Fallujah – Undying Light

Degenen die Fallujah recent aan het werk zagen op tour met Obscura of die de vooruitgeschoven tracks reeds hebben gehoord weten het al: Fallujah is veranderd. En dan heb ik het niet alleen over de personele wijzigingen (Antonio Palermo, ook bekend van Underling, heeft de plaats van zanger Alex Hoffman ingenomen en tweede gitarist Brian James is niet meer van de partij). Nee, op het nieuwe album laat de band ook duidelijk een ander geluid horen.

Weg zijn de mijmerende elektronische passages van de meesterlijke voorganger Dreamless en de uitstapjes naar terreinen ver buiten het techdeathgenre. Minder experimenten en meer rauwe eerlijkheid is dan ook wat gitarist en voornaamste songschrijver Scott Carstairs voor ogen stond. Men gaat daarbij zelfs zover te stellen dat Undying Light (mooie titel trouwens!) niet de opvolger is van Dreamless, maar een grote stap voorwaarts.

De stijlbreuk wordt nog eens versterkt doordat de klankkleur van Palermo’s stem beduidend anders is dan die van Hoffman. Hij zingt/schreeuwt hoger en scheller en raakt soms zelfs een beetje aan de krijs van Amenra. Daarmee is zijn stem zeker niet spek voor ieders bek. Zo geef ik als oude man de voorkeur aan wat lagere grunts, maar ik ben me er terdege van bewust dat de moderne metalfan geen enkele moeite zal hebben met de screams van de heer Palermo. Sterker nog, bij de jeugdiger luisteraars die ooit via de metalcore zijn binnengekomen zal de zang van Palermo vermoedelijk nog wel beter aanslaan dan die op het eerdere werk.

Maar niet alles is veranderd. Zo zijn de mix en mastering net als op Dreamless in handen van Mark Lewis. Daarmee is het heldere, krachtige en moderne geluid, dat sterk aan de producties van Devin Townsend doet denken, gebleven. Ook het gitaarwerk van Carstairs is onverminderd inventief. Lang aangehouden noten, weids uitwaaierende melodieën, springerige riffjes en jazzy passages, hij speelt het allemaal. De drummer en bassist zijn het spelen uiteraard evenmin verleerd. En zo is de verandering misschien wel minder groot dan andere sites en de band zelf willen doen geloven. Wees gerust, toen ik het album vanochtend nog eens beluisterde na Vindictive Miscreant van Master, bestond er geen enkele twijfel: Undying Light is nog steeds, zoals dat in de Zware Lijst zo mooi genoemd wordt, ‘proggy tech death’ van de bovenste plank. De songs hebben alleen wat meer focus. Weten we nog hoe blij we daarmee waren in het geval van de laatste Dream Theater?

Doordat alle nummers vanuit dezelfde filosofie van kracht en oprechtheid zijn geschreven, klinkt het album als een samenhangend geheel. Om dezelfde reden is het moeilijk om uitschieters te benoemen. Om u niet helemaal op uw honger te laten zitten en om uiterst ongefundeerde verdenkingen dat we het album helemaal niet geluisterd hebben tegen te gaan, noemen we hier toch de toffe openingsriff van en de fraaie bijna fluisterzang in Dopamine, de fraaie passage in The Ocean Above waarin men er middels complexe drumpatronen en golvend gitaarwerk wonderwel in slaagt het gevoel te creëren dat je inderdaad rustig rondhangt in de diepten van de oceaan en het thrashy begin van Sanctuary dat dan toch een mooie hook heeft in het gezongen “Lazarus, Lazarus”.

Een fan van het oude werk zou kunnen vinden dat Fallujah door de keuze voor meer focus op dit album wat minder eigen klinkt dan voorheen. Los van hetgeen de band voorheen gedaan heeft, is Undying Light echter een zeer goed klinkend, technisch, krachtig en toch uiterst sfeervol album waarmee de posterboys van de techdeath zomaar eens een hele groep nieuwe fans voor zich zouden kunnen winnen.

Score:

85/100

Label:

Nuclear Blast, 2019

Tracklist:

  1. Glass House
  2. Last Light
  3. Ultraviolet
  4. Dopamine
  5. The Ocean Above
  6. Hollow
  7. Sanctuary
  8. Eyes Like The Sun
  9. Distant And Cold
  10. Departure

Line-up:

  • Antonio Palermo – Vocalen
  • Scott Carstairs – Gitaar, vocalen
  • Rob Morey – Basgitaar
  • Andrew Baird – Drums

Links: