Forefather – Steadfast
Seven Kingdoms, 2008
Forefather is een band die ik pas laat ontdekte. Hun vorige album Ours is the Kingdom staat in de favorietenkast, een beetje misplaatst in de categorie black metal. Forefather wil namelijk allesbehalve geassocieerd worden met black metal, en delen zichzelf in in de rubriek Anglo-Saxon metal. Dat klinkt in realiteit als een mix van black en historisch getinte metal genres. Forefather bestaat uit twee broers (zie cover), en verdiept zich in de archieven van hun thuisland. Ze brengen deze cd uit op hun eigen Seven Kingdoms label.
Bij aanvang Steadfast is geen houden aan. Als vurige hengsten schieten ze uit de startblokken, nog krachtiger en virieler dan op hun vorige albums. Alle energieke elementen uit zowel power, black, viking en pagan metal worden aangewend en telkens op een vrij simpel drumritme gezet. De (elektronische) drums zijn hier dan ook volkomen bijkomstig, en dienen enkel om het tempo aan te geven. Maar dan… het gitaarwerk, werkelijk van uitzonderlijke klasse. De riffs zijn massaal aanstekelijk en uitermate technisch. Spijtig dat non-verbale communicatie niet om te zetten is in dit virtuele landschap, want het is echt uitzonderlijk. Naast de heel erg typische cleane vocalen en blacke screams is er heel veel ruimte voor sublieme solo’s en lange gitaarpartijen. En dat mag echt wel, want dit verveelt geen moment. Niet aflatende variaties op lange riffs zonder echt in herhaling te vallen brengen de rasmetalfan in je boven. Het is krachtig en betrouwbaar, als de winterzon die ‘s morgens door de wolken heen breekt. Bijzonder catchy ook, zelfs mijn anderhalf jaar oude zoon kan zich niet in bedwang houden en schudt heen en weer mee op zowel de melodieën als de wiegende zanglijnen.
Kleine uitzondering op de snelle metal is het relatief rustiger titelnummer Steadfast. Net als alle andere nummer wordt dit gebracht met heel veel overtuiging, en hier krijg je ook te horen dat Forefather ook zonder de sprintende adrenaline meeslepend en krachtig is. Je krijgt er een echt Run To The Hills-gevoel van. Dit had ik persoonlijk ook bij de debuutplaten van Ensiferum, Equilibrium en Wintersun, of bijvoorbeeld Thunderforge van Skyforger. Het frivole basspel dat vet in de mix staat, in harmonie met de sublieme folky gitaarstukken doen er gewoon nóg een schep bovenop. De rest van de nummers zijn zo indrukwekkend dat je na een derde speelbeurt de volgorde van de nummers al kent. Ik durf het bijna niet zeggen, maar qua snaren is dit voor mij niveau Windir.
Een terechte trots wordt weerspiegeld in de muziek van deze heren. Forefather brengt zijn beste album uit bij deze, en komt zeker in de jaarlijst terecht. Sommigen zullen misschien vasthouden aan het ruwere en minder catchy werk zoals het debuut Deep Into Time, maar dat is bij iedere band zo. Ze hebben een overtuiging die zowel tekstueel als qua stijl Anglo-Saxon blijft. Forefather uit Engeland, heathen pride baby!
Tracklist:
- Brunanburh
- Cween of the Mark
- Theodish Belief
- Hallowed Halls
- Steadfast
- Three Great Ships
- Eostre
- Fire From the Sky
- Mellowing of the Mains
- Wolfhead’s Tree
- Miri it is
Line-up:
- Athelstan – Guitars, Bass, Keyboards
- Wulfstan – Guitars, Bass, Vocals
Links: