Cult Of Luna – A Dawn To Fear

Geschreven door op 20-09-2019 om 23:50.

Drie jaar geleden breidde Zweedse post-metalheerser Cult Of Luna zijn muzikale universum aanmerkelijk uit toen de band samen met zangeres Julie Christmas de klapper Mariner uitbracht. De vaak angstaanjagend emotionele zang van Christmas voegde ineens een flinke dosis verslavende melodie toe aan het veelgelaagde, en tot dan toe soms ontoegankelijke bandgeluid. De samenwerking was zo geslaagd (de plaat haalde de vierde plek in de Zware Metalen jaarlijst 2016) dat veel fans op een spoedig nieuw treffen van band en zangeres zullen hebben gehoopt. Die nieuwe samenwerking is A Dawn To Fear niet. Julie Christmas is hier in geen velden of wegen te bekennen.

En toch lijkt Cult Of Luna wel degelijk aspecten van Mariner te hebben meegenomen toen de band aan het schrijven sloeg voor het nu voorliggende album. Gebleven is namelijk de aandacht voor melodieën. De mooiste vinden we wat mij betreft in de bijna negen minuten durende titelsong. Over een hypnotiserend herhaalde riff waarin bas en gitaar om elkaar heen kronkelen horen we langgerekte (bijna Howerdelliaanse) leads vol emotie de wereld om je heen kleiner en kleiner maken. Waren we niet zo’n echte kerel, dan zouden we een traantje wegpinken. Inland Rain heeft met zijn spacey lead dezelfde bezwerende kwaliteit.

Soms komen we ook de wat directere aanpak van Mariner tegen. Zo bouwt opener The Silent Man geheel tegen de aard van het beestje niet langzaam op, maar schiet hij direct uit de startblokken als Killing Joke-achtige stamper. Hoe het nummer dan toch meer dan tien minuten kan duren? Simpel! Door een fabelachtig instrumentaal middenstuk dat al meanderend en kabbelend (nog beter dan op The Ocean op zijn toch lang niet misselijke Pelagial) het gevoel geeft dat we ‘zweven’ onder water. Daarmee wordt het nummer voor wie ervoor openstaat welhaast meer een ervaring dan een liedje. Het zal niet de laatste keer op het album zijn.

Dat A Dawn To Fear zo meeslepend is, is tevens toe te schrijven aan de zang. Daaraan lijkt meer aandacht te zijn besteed dan op vorige Cult Of Luna-releases. Waar de schreeuw daar vaak zo confronterend werd neergezet dat het leek alsof er iemand voortdurend op vijftien centimeter afstand in je gezicht stond te tieren, zit de stem van brulboei Johannes Persson nu wat meer naar achter in de mix. Sterker nog, her en der horen we zelfs voorzichtig prevelende cleane zang. Het maakt de muziek net dat beetje toegankelijker, hoewel de plaat zeker de nodige stevige uitbarstingen kent.

Nu we het toch over het geluid hebben. De open en warme mix alleen al zal voor de gemiddelde geluidsnerd reden zijn om de plaat een luisterbeurt te gunnen. Men is er namelijk in geslaagd om elk instrument een hoofdrol te geven zonder dat het bandgeluid daaronder te lijden heeft. Met name de voorname plek die de basgitaar heeft gekregen is fraai en roept (net als bij Gold eerder dit jaar) met regelmaat een jaren ’80 shoegaze-gevoel op zonder ook maar enigszins oubollig te klinken. Ook de lagen gitaar – vaak drie over elkaar: tokkelend clean, stevige riff en fraaie lead – hebben elk een plek, net als het intrigerende drumwerk. Zo horen we in de titeltrack gedrumde regen (!) en in het aparte We Feel The End dodenmarsachtige ritmes.

A Dawn To Fear duurt maar liefst negenenzeventig minuten. En dat is veel, zeker bij veeleisende muziek als post-metal. De heren van Cult Of Luna zijn echter meesters in sfeerzetting en houden de plaat door de dynamiek de volle speeltijd behoorlijk toegankelijk. Dat laatste voor Cult Of Luna begrippen natuurlijk, want we zien geen van de songs van het album binnenkort opgevoerd gaan worden bij het programma Beste Zangers. En zo hoort het ook, net als onderstaande hoge score.

Score:

90/100

Label:

Metal Blade Records, 2019

Tracklisting:

  1. The Silent Man
  2. Lay Your Head To Rest
  3. A Dawn To Fear
  4. Nightwalkers
  5. Lights On The Hill
  6. We Feel The End
  7. Inland Rain
  8. The Fall

Line-up:

  • Johannes Persson – Vocalen, gitaar
  • Magnus Lindberg – Drums
  • Andreas Johansson – Basgitaar
  • Fredrik Kihlberg – Gitaar, vocalen
  • Kristian Karlsson – Toetsen, vocalen
  • Thomas Hedlund – Drums, percussie

Links: