Wat zullen we eens aan de kinderen vragen? Goh, die gaan van alles zeggen natuurlijk. Hangt ook een beetje van de leeftijd van dat gespuis af. Alnu, niet ieder kind is gespuis natuurlijk, het zijn vooral de kinderen van een ander die nu en dan zo wel eens genoemd mogen worden. Maar kom, In Nomine Filiorum is plaat nummer twee als je even de initiele EP van dit Belgisch doommetalgezelschap Cult Of Scarecrow niet meetelt. Een paar jaar geleden passeerden de heren al eens de revue maar collega Frank werd niet helemaal wild laat staan enthousiast van het album Cult Of Scarecrow.
Nieuwe poging dus met dit album dat uitkomt via het Belgische Empire Records. Deze zesmansformatie als ik het goed zie, brengt dus doom metal met toch wel een eigen insteek. Lees: heavymetaltoetsen en stevig soleerspel. Reeds eerder, een viertal maanden geleden, kwam onderstaande clip al aanspoelen, In the Name of the Children. De songtitel zou zo uit de mond van de paus kunnen komen…
Wanneer bijvoorbeeld een been wordt geamputeerd, gebeurt het wel eens dat de patiënt in kwestie zijn weggenomen been nog voelt en pijn ervaart. Dat noemt men in de medische wereld fantoompijn. Een begrip wat de heren in Cult Of Scarecrow ook bekend is. Wat de reden is om deze medische problematiek te gebruiken in hun nummer moet ik je schuldig blijven, maar het nummer meandert wat verder op de insteek van het openingsnummer.
Er mag intussen wel gesteld worden dat de productie meer dan degelijk te noemen is. Het geheel klinkt helder en duidelijk, elk instrument krijgt afdoende ruimte alhoewel een bas die iets meer knotterde door mij nog meer zou geapprecieerd geweest zijn. Het instrument verliest zo toch wat aan kracht. Luister naar Rainbows And Unicorns een nummer waarin de samenzang, het keyboard en de bas ergens rond minuut twee even samen iets leuks doen. Het nummer laat je wel dromen over eenhoorns en regenbogen, iets wat ik nu wel niet courant doe… Ik onthoud dat de band zijn stinkende best doet om je bij de les te houden maar het middelmatige Lord of La Mancha of de rollende toms en de drogere bas in Road To Ruin bezitten niet de kracht om je aandacht te blijven vangen. Wel is de gorgelende achtergrondstem een welgekomen afwisseling tussen de cleane zanglijnen door in dit laatste nummer. Het meest aangename nummer Love Life Death start met een licht dartele bas, spannend gitaarspel en een achtergrond van dromerige keyboardlijnen.
Cult Of Scarecrow heeft met In Nomine Filiorum een degelijke, goed geproduceerde doommetalplaat in elkaar gestoken. De plaat kan me muzikaal niet helemaal tot het einde vasthouden of boeien daarvoor staan er toch te weinig hoogtepunten op dit album. Nochtans raad ik de oldschool doomvrienden aan deze plaat eens te beluisteren, wie weet slaat het bij je in als een bom.
Score:
70/100
Label:
Empire Records, 2024
Tracklisting:
- In the Name of the Children
- Phantom Pain
- Rainbows and Unicorns
- Lord of La Mancha
- Road To Ruin
- Love Life Death
- Reason To Live
- Sunday Child
Line-up:
- Gunther Poppe – Bas, zang
- Jan Van Der Poorten – Gitaar
- Ivan De Strooper – Gitaar
- Filip De Wilde – Zang
- Nico Regelbrugge – Drum, zang
- Robbie Eelbode – Keyboard
Links: