Laten we eens 420.000 jaar terug gaan in de tijd. Naar Engeland, om precies te zijn, waar in die periode van het Pleistoceen, tijdens een relatief warme tussenijstijd, een mensachtige (Homo heidelbergensis of Homo neanderthalensis?) vuurstenen werktuigen vervaardigde volgens een methode die later gecatalogeerd zou worden als het Clactonian. Deze vroege bewoners van Groot-Brittannië, hun levenswijze en hun (vermoedelijke) rituelen, inspireerden een Italiaans-Fins viertal in 2023 tot het maken van “Paleolithische black metal des doods”, een vorm van rauwe, lo-fi bestiale black/death die je ook gerust in het warmetal-schuifje kan leggen. Deze verwantschap aan war metal is trouwens ook te herkennen in het stekelige Revenge/Conqueror-achtige logo. De band schuift dan weer Beherit, Sarcofago, Archgoat, Blasphemy en Sadistik Exekution als voornaamste inspiratiebronnen en referenties naar voor. En dat is zeker niet vergezocht.
Bezieler van dit project is G.E.F., die zijn warmetalsporen al heeft verdiend in de Italiaanse paleontologische black/deathband Thecodontion, waarin fossielen en prehistorische/geologische fenomenen gedetailleerd worden beschreven. U merkt het: de prehistorie is een thema dat G.E.F. na aan het hart ligt, al gaan we met Clactonian wel minder ver terug in de tijd dan met Thecodontion.
Vorig jaar kwam Clactonian al met een eerste demo op de proppen: Dea Madre, een brute, beestachtige ode aan de Venus van Willendorf, de Oermoeder. Ondanks de door Clactonian genoemde affiniteiten met de hierboven vermelde bands hoorde je op deze release toch vooral veel raakpunten met “zusterband” Thecodontion: brute, rauwe, lompe black/death, gekenmerkt door rudimentaire songstructuren, primitieve, repetitieve riffs, loeiende bassen en lyrics onder de vorm van korte, beschrijvende zinnetjes die niet altijd mooi bij elkaar lijken te horen (al is dit een bewuste keuze). Én een (ook al bewust) bedenkelijke productie.
Drummer V.P. combineert net als G.E.F. beide bands. De Italiaanse gitarist R.P., die op Dea Madre nog het beste van zichzelf gaf, werd echter in de tussentijd vervangen door zijn landgenoot B.Z.. Verder bleef de line-up dus dezelfde. Wat ook hetzelfde is gebleven, is het kleurenpallet van de cover: een zwarte achtergrond; logo en titel in het felrood en een bewerking van de rotstekening van Lascaux in het wit. Lekker lo-fi, net zoals de muziek dus.
Hoewel Clactonian blijft vasthouden aan zijn typische primitieve aanpak, zijn er toch wel enkele verschilpunten op te merken in vergelijking met Dea Madre: zo is de productie scherper en minder modderig (alles klinkt daardoor ook wat sneller) en zijn de vreemd loeiende bassolo’s (die de band overnam van Thecodontion) vervangen door virtuoze vingervlugheden in het hogere frequentiebereik.
Dit oeroude kleinood is best wel een uitputtingsslag: zelfs na slechts zes minuten blijf je hijgend en afgepeigerd achter. Dat klinkt allemaal nogal negatief, maar dat is het zeker niet. Deze band neemt de terugkeer naar de roots van onze soort (en het genre) namelijk heel serieus én er zit zelfs een heuse denkwijze achter. De vier heren zien Clactonian namelijk als een aanklacht tegen de valsheid en steriliteit van moderne metal en de bedenkelijke evolutie van de vooruitgang in de (metal)muziekwereld. “Voor er taal was, was er enkel razernij en woestheid van geluid.” “We willen het bloed weer op onze handen zien.” “Dit is het slaan van steen tegen steen om vuur en chaos op te wekken.” “Waar anderen geobsedeerd zijn met het kopiëren van de doden uit de jaren ’90, gaan wij in dialoog met de doden van 400.000 jaar geleden.” Ja, hier is duidelijk over nagedacht!
“Wij zijn het geluid van vergeten tijden.” De band zorgt zelf voor de perfecte synthese van hun sound. De aanpak van Clactonian is in die zin uniek, zelfs binnen zijn niche, en verdient zeker een open-minded luistersessie. Minimalistisch, extreem, rudimentair: zo kan je ook dit tweede wapenfeit van Clactonian samenvatten. Niet voor fijngevoelige zielen, maar als je nood hebt aan wat brutaliteit in je leven, dan is Everlasting Paleolithic zeker iets voor jou!
Label:
Prehistoric Sounds, 2025
Tracklisting:
- Blood Red Petroglyphs
- Paleolithic Black Metal of Death
Line-up:
- G.E.F. – Stem
- B.Z. – Gitaar
- K.H.P.K. – Basgitaar
- V.P. – Drums, stem
Links: