas. Het contrast tussen de blackmetalblasts en de akoestische passages is dramatisch. Een verrassende breuk in het album, na een dik half uur speeltijd. De invloeden zijn hier breder, en de songwriting is progressiever, moderner dan het eerste gedeelte van het album. De nadruk ligt minder op de folky walsjes, en ook de songstructuren zijn meer rockgebaseerd. Zowel thrashy riffs als groove zijn herkenbaar, net als de deathmetalsolo’s. Minpunt hier is wel dat de samenhang ontbreekt, mede doordat het drumwerk wat minder visie draagt.

Het drumwerk van Kristján Einar Guðmundsson doet in eerste instantie wat industrieel aan, door het vele getimmer, en de wat robotische triggers. Op Son of a Barren Land hoor je dat hij de riffs volgt in de dynamiek. Zo eist hij niet nodeloos de aandacht op, maar weet hij wel onderscheidend vermogen aan te brengen. Ik vind het wel jammer dat hij in het tweede gedeelte, waar hij schijnbaar zelf aan meeschreef, het tempo regelmatig uit de songs haalt met zijn drumwerk. Het lijkt wel een beetje alsof het aan visie ontbreekt om een duidelijk statement te maken met de drumpartijen. Het klinkt eerder als uitproberen en experimenteren, zeker vergeleken met het eerste deel van het album. De opvolger Pandemic is een boos broertje op deze plaat, met de screams die agressie weergeven. Het tekstuele thema spreekt voor zich. Hier thrasht de drummer bijna ongeïnspireerd onder een net zo min intrigerende riff. Het voelt daarnaast aan als een technische show-off, met kicktriolen en roffeltjes. Door dit drumwerk lijkt Pandemic bijna een black ‘n rollsfeer neer te zetten.

Ik vraag me dan even af wat de band hier wil bereiken, wanneer daarna Beyond Grips of Odium start. Het blijft onduidelijk hoe de band anno 2020 wil klinken. Op deze song doet het drumwerk me aan Nicholas Barker denken, en dat is op zich een compliment. Perfect Annihilation biedt melodieuze mid-tempo muziek waarbij het drumwerk slechts licht varieert op het thema. Hoewel de bedoeling interessant is, werkt de uitvoering vooral op de vermoeidheidsspier. Doordat het drumwerk zo ingezakt klinkt verdwijnt de groove die in dit nummer had moeten zitten. Het loopt niet, maar het voelt als een constante beschieting in een loopgraaf. Het wordt duidelijk dat de tweede helft niet opweegt tegen het ijzersterke eerste half uur.

World Serpent is een hedendaagse blackmetalplaat geworden. Hoewel de benaming black metal tekortschiet voor wat de band hier presteert. Het is namelijk een amalgaam van verschillende invloeden. Op dit album heeft de band aan een duidelijk contrast gewerkt tussen het eerste meer vikinggerichte stuk en het tweede meer melo-blackgerichte onderdeel. Ik ben zelf wat meer fan van het eerste onderdeel, waar de monotonie en slependheid zich meester van je maken. Het tweede gedeelte klinkt wat meer als een compilatie van andere ideeën die de band nog had. Hier is de band wat minder onderscheidend met een eigen gezicht, en meer zoekende naar zijn geluid. Een interessante plaat is het in elk geval wel. Toch hoop ik stiekem dat de band in de toekomst de viking metal geen vaarwel zegt en zich de kracht van de eerste vijf songs blijft herinneren. Ik geef het 80/100 waarbij het eerste gedeelte van het album een 90/100 en het tweede gedeelte een 70/100 is. Luistertips: The True Awakening, Insignificant is the Wormking’s Throne, Surpressed Opposition

Score:

80/100

Label:

Prophecy Productions, 2020

Tracklisting:

1. AI 2020
2. The True Awakening
3. Controlled Patterned Mental Process
4. Insignificant is the Wormking’s Throne
5. Suppressed Opposition
6. Son of a Barren Land
7. Pandemic
8. Beyond the Grips of Odium
9. Perfect Annihilation
10. Last Line of Defence

Line-up:

• Einar Eldur Thorberg – Vocals, gitaar
• Kristján Einar Guðmundsson – Drums

Link:

• Fortíð Facebook