Na een vliegende start met het klassieke (melodieuze) thrashalbum Doomsday For The Deceiver (1986) en het zo mogelijk nog betere No Place For Disgrace (1988) raakte de wind wat uit de zeilen bij het toen commercieel zeer veelbelovende Flotsam and Jetsam. Dat wil echter niet zeggen dat de band daarna geen goed album meer heeft gemaakt. In tegendeel, albums als Drift en The Cold (die titeltrack!) zijn het beluisteren meer dan waard. Toch waren er ook uitschieters naar beneden zoals Ugly Noise dat door collega Clemens Schaap in een recensie van het vorige album Flotsam and Jetsam terecht inspiratie- en futloos genoemd werd.
Met het album Flotsam and Jetsam omarmde de band de heavy metal echter weer volledig. Iets meer dan twee jaar later komt de band nu met The End Of Chaos. Het monster op de in zekere zin foeilelijke albumhoes is een duidelijke verwijzing naar het debuut uit 1986. Dit is alvast een goed teken. Maar laat u vooral niet in de oud-Hollandse luren leggen, zo old school thrash als op die plaat wordt de muziek hier niet opgediend. Erg is dat niet want de plaat klinkt, zij het een stuk meer van deze tijd, wel net zo geïnspireerd.
En belangrijker nog: zanger Eric “AK” Knutson die met zijn karakteristieke stem een grote stempel drukt op alles wat Flotsam and Jetsam uitbrengt, klinkt beter dan ooit. Waar menig zanger van zijn leeftijd de kracht en flexibiliteit de stembanden allang heeft zien verlaten (vul hier zelf uw voorbeelden maar in), lijkt het alsof de tijd geen vat heeft op de stembanden van AK. Moeiteloos zingt hij de sterren van de hemel. En dat het lastig is om emotie te leggen in heavymetalzang heeft men hem kennelijk (gelukkig) nooit verteld. Net als vroeger op Escape From Within zingt hij zich gemakkelijk recht naar je ziel, zonder kazig te worden. Een zeldzame kwaliteit.
Hoogtepunten zijn er te over. Opener Prisoner Of Time geeft ons een pakkend refrein én een wijze levensles ineen: “Live your life without regret, don’t be a prisoner of time”. Derde track Recover is misschien wel de beste song op het album met (opnieuw) een zeer aansprekend refrein dat dagen in je hoofd blijft spoken met prachtig vloeiende gitaarsolo’s. Prepare For Chaos, Slowly Insane en Architects Of Hate vormen het kloppend hart van het album en leunen dan toch echt tegen thrash aan. De riffs zijn in ieder geval pure thrash, maar de melodieuze zang houdt het steeds prima beluisterbaar voor hen die dat genre net even te hard vinden.
Bij beluistering van The End Of Chaos wordt snel duidelijk dat de band na de terugkeer naar de pure speed/heavy metal op het vorige album nu een nieuw goed voornemen had: nog betere songs schrijven. Dat dat gelukt is, zal mogelijk niet genoeg zijn om de fans van moderne metal volledig te overtuigen. Daarvoor is de muziek vermoedelijk te melodieus en wordt er te vrijelijk gestrooid met (fraaie) gitaarsolo’s. Daarmee is Flotsam and Jetsam immers ietwat van een anachronisme, maar laat deze oude man zeggen: “De fan van moderne metal weet niet wat hij mist”. Ik vrees in ieder geval dat ik bij dezen nog maar negentien plekken over heb in mijn top twintig voor 2019. Ja, zo goed is The End Of Chaos.
Afsluiten doen we met een kleine geruststelling voor de fan die in de albumtitel, de titel van de laatste track (The End) en de verwijzing naar de hoes van het debuut een aanwijzing ziet dat de cirkel rond is en de band het nu voor gezien houdt. Het zingende boegbeeld van de band beantwoordt de vraag of The End Of Chaos het laatste album is in het persbericht alvast zelf maar met een welluidend: “Hell no!”. Goed nieuws, naar wij menen.
Score:
89/100
Label:
AFM Records, 2019
Tracklisting:
- Prisoner Of Time
- Control
- Recover
- Prepare For Chaos
- Slowly Insane
- Architects Of Hate
- Demolition Man
- Unwelcome Surprise
- Snake Eye
- Survive
- Good Or Bad
- The End
Line-up:
- Eric “AK” Knutson – Vocalen
- Steve Conley – Gitaar
- Michael Gilbert – Gitaar
- Michael Spencer – Bas
- Ken Mary – Drums
Links: