Decaptacon – For Those Who Died

Geschreven door op 07-10-2022 om 23:05.

Wat is de reden dat je een product uitkiest in de supermarkt? Voor de één wellicht een routineaankoop, waarbij altijd hetzelfde merk wordt aangekocht. Voor de ander is prijs leidend, terwijl een volgende zich laat verleiden door de al dan niet betrouwbare keurmerken, duurzaamheidsclaims of een glimmende verpakking. Dan heb je ook nog mensen die graag de ingrediëntendeclaratie uitpluizen. Laat ik er nou net zo eentje zijn. Laatst liep ik in de digitale metalwinkel van Zware Metalen rond en zag ik eenzaam in de schappen de promo van Decaptacon liggen. De wikkel was vrij donker moet ik zeggen. Vooral veel grijs en zwart, met van die plaatjes die je tegenwoordig ook op een pakje sigaretten tegenkomt. Dood en verderf zeg maar. Geen keurmerken te vinden op de voorkant. Oké, de ingrediënten dan maar. Op de achterkant kom ik snel tegen welke smaken we kunnen verwachten. Of beter gezegd welke smaak: ik blijk 100% pure melodische death metal te pakken te hebben. Gelukkig maar, geen e-nummers.

De achterkant blijkt overigens wel een keurmerk te bevatten. In opvallend lettertype valt te lezen dat het schijfje door niemand minder dan Dan Swanö is geproduceerd. Voor degenen die het niet weten, deze man heeft een behoorlijk palmares. In de eerste plaats door zijn werk als producent, maar zeker niet in de minste plaats door zijn werk als muzikant bij Bloodbath en Edge of Sanity. Normaal gesproken geloof ik niet zoveel van keurmerken. Daar zitten vast grote multinationals achter, die met elkaar in achterkamers de randvoorwaarden voor dat stickertje hebben bepaald. Maar goed, een kwaliteitskeurmerk als dit kunnen we niet negeren. Onderaan de verpakking vinden we zelfs nog enkele bereidingstips. Altijd leuk. Blijkbaar gaat dit donkere spul goed samen met een snufje Amon Amarth, Insomnium, In Flames of Be’Lakor. Dat zijn wel ingrediënten die me doorgaans erg goed smaken. Tijd om de tanden eens in dit For Those Who Died te zetten.

We krijgen elf donkere staafjes, als een soort muzikale trekdrop. Als je er eenmaal aan begint lijkt het namelijk telkens toch wat langer te duren voordat ze op zijn. Met iets meer dan een uur vinden we dan ook hoofdzakelijk langgerekte nummers terug op dit schijfje. Over naar de smaak. Als bij een blinde smaaktest ga ik ze één voor één af. Een beetje op zoek naar de Hertog Jan tussen de huismerken pils. De ingrediëntendeclaratie uit de eerste alinea blijkt vrij aardig overeen te komen. Ik proef 100% melodische death, waarbij elk van de elf porties van exact hetzelfde soort is gemaakt. Grotendeels dezelfde opbouw, waarbij gebruik wordt gemaakt van vergelijkbare riffs en gitaarlijnen. Dit zorgt enerzijds voor een zeer coherent en consistent album, maar laat mijn aandacht toch ook meer dan eens afdwalen. Na een uur geduldig luisteren, bekruipt me dan ook het gevoel dat er veel meer in had gezeten. Decaptacon probeert met een subtiele tempowisseling of wat stevige riffs de boel af en toe wat wakker te schudden, maar dit is niet voldoende om het album echt open te laten boeien.

Begrijp me niet verkeerd, er is niks mis met trekdrop. Maar na elf keer dezelfde worsteling om zo’n zwart staafje te verorberen vergaat me de trek toch wel een beetje. Dat is oprecht wel zonde. De heren kunnen namelijk echt wel spelen, maar de mate van herhaling en het voortborduren op dezelfde ideeën speelt dit album behoorlijk parten. Zo zie je maar weer dat je nooit een keurmerk moet geloven, zelfs niet wanneer dit een stempel van kwaliteit lijkt te garanderen.

Score:

60/100

Label:

Eigen Beheer, 2022

Tracklisting:

  1. Buried Alive
  2. A New Lease of Life
  3. Until We Drown
  4. Innen Captivity
  5. For Those Who Died
  6. Descending Night
  7. The Oath
  8. Claws of Faith (interlude)
  9. False Prophecies
  10. Decaptacon
  11. Blackened Skies

Line-up:

  • Joshua Dominik – Zang
  • Jean-Claude Cecilla Aguilar – Gitaar
  • Lennart Strack – Gitaar
  • Marcel Tylka – Gitaar
  • George Trentsios – Basgitaar
  • Ralf Präkelt – Drums

Links: