Drakonis – Blessed By Embers

Een band uit Noord-Ierland? Dat is interessant! Drakonis is zo een band en bestaat dan ook nog eens uit actieve dan wel ex-leden van Waylander. De stijl die Drakonis speelt ligt wel niet in de lijn van Waylander. De band bracht sinds 2015 drie EP’s uit, geen enkele geraakte tot aan, laat staan tot in mijn cd-speler.

Eerst nog even zeggen dat ergens in mijn archieven nog een band op duikt die Draconis heet. Ergens in 1999 bracht dit Amerikaanse Draconis de magistrale EP The Highest Of All Powers uit. Daarop staat het nog magistralere nummer Embodiment Of Candlelight. Een EP vol verwijzingen naar de melodische blackmetalscene uit Zweden. Waarom vertel ik dit? Nou gewoon en Drakonis en Draconis, beiden zeker het beluisteren waard!

Jammer dat de Amerikanen al weer de pijp aan Maarten gegeven hebben, nu gelukkig hebben we de Noord – Ieren nog. Dit Drakonis speelt een blackmetalvariant die het meest aan Naglfar doet denken, zeker de vocalen van Steve Reynolds komen in de buurt van die van de heer Olivius. Tja, en als je hieronder naar de bandfoto kijkt weet je ook waarom.

Sterk album, maar de productie is wel niet helemaal je dat. De drum is te getriggerd en klinkt te mechanisch, alzo gaat toch heel wat kracht verloren, zeker met een irritant baskick geluidje. Ook de sound van de cymbalen – veel te scherp – vind ik storend, maar kom, dat mag de pret niet drukken. Het album staat vol met composities die goed in elkaar steken, waar de vuiligheid en smerigheid van afdruipen en dat maakt bijna alles goed.

Het sterkste nummer is de openingstrack Threnody, hieronder zie je de boodschap visueel weergegeven. Opvallend zijn de overtuigend, bijtende melodielijnen dan ondersteund door de blast dan weer door een doorrollend voetenwerk. Tel daarbij de perfecte vocale inkleuring met de meer dan perfecte frasering. Extreem puik en een nummer om op repeat te zetten!

Dan heb je Of Dusk And Pyre, een track die het wat moet hebben van de complexere ritmelijnen op gitaar die erg goed aan elkaar worden gelijmd door de strakke drums, hoedje af voor Lee Mccartney. Wat dit nummer goed maakt, is dat ook de zang hier wat minder overvloedig aanwezig is en ruimte geeft aan de muziek om te ademen. Een filmisch arrangement op het einde van het nummer geeft het hele gebeuren nog wat meer dynamiek mee.

Met An Anthems Of Ashes, het langste nummer op de plaat met meer dan acht minuten, sluit de band de debuutplaat af. Een akoestische intro, een glijdende doch duidelijke solo en dan een stampend ritme, traag maar slepend. En alzo trekt het je helemaal mee naar het einde van het nummer, naar het einde van het album.

Om te besluiten, zonder je alles verklapt te hebben, sterke schijf. Niet helemaal te vergelijken met Draconis, wel met Naglfar en genre-broeders, voor wie nog kan volgen.

Score:

85/100

Label:

Hostile Media, 2020

Tracklisting:

  1. Threnody
  2. From The Eternal
  3. Fear Of The Wretched
  4. Blessed By Embers
  5. Of Dusk And Of Pyre
  6. As They Rot
  7. All Is Still
  8. An Anthem Of Ashes

Line-up:

  • Stephenie Dickey – bas
  • Lee Mccartney – drum
  • Tommy Hewitt – gitaar
  • Saul McMicheal – gitaar
  • Steve Reynolds – zang
  • Serah Decay – keyboard

Links: