Dysrhythmia – Barriers and Passages
Relapse, 2006
Noise-rock; prog-metal; avantgarde jazzrock/metal; noem het zoals je wilt, de heren van Dysrhythmia doen toch gewoon waar ze zelf zin in hebben. Deze vooruitstrevende instrumentale band uit Philadelphia maakt muziek voor de geoefende luisteraar, maar proberen vooral het uiterste uit zichzelf te halen en gaan graag de muzikale uitdaging met zichzelf aan. Resultaat: een opeenhoping van moelijke riffs, constante tempowisselingen en tegendraadse maatsoorten. En dat alles zonder de controle ergens te verliezen.
Al op voorganger Pretest kwam naar voren dat deze band vooral graag experimenteert met ritmes en arrangementen. Uiteraard is deze muziek lang niet voor iedereen weggelegd, maar dat dit behalve voor de band ook voor de luisteraar een uitdaging is, staat vast. Of de betreffende luisteraar er iets mee kan dat is een tweede natuurlijk. Dit is namelijk niet zomaar wat. Er wordt niet gezongen, wat betekent dat de muziek wel erg spannend en aandachtvasthoudend moet zijn om echt te kunnen boeien. Dit lukt gedeeltelijk. Op zich is het één groot avontuur om dit Barriers and Passages te beluisteren c.q. proberen te doorgronden, maar aan de andere kant kan het ook enorm vermoeiend zijn. Zo’n plaat dien je dan ook met je volle aandacht en verstand tot je te nemen, anders wordt het echt een kwelling van jewelste. Er even goed voor gaan zitten, volle aandacht bij de muziek en je valt werkelijk van de ene verbazing in de andere. Persoonlijk mag ik hier erg graag naar luisteren, maar helemaal uit m’n dak gaan hiervan dat is nou ook weer niet het geval. Daarvoor mis ik toch teveel aanknopingspunten binnen de nummers.
Mensen voor wie die deze band nieuw is en nu denken dat dit gewoon een instrumentale versie is van The Dillinger Escape Plan hebben het mis. Dysrhythmia is over het algemeen wat beheerster en barst nergens uit z’n voegen. Denk meer aan jazzy arrangementen, maar dan met ronkende bass en lekker in het gehoor liggende gitaren. Af en toe gooien ze de remmen even lichtjes los, maar dat is meer uitzondering dan regel.
Voor de mensen die van wat uitdaging houden, blijft dit Amerikaanse trio dus ook op dit nieuwe album een aanrader. Het gaat verder waar Pretest was opgehouden en is misschien nog wat beter uitgebalanceerd, zowel muzikaal als productioneel (Martin Bisi, o.a. Sonic Youth, Helmet). Avonturiers die dit nog niet kennen: give it a shot.
Tracklist:
- Pulsar
- Appeared at First
- Bypass the Solenoid
- An Ally to Comprehension
- Seal?Breaker?Void
- Kamma Niyama
- Sleep Decayer
- Bus : Terminal
- Luminous
- Will the Spirit Prevail?
Line-up:
- Kevin Hufnagel – guitar
- Jeff Eber – drums
- Colin Marston – bass
Links: