“Achttien? Is dit het achttiende album van het Finse Circle of Ouroborus? Ik denk het. Vrij laat leerde ik deze unieke band kennen, in 2011, ten tijde van de split met Drowning the Light. Die is uitgegroeid tot een vaste waarde alhier, maar het duurde heel heel heel lang eer het allemaal ingedrongen was. Dat was in 2011: toen was Circle of Ouroborus al zeven jaar bezig. Mijn collega’s hebben zich ondertussen ook al gewaagd aan deze band, getuige de reviews van Kuuhun kahlittu en Alttarimyllyt. Het album The Final Egg zette ik ondertussen al in mijn jaarlijst.”
Zo begon mijn review uit 2020, toen het album Viimeinen juoksu verscheen. Eind vorig jaar – 2021 dus – brachten de twee Finnen het album Kiromantia uit en die gaan we dus een review meegeven. We zitten dus aan album nummer negentien. Dankzij het Nederlandse New Era Productions komt deze nog eens uit in cd en vinylvorm, nadat eerder His Wounds hem op de markt bracht. Tien nieuwe nummers, verpakt in artwork met gekrulde letters, die een even meanderende indruk nalaten als het benevelende gitaargeluid op dit album (één van de handelsmerken van de band, samen met de kenmerkende echoënde en instabiele cleane zangstijl). In vergelijking met vorig materiaal is dit album minder psychedelisch en golvend, en naar Circle of Ouroborus-normen zelfs vrij lawaaierige oldschool laagtempo black metal met een postpunk garage sound. Op de vocalen na, die uit een andere dimensie klinken, zoals we dat gewoon zijn. Op Kiromantia, vrij vertaald als “Handlijnkunde”, wordt een bizar (je verwacht het niet) volks(?)verhaal gebracht waar ik weinig wil van verklappen, simpelweg omdat ik er weinig van snap. Het gaat (mij) opnieuw vooral over de specifieke, etherische sfeer die Circle of Ouroborus weet te cultiveren, maar ik moet wel toegeven dat ik meer interesse heb (opnieuw) naar de inhoud van de teksten, omdat het folk/pagan-verhaal dat uitgebeeld staat in het tekstboekje ook weerklinkt doorheen de muziek. Geen evidente en voor de hand liggende folk-elementen, wel obscure en dissonante melodische “klanken” waarvan ik de oorsprong niet altijd kan toewijzen, in combinatie met vocalen die balanceren op het randje van vals en geïntoxiceerd.
Niet mijn favoriete Circle of Ouroborus: ik hou meer van de nóg meer experimentele en psychedelische albums van dit bedwelmende duo. Toch is het – nog maar eens – een album dat je best gewoon in huis haalt. Gewoon omdat Circle of Ouroborus één van die bands is die anders is dan alle andere en aangeschoten authenticiteit blijft uitstoten. Gewoon doen.
Score:
82/100
Label:
New Era Productions, 2021
Tracklisting:
1. Harson Lapi
2. Valokeihas
3. Syyskoti
4. Kiromantia
5. Aaveet Saapuvat
6. Leviaminen
7. Muurin Varjossa
8. Kuume
9. Niin Paljon Kuin Vuodan
10. Torni
Line-up:
- Atvar – Instrumenten
- Antti Klemi – Keel
Link: