Het Amerikaanse Falls of Rauros (vernoemd naar de waterval uit Lord of the Rings) is toe aan het vijfde album sinds de oprichting in 2005. De heren spelen black metal voorzien van enkele folkinvloeden. Met deze omschrijving kan het dan nog vele kanten op. Zou het iets Cascadiaans zijn zoals het laatst door mij gerecenseerde Yellow Eyes (ook via Gilead Media) of gaat het meer richting pagan-achtige Kampfar-sferen? Voor mij is dit album de eerste kennismaking, dus ik laat me verrassen.
Met Détournement als intro trapt Falls of Rauros op heroïsche wijze af, voorzien van een pagan/folk-achtige grandeur. Vervolgens is het direct doorstoten geblazen naar het langste nummer op dit album, het sterke Weapons of Refusal. De sfeer van het intro blijft behouden en valt samen met in eerste instantie razende black metal. Op het scherpst van de snede, maar wel voorzien van vele melodische gitaarriffs. Na pakweg vijf minuten nemen de heren wat gas terug en ontaard het geheel in een akoestisch middenstuk. Melodie komt hierbij nog prominenter aan de oppervlakte, evenals het headbangbare drumwerk. Vooral de metamorfose die tijdens dit nummer plaatsvindt baart opzien, maar toch ook wel wat verwarring. Want hoe moet ik dit album nu precies plaatsen? Begrijp me niet verkeerd, ik ben de laatste metalhead die in hokjes wil denken, maar enig richtingsgevoel zou ik toch wel prettig vinden. Ook tijdens de rest van het album komt er een overdaad aan (prachtige) melodische gitaarriffs op je af. Dit is zeker geen stereotype black metal. Er klinkt in mijn oren juist veel vreugde door in deze kleurrijke variant die af en toe eens wordt onderbroken door een uptempo agressieve uitspatting. Cascadiaans is dit eens te meer, maar een stuk cleaner dan het eerder genoemde Yellow Eyes, zowel qua productie als voordracht. En de eerder genoemde vergelijking met Kampfar loopt mank, zo furieus is Falls of Rauros zeker niet. Bij nader inzien ligt een vergelijking met het eens zo eclectische Agolloch meer voor de hand.
Het probleem dat ik met Patterns In Mythology heb, is dat ik op het eerste nummer na geen echte uitschieters kan onderscheiden. Daarentegen kan ik wel horen dat het uitermate fraai in elkaar steekt. Maar om deze muziek te “voelen” moet je denk ik van lichtpuntjes houden en van grootst meeslepend gitaarwerk, voor mij is dit net iets teveel van het goede. Gelukkig biedt het begin van Last Empty Tradition nog wel perspectief op enige duisternis. Het afsluitende Memory at Night is alleraardigst maar kan dit album niet aan een topscore helpen. Mocht Falls of Rauros voornemens zijn om in de nabije toekomst een vervolg te geven aan deze schijf met nummers in de trant van Weapons of Refusal en Last Empty Tradition, dan zal mij dat wellicht meer kunnen overtuigen. Voor nu ontstijgt het de middenmoot helaas niet.
Score:
73/100
Label:
Gilead Media, 2019
Tracklisting:
1. Détournement
2. Weapons of Refusal
3. New Inertia
4. Renouvellement
5. Last Empty Tradition
6. Memory at Night
Line-up:
- Evan – Bas
- Ray – drums
- Aaron – gitaar, zang
- Jordan – gitaar, zang
Links: