Voordat ik Conan’s vijfde studio-album, Evidence of Immortality, beluisterde heb ik uit voorzorg briefjes in de bussen van mijn buren gedaan. De strekking was dat ik deze ging luisteren en recenseren en dat ze niet bang hoefden te zijn dat ik een fokkerij in olifanten was begonnen (ik woon namelijk vlakbij diergaarde Blijdorp) of dat Spielberg mijn huis had gekozen als locatie voor de nieuwste Jurrasic Park. Een gewaarschuwde buur is prettiger in de omgang en ik had er ook weinig trek in dat ik tijdens het luisteren gestoord zou worden door loeiende sirene’s en gebonk op mijn deur.
Eenmaal thuis liet ik, toch een beetje bibberend, de naald langzaam zakken op het vinyl. A Cleaved Head No Longer Plots begint met gitaarfeedback en voordat ik kon denken: “Nou, dat valt wel mee”, denderden de eerste dreunen door mijn speakers en begon het glas in mijn kozijnen voorzichtig op de maat mee te trillen. Het heeft na Existential Void Guardian vier jaar geduurd, maar het ‘Caveman Battle Doom’ trio uit Liverpool is terug. En hoe!
Na drie minuten snijden de vocalen van Jon Davis recht door mijn ziel, hel en verdoemenis schreeuwend op zoek naar bloedvergieten. In een interview vertelde Davis dat hij weigert te schrijven over wat er aan de hand is in de wereld. Een regel waar ze nooit van zullen afwijken, ook al staat de aarde in de fik. Wel laat hij weten dat dit terug te horen is in de muziek of in een track. “Als een nummer woedend klinkt bijvoorbeeld, dan kan je dat interpreteren als onze blik op de huidige wereld om ons heen.” Ook vindt hij dat de actualiteiten van nu in de toekomst niet meer actueel hoeven te zijn en wil hij voorkomen dat hun nummers uit de tijd raken. A Cleaved Head No Longer Plots behoeft dan ook geen verdere uitleg: het klinkt verdomde kwaad.
Levitation Hoax begint met snel drumwerk van Johhny King, gevolgd door ijzersterke riffs en een smerig basgeluid van Chris Fielding. Het nummer kent zelfs een catchy, tweestemmig refrein en blijft tot halverwege in een vlot tempo doordenderen. Dan gaat het tempo ineens flink omlaag, alsof ze plotseling lijken te beseffen dat ze in Conan spelen en niet in Ungraven (het deathmetalzijproject van Davis, red.). Het nummer eindigt met langzamere riffs zonder vocalen.
De derde track, Ritual of Anonymity, is met drie en een halve minuut het kortste nummer van de plaat en is naar mijn weten het snelste nummer dat de band ooit geschreven heeft. Ik zou het bijna stoner punk noemen: stoner riffs gecombineerd met uptempo drumwerk.
Equilibrium Of Mankind begint (gelukkig) weer ouderwets lomp met toch enigszins wat tempo, maar zonder de agressie uit het vorige nummer. Dit nummer eindigt in een explosie van dikke riffs en vervormd basgeluid. De laatste track, Righteous Alliance, klinkt op zijn Conan’s: alsof er een kudde olifanten over je heen dendert, vluchtend voor een allesvernietigende, splijtende aardkorst. Sonisch geweld aan je oren, en dat acht minuten lang.
‘Officieel’ is Evidence of Mortality hiermee afgelopen. Wat overblijft is Grief Sequence, een bijna vijftien minuten durende synthesizer soundtrack die samengaat met veel vervormd gitaar- en basgeluid. Het zou zo de soundtrack van een reboot van Carpenter’s Escape from New York kunnen zijn. Het heeft weinig te maken met de rest van het album en is daarmee ook niet voor niets het laatste nummer.
Conan is geen band die zichzelf vernieuwt, dus verwacht dat ook niet van Evidence of Immortality. Het is hen echter wel gelukt een harder geluid te produceren. De zangpartijen klinken heftiger en intenser, maar dat is techniek. Conan blijft Conan en heeft met deze plaat bewezen de komende tien jaar vooruit te kunnen.
Voor wie het interesseert: de buren hebben gelukkig niet geklaagd. Misschien waren ze niet thuis, of misschien had ik passende voorzorgsmaatregelen getroffen en heeft het briefje geholpen.
Score:
90/100
Label:
Napalm Records, 2022
Tracklisting:
- A Cleaved Head No Longer Plots
- Levitation Hoax
- Ritual Of Anonymity
- Equilibrium Of Mankind
- Righteous Alliance
- Grief Sequence
Line-up:
- Jon Davis – Gitaar, zang
- Chris Fielding – Basgitaar, zang
- Johnny King – Drums
Links: