Recht van de versafdeling van het departement van coole bandnamen ligt vandaag het Costa Ricaanse Crypt Monarch op de barbecue. Als de walmende briketten er niet in slagen om ons te laten meuren naar de rook, dan staat deze band paraat om dit alsnog voor elkaar te krijgen. Met een hamburger in de bek, een biertje in de ene hand en een goeiendag in de andere, genieten we vandaag namelijk van lekker lome stonerdoom.
Dit debuutalbum bevat een drietal nummers die allemaal een speelduur hebben van boven de tien minuten. Genoeg tijd om een extra rifflap op de slowcooker te leggen dus. Het album is gebaseerd op een verhaal over een koning die uit de dood opstaat om wraak te nemen op zijn vijanden. Doe met die informatie wat je wilt. Albumopener Morning Star Through Skull klinkt minder agressief dan je zou verwachten. We horen gonzend gitaar- en drumwerk dat op gelijk niveau is gemixt met de vocalen. Een goede keus, want hierdoor wordt de focus beter verdeeld over alle bandleden. De meervoudige gitaarsolo’s komen hierdoor bijvoorbeeld beter tot hun recht. Na zo’n dertien minuten bereikt het nummer door het venijnige gitaarwerk haar hoogtepunt. Waar menig man zich, nadat hij de zoveelste verbrande speklap op het bord heeft gekwakt, ‘de koning van de barbecue’ noemt, zo noemen de heren van Crypt Monarch de wederopgestane zombieheerser ‘de koning van het zuiden’. Na een vlugge Google vertaalslag is dit namelijk wat Rex Meridionalis betekent. Het nummer komt langzaam op gang, maar na enkele ogenblikken komt Crypt Monarch weer prima uit de verf.
Hoewel we hier te maken hebben met aangename stonerdoom (of hoe ze het zelf noemen: ‘Nekromantik Stoner Doom’) wordt er duidelijk niet voor de weg van smerigheid gekozen. Een weg die door bands als Weedeader en Dopethrone bijvoorbeeld wel bewandeld wordt. Hoewel er een tamelijk rauwe sound wordt geproduceerd, blijven de nummers op een bepaalde manier best toegankelijk. Je zou het kunnen vergelijken met de ‘hot’ variant van ketchup: niet voor iedereen, maar voor de meesten goed te pruimen. Nu ben ik zelf best een liefhebber van hot ketchup (ik weet het, ik ben een sausnormie), dus mij hoor je niet klagen. Het slotstuk van het album is genaamd Aglaophotis, een mystiek kruid dat gebruikt kan worden om demonen op te roepen. Maar misschien jaagt het ze juist weg. Kennelijk zijn de mystici er nog niet helemaal over uit. Waar ik overigens wel over uit ben, is dat we op dit nummer wederom prima riffs horen. Alles wat ik al heb gezegd over de voorgaande nummers, geldt eigenlijk ook voor dit nummer. Het is gewoon lekker gangbare stonerdoom. Geen grote vernieuwingen of andere fratsen. Het is simpelweg een prima plaat.
Crypt Monarch presenteert hier een leuke debuutplaat met een puike albumhoes! Als je houdt van stonerdoom, dan zou je deze best een keer van een luisterbeurt kunnen voorzien.
Links: