In 2017 wist Cloven Hoof mij aangenaam te verrassen met het album Who Mourns For The Morning Star. De band van bassist Lee Payne, die als enige originele lid nog over is van de NWOBHM-band van weleer en hier fungeert als een ware Steve Harris, leverde met zijn nieuwe line-up een dusdanig sterk meesterwerk af dat moeilijk te overtreffen zou moeten zijn. Opvolger Age Of Steel toonde dezelfde bravoure als zijn voorganger en hoewel deze niet direct dat niveau haalde was dit nog steeds een perfect album voor in de kast van elke liefhebber van traditionele heavy metal en power metal in het straatje van Iced Earth. Dit zelfvertrouwen spatte er nog steeds van af bij het in 2022 verschenen Time Assassin, maar was door de pure focus op het afleveren van een (wat kazige) powermetalplaat te ver verwijderd voor de simpele NWHOBHM-fan die ik ben.
En nu is daar album nummer negen, getiteld Heathen Cross. Na drie albums opgenomen te hebben met de Amerikaan George Call, is deze inmiddels vervangen voor zijn landgenoot en Jag Panzer-veteraan Harry Conklin. Het gitaarduo Chris Coss en Luke Hatton is gelukkig nog altijd intact gebleven. Lee Payne vertelt vol trots dat dit album teruggrijpt naar de occulte thema’s uit het verleden van de band en geeft aan met Heathen Cross het beste album uit zijn oeuvre afgeleverd te hebben. Die proef ga ik graag aan!
Heathen Cross gaat episch van start met het intro Benediction om direct te vlammen in Redeemer. Waar George Call geregeld nog zijn best deed om (schaamteloos) Bruce Dickinson te imiteren, doen de vocalen van Conklin toch wel erg denken aan Biff Byford van Saxon. Is het NWOBHM-geluid weer helemaal terug in Cloven Hoof? Jazeker! Luister maar eens naar beukers als Vendetta en Frost And Fire.
Met Do What Thou Wilt wordt een ouder nummer van de band afgestoft. Het nummer verscheen eerder al op de compilatie The Definitive Part Two als onderdeel van een selectie van tracks die nooit eerder waren uitgebracht met een oudere line-up. Een prima nummer dat met deze nieuwe productie van wat meer bite wordt voorzien. Een goede bite wordt ook meteen geboden op het catchy Last Man Standing, een rechttoe rechtaan heavymetalnummer vol bravoure.
Maar een Cloven Hoof-album zou niet volledig zijn zonder een liefdesverklaring aan Iron Maiden. Waren daar in het verleden al het epische Bannockburn, het op Seventh Son of A Seventh Son geïnspireerde Alderley Edge en The Evil That Men Do-achtige Touch The Rainbow, is daar nu Darkest Before The Dawn. Dat dit nummer zwaar beïnvloed is door Caught Somewhere In Time zou een understatement zijn. Als je een imitatie doet, doe het dan goed, zo zal Lee Payne en consorten telkens gedacht moeten hebben. Het duo Coss en Hatton zijn fantastisch op elkaar ingespeelde gitaristen en ze weten het kunstje toch telkens weer subliem te klaren.
Waar de band met Time Assassin volledig de koers naar epische power metal had verschoven, is de band inmiddels weer helemaal teruggekeerd naar zijn traditionele roots. Geen tierelantijntjes, maar gewoon vuist-in-de-lucht-en-headbangen-maar-muziek. Is het ook het beste album uit het oeuvre van de band? Wat mij persoonlijk betreft niet, want daarvoor weet de band tegen het einde de sterke lijn niet door te trekken door de toch wat zwakke afsluiter The Summoning, maar Heathen Cross kan zich absoluut scharen in de top. Goede vangst voor de traditionele liefhebber!
Score:
78/100
Label:
High Roller Records, 2024
Tracklisting:
- Benediction
- Redeemer
- Do What Thou Wilt
- Last Man Standing
- Darkest Before The Dawn
- Vendetta
- Curse Of The Gypsy
- Frost And Fire
- Sabbat Stones
- The Summoning
Line-up:
- Harry Conklin – Zang
- Lee Payne – Basgitaar
- Ash Baker – Drums
- Cris Coss – Gitaar
- Luke Hatton – Gitaar
Links: