Deadspeak – Plagues of Sulfur Bound

Geschreven door op 13-03-2025 om 18:00.

Een souvenir van 2024. Het debuutalbum van Deadspeak, Plagues of Sulfur Bound, kwam al in september uit, schopte het tot mijn jaarlijst maar kreeg nooit een review op Zware Metalen. En dat nadat de EP Dissolve the Dreams in 2021 al iets groots aankondigde. Aan dat onrecht komt nu een eind!

Na een onheilspellend intro barst Plagues of Sulfur Bound los met het titelnummer en godallejezusnogaantoe: het labeltje bruutheid doet nauwelijks recht aan de verwoestende orkaan die op ons wordt afgevuurd. Het is alsof de band in mijn huiskamer staat te spelen op apparatuur uit een concertzaal, zo vol, zo loepzuiver, zo machtig klinkt dit werkje. De grommende putstrot van Jasper Post, zijn gitaarspel, de beukende bas van Lieuwe Kuik maar vooral de drums van Moanne de Kroon: het tikt allemaal de juiste vinkjes aan wat betreft een modern geluid maar met dat typische jaren ‘90 deathmetalgevoel: geen gedoe, gewoon beuken. Heerlijk!

Deadspeak was bij de EP nog een beetje zoekende naar een eigen smoelwerk maar heeft dat nu volledig gevonden. In 2021 was de band nog als een ambitieus nijlpaardjong dat met bravoure in de rivier sprong om daar vrolijk spartelend op zijn eigen staartje te jagen, inmiddels is Deadspeak een woest beest van 3.200 kilo schoon aan de haak dat ’s nachts geen grassprietjes eet maar gewoon op jacht gaat naar vlees om dat met zijn 36 tanden te verslinden.

Het drumwerk in Parallel Existence levert voor de eerste keer op dit album kippenvel op, maar dan moet Knee Deep in Death nog komen. De drums, de vocalen en de gitaar… Deadspeak speelt het met een jonge honden fanatisme dat wel wat weg heeft van Benediction op de eerste platen. Tegelijkertijd is Plagues of Sulfur Bound een uiterst gevarieerd album, want direct na deze kraker volgt Polarisation in Times of Disposession, dat uiterst kalm wordt opgebouwd. Dat kan ook makkelijk, want het nummer duurt bijna tien minuten en is met afstand de langste track van deze plaat. De totale gekte breekt los tegen de zes minuten en dan is Deadspeak niet meer te houden. Voordat dit nummer live wordt gebracht zou er eigenlijk een waarschuwing aan vooraf moeten gaan; let op: opgaan in de muziek is levensgevaarlijk. ‘Gestorven door Deadspeak en Polarisation in Times of Disposession’: je moet een dergelijke kop boven een rouwadvertentie niet willen. Plots neemt de band gas terug, om dat richting het einde van de track haast met sadistisch genoegen weer op te bouwen. Wát een nummer.

Het duurt dan even voordat Into Endless Divinities helemaal binnenkomt maar juist nu staat Jasper Post op om zijn indrukwekkende vocale kwaliteiten nog een keer stevig aan te zetten. Death Shall Rise is een laatste bewijs van de absolute klasse van deze band. Alles, maar dan ook alles klopt aan dit nummer. Meer death metal dan dit wordt het niet. Wegstervende wind verraadt dan dat er na veertig minuten toch echt een einde is gekomen aan dit juweel van een album. En dan realiseer ik me ook dat er geen zwakke plekken op te vinden zijn. Plagues of Sulfur Bound is simpelweg grote klasse van begin tot eind. Wie dit niet gaat luisteren is gek en de enige reden dat dit niet de volle score behaalt is omdat er nog ruimte over moet zijn voor de volgende plaat van dit fijne trio.

Score:

92/100

Label:

Raw Skull Recordz, 2024

Tracklisting:

  1. Entering Realms Infernal
  2. Plagues of Sulfur Bound
  3. Parallel Existence
  4. Tidal Disruption
  5. Knee Deep in Death
  6. Polarisation in Times of Dispossession
  7. Into Endless Divinities
  8. Death Shall Rise

Line-up:

  • Jasper Post – Vocalen, gitaar
  • Lieuwe Kuik – Basgitaar
  • Moanne de Kroon – Drums

Links: