Ensiferum – From Afar
Spinefarm Records, 2009
Even context scheppen. Zes jaar na zijn ontstaan brengt Ensiferum zijn gelijknamige debuut uit in 2001. Tot op vandaag staat dit album als enig zogenaamd viking metal-album in mijn persoonlijke top 20. Honderden malen gedraaid, zonder twijfel. Daarna kwam Iron. Met angst tegemoet gezien, met evenveel diepe zuchten van opluchting gesmaakt. Weer een voltreffer. Helaas… het vikingsprookje bleef niet duren. Jari Mäenpää vertrok na Iron om het ronduit superlatieve Wintersun te stichten, en Ensiferum perste er samen met Petri Lindroos (Norther) de EP Dragonheads (bah) en het studio-album Victory Songs uit. Een behoorlijk album, maar niet uitmuntend, de kracht leek wat verdwenen te zijn. Wat brengt ons nu From Afar?
Na de typische akoestische intro krijgen we meteen het titelnummer. Symfonische geluiden, blazers en strijkers, galloperende drums en snel vibrerende leads. Ensiferum in symphony? De teksten rijmen en dichten en houden de vliegende instrumentale stukken mooi aan elkaar gehecht. De climax wordt met tekstuele intervallen opgebouwd, met uitzondering van een korte pauze dan. Ensiferum heeft lang nagedacht over opbouw en scenario’s.
Dat blijkt ook uit het tweede nummer.
De aanwezigheid van melodieuze gitaarlijnen valt sterk op en ook de groepsgezangen en scanderende backgroundvocals kleuren het geheel in. Cano vrouwengezangen, koperblazers, pauken, fluiten, … bombast en virtuositeit gaan hand in hand en geven Twilight Tavern een grote gelaagdheid. Ook het Hammond-orgel doet zijn duit in het zakje van geluid. Je zou bijna vergeten dat het hier om een zogenaamde melodische viking/death metal-band gaat. De strijdlustige refreinen brengen vooral naar het einde toe gelukkig het testosterongehalte weer omhoog. Hier lijkt het even op een remake van Lai Lai Hei.
Heathen Throne vangt aan met folklorisch gezang, die ik vooral van een Týr ben gewend. Ook het tempo en de snaarbehandeling van dit midtempo-nummer hebben iets van voorgenoemde band in zich.
Verder nog enkele opmerkelijke momenten. Midden in Stone Cold Metal krijg je weer een Bonanza-gevoel (net als bij de intro op Iron) en huppel je in kringdansjes mee op de prairie op het geluid van een duelletje tussen banjo en elektrische gitaar. Ja, Ensiferum amuseert zich nog steeds te pletter zo blijkt. Smoking Ruins is dan weer een halfslachtige ballad, dat hoefde echt niet. Daarna nog wat volksgezangen en afsluiten doen we met The Longest Journey (Heathen Throne Part II). En lang is het wel ja: bijna 13 minuten. Alle instrumenten worden nog eens van stal gehaald, de opbouw gerekt en gerokken, de kelen gesmeerd. Epiek wordt niet geschuwd, de heidense cultuur wordt geëerd in al zijn facetten. Op het randje van melig en sentimenteel dans je het deuntje vrolijk mee, om naar het einde toe weer meegezogen te worden in de typische heroïsche rengalop. Zwaarden de lucht in en zwieren met de zweep (niet tegelijk, anders donder je van je paard).
Niet dat ik mezelf (zo) graag bezig hoor, maar dit is uiteindelijk een lange review geworden. Een goed teken, want er valt veel over te zeggen (over het album dus). Globaal bekeken zijn er op dit album meer aspecten dan op de vorige albums. From Afar bevat meer melodie en symfonie, meer folk… maar minder viking. Het album is niet zo stevig als zijn vroege voorgangers, maar de meeste nummers zijn catchy. Ensiferum heeft weer een paar nummers klaar waar je niet snel genoeg van krijgt. Wie weet blijft het groeien tot een klassieker.
Tracklisting:
- By the Dividing Stream
- From Afar
- Twilight Tavern
- Heathen Throne
- Elusive Reaches
- Stone Cold Metal
- Smoking Ruins
- Tumman Virran Taa
- The Longest Journey (Heathen Throne Part II)
Line-up:
- Petri Lindroos – harsh vocals, guitars
- Markus Toivonen – guitars, clean vocals, backing vocals
- Sami Hinkka – bass, clean vocals, backing vocals
- Janne Parviainen – drums
Links: