We hebben bij Zware Metalen recent een nieuwe categorie toegevoegd voor onze albumrecensies: “Van Eigen Bodem”. Muzikaal werk uit Nederland en België dus. De split Odes To Lands Of Past Traditions past hier voor de helft binnen, aangezien op dit werk het Nederlandse Uuntar over de landsgrenzen heen (wat dus in se niet mag tegenwoordig vanwege de coronamaatregelen) de hand reikt naar het Poolse Evilfeast. Of misschien eerder omgekeerd, want Evilfeast kan ondertussen toch al beschouwd worden als een gevestigde waarde, waar Uuntar als band nog maar in de kinderschoenen staat. Anderzijds is Uuntar wel ontsproten uit de samenwerking tussen de Nederlandse oudgedienden Nortfalke (Kjeld, Asregen en nog een handjevol bands) en Herjann (Heimdalls Wacht, ex-Countess).
Als ode aan de zeden en tradities van vervlogen tijden is Odes To Lands Of Past Traditions ook op een andere manier “van eigen bodem”. Maar dus ook voor vijftig procent “van Poolse bodem”. Dat nemen we er uiteraard graag bij.
Eerst even voorstellen. Evilfeast is een Poolse atmosferische blackmetalband, opgericht in 1998, die binnen zijn atmosferische stijl de sfeer en melodieën van de oude Emperor-demo’s weet te combineren met duidelijk door Burzum geïnspireerd synthwerk en uitgebreide ambientstukken. Doorheen zijn discografie is GrimSpirit (dit is namelijk een éénmansband) steeds trouw gebleven aan deze typische stijl en aan een opvallend old-school geluid. Velen spreken erover maar slagen er niet in, maar Evilfeast doet het gewoon: consequent albums uitbrengen die ondubbelzinnig refereren aan de hoogdagen van het genre. Evilfeast is geen spektakelband, maar brengt elke keer opnieuw atmosferische black metal van een degelijk niveau. De ambientstukken zijn hier overigens altijd een meerwaarde en zeker geen opvullertjes. Ik hou wel van deze stijl.
Uuntar is een ander paar mouwen. Voor een aantal mensen heeft muziek van eigen bodem altijd wel een streepje voor op ander werk, maar persoonlijk heb ik totaal niets met nationalisme en dus bekijk ik dit heel nuchter en zo objectief mogelijk. En dan kan ik alleen maar concluderen dat het korte debuut van Uuntar, Voorvaderverering, eigenlijk niet bijster interessant was. Uuntar brengt pagan black metal met (oud-)Nederlandse teksten die bedoeld is als een nostalgische terugblik op oude waarden en gewoonten. Een interessante insteek, dat zeker, maar de muziek op Voorvaderverering was vooral rommelig en weinig transparant, waardoor ze mij niet wist te raken. Er zit best wel wat herhaling in de riffs en er wordt doorlopend gebruik gemaakt van keyboards, waardoor de connectie met de atmosferische black metal van Evilfeast wel te begrijpen valt.
Ondanks zijn lange historiek is Evilfeast vooral met het laatste album, Elegies of the Stellar Wind (2017), een stuk gegroeid. Zonder echt van de geëigende stijl af te wijken kwamen er toch enkele elementen bij die de muziek ten goede kwamen. Eerst en vooral werden de melodielijnen een stuk epischer en levendiger. Daarnaast werden cleane en Gregoriaanse zang toegevoegd. Algemeen was de black metal op Elegies of the Stellar Wind ook krachtiger en minder voorspelbaar: een onverwachte stap vooruit dus. En deze lijn wordt doorgetrokken op Odes To Lands Of Past Traditions. Op deze split neemt Evilfeast de eerste twee nummers voor zijn rekening: het lange (dertien minuten!) A Castle Enfolded in Crimson Twilight en de Helgrindr-cover In Umbra Refugiis Luminem Exsecrari. Helgrindr was een Franse symfonische blackmetalband die amper één volledig album heeft uitgebracht (in 1999), maar, hoewel het misschien een minder gekende naam is, wel een heel interessante eigen stijl heeft ontwikkeld, diep geworteld in de Scandinavische voedingsbodem van die tijd. Het nummer In Umbra Refugiis Luminem Exsecrari is afkomstig van de EP Von den Vorfahren herstammend Landen (2001). Wie een beetje Duits verstaat snapt onmiddellijk dat dit een nummer is dat perfect past binnen het concept van deze split.
A Castle Enfolded in Crimson Twilight start traditioneel met een mysterieus stukje ambient (dat doet Evilfeast dus ook consequent bij elk album). Deze keer is de ambient intro vrij kort en toont Evilfeast al snel wat hij ook nog allemaal kan: verduiveld lekkere atmosferische black metal maken. Bij wijn zou men van een “soepele aanzet” spreken: dit is uitgebalanceerd, de melodieën liggen lekker in het gehoor en het is allemaal bijzonder sfeervol. Atmosblack en ambient wisselen elkaar mooi af, waardoor je telkens weer iets nieuws te horen krijgt. Ook nu weer komt de Gregoriaanse zang aan bod, die bijzonder goed past bij de muziek en hier heel organisch in verwerkt wordt, zonder dat het gaat overheersen. Persoonlijk hoor ik hier geen minpuntjes en die dertien minuten zijn voorbij voor je het beseft. Voor de liefhebber van het genre is dit echt werk van de bovenste plank.
Voor In Umbra Refugiis Luminem Exsecrari gaan tempo en grimmigheid wat omhoog, en ook dat is een aangename toevoeging aan deze EP. Dit nummer is kort en krachtig, maar hoewel het dus een cover is van een totaal verschillende band, slaagt Evilfeast er toch in om dit prachtig te integreren, zodat het perfect aansluit bij het openingsnummer. Door de etherische synths is dit absoluut het sfeervolste nummer van deze EP.
U mag het mij niet kwalijk nemen, maar een nummer met de titel Zon op de Boer, daar moet ik toch even om grinniken. Ik snap dat het de bedoeling is om de hardwerkende boer van vroegere tijden in de spotlights te zetten, maar zo een titel wekt bij mij niet echt het gevoel op dat bij black metal hoort. Zelfs al is het dan pagan black. Op zich geen fout nummer eigenlijk, en zeker een stap of vijf vooruit in vergelijking met hun debuutalbum. De cleane groepszang is zeker een meerwaarde hier (al zingen ze dan enkel “ahahahahahahaaa”), maar er wordt net iets te veel in herhaling getreden, waardoor het wel wat eentonig wordt na een tijdje. Er zit wel een fijne melodie in, maar Uuntar slaagt er niet in om net zoals Evilfeast de muziek boeiend te houden. Vooral het wat lompe drumwerk stoort me hierin. Ik snap het ergens wel eigenlijk, want het werk op de akker zal ook wel vrij eentonig zijn vermoed ik. De Man van Mander start alleszins een stuk feller dan Zon op de Boer en de centrale riff is ook veel krachtiger. Jammer genoeg slaat ook hier de verveling weer toe na enkele minuten. Oké, ik snap dat atmosferische black metal werkt met herhalende thema’s, maar dat lukt alleen als je daar ook echt een ziel in legt. Nu is het Hunebed van Mander een zielloos graf, waar niet veel te beleven valt. Tja, wat wil je ook met een hunebed zonder hunebed?
Kort samengevat: de eerste helft is absoluut de moeite waard, maar de helft “van eigen bodem” ontgoochelt toch een beetje.
Label:
Heidens Hart Records, 2020
Tracklisting:
- Evilfeast – A Castle Enfolded in Crimson Twilight
- Evilfeast – In Umbra Refugiis Luminem Exsecrari (Helgrindr cover)
- Uuntar – Zon op de Boer
- Uuntar – De Man van Mander
Line-up:
Evilfeast:
• GrimSpirit – Alles
Uuntar:
• Herjann – Stem, basgitaar
• Nortfalke – Drums, gitaar, keyboards
Links: