Far Beyond – The End of My Road

Geschreven door op 23-02-2024 om 22:13.

The End of My Road is, na An Angel’s Requiem (2005) en A Frozen Flame of Ice (2016), het laatste volledige album in de trilogie van Far Beyond, een project van Eugen Dodenhoeft. Een toepasselijker titel had er waarschijnlijk niet gekozen kunnen worden. Op het eerdere werk worden de heroïsche bombast van power metal en het rauwe van melodische death metal omrand door een dikke symfonische laag. Zal dat anders zijn nu het derde deel acht jaar op zich heeft laten wachten?

Direct vanaf opener Midwinter wordt duidelijk dat dit zeker niet het geval is. Het album onthaalt je met een orkestrale sfeer met tegen het einde etherische achtergrondvocalen, waarna A Symphony Of Light laat horen waar het op dit album vooral om gaat: theatrale, dik in symfonie aangeklede melodieuze death metal, met een veelvuldige knipoog naar power metal en een flinterdun vleugje black metal. De melodieuze invloed vanuit Göteborg bestaat naadloos naast het snellere, opbeurende geluid van de power metal. Het roept een enigszins dromerige, sprookjesachtige sfeer van een fantasiewereld op. Iets waar het korte stukje, aan een computerspel doen denkende synthesizer halverwege A Symphony Of Light en de zwaarddragende protagonist op de voorkant van het album, zeker ook debet aan zullen zijn.

Het album bestaat uit zeven nummers, waarvan er drie eigenlijk niets anders zijn dan korte, instrumentale, sfeerverrijkende intermezzo’s tussen de vier lange nummers. Ze dienen perfect hun doel, maar de echte kracht van het album ligt toch in A Symphony Of Light, Tempus Fugit, From The Stars And The Crescent Moon en The End Of My Road. Complexe structuren, orkestrale texturen, melodieus gitaarwerk, speelse keyboardlijnen (A Wish Upon A Star), galopperende drums, de bijna altijd aanwezige lagen met koorzang, dan weer verbeten vocalen (Tempus Fugit) naast lichtvoetige harmonieuze vocalen … Dodenhoeft voert een veelvoud aan invloeden op je af, waarmee een extreem rijk en weelderig album wordt neergezet.

Het gevaar van een enorme hoeveelheid aan elementen is al snel dat het te pretentieus doorkomt en je overspoeld wordt door de veelheid. Op The End Of My Road is de complexiteit zeker heel uitbundig aangebracht (maar liefst 140 lagen zang, synthesizers en orkestrale texturen worden samengebracht!) maar het blijft overzichtelijk en ontaardt niet in een staaltje gewichtigdoenerij. Het had het album wel goed gedaan als er meer gewicht op de drums en de productie was gelegd. Het album had wat mij betreft nog wat aan kracht kunnen winnen als de drums meer attack hadden gehad. Wellicht dat dit in dit geval niet te voorkomen is geweest doordat er gebruikt gemaakt is van een drumcomputer. De productie is wat iel en licht; het maakt dat het album wat zweverig, en daarmee minder intensief en robuust, doorkomt.

“The End of My Road is my invitation to get lost in the sonic realms of Far Beyond and find a moment of peace and inspiration. I … hope that it touches the hearts of listeners, providing them with an unforgettable soundtrack for their own journey.” zegt Dodenhoeft over het album. Dat hij je meeneemt op een sonische reis, is overduidelijk. Hoe die reis op je overkomt, zal voor iedereen verschillen. Als je van een afdaling naar een lichtvoetige, symfonische fantasiewereld houdt, zou het zomaar kunnen dat die reis je heel goed gaat bevallen.

Score:

79/100

Label:

Prosthetic Records, 2024

Tracklisting:

  1. Midwinter
  2. A Symphony of Light
  3. Ad Infinitas
  4. Tempus Fugit
  5. A Wish Upon A Star
  6. From The Stars and the Crescent Moon
  7. The End of My Road

Line-up:

  • Eugen Dodenhoeft – Vocalen, gitaar, bas, drumprogrammering

Links: