Chiraw – Dark Frequencies
Eigen beheer, 2007
Chiraw , wat moet ik hierover zeggen? In 2007 volovertuigend unaniem de Metal Bash gewonnen (voor mijn persoonlijke favoriet Spoil Engine) met in de pocket hun eerste zelf uitgebrachte EP.
Chiraw werd bestempeld als een New Wave Of American Heavy Metal-variant met elektronische input. Terecht? Tja, what’s in a name. Grootste mankement op de EP was volgens kenners dat de composities wat meer mochten zijn. Eens luisteren of de mannen dat ook vonden.
Na een misleidende intro ontvang ik een heel stevig geluid. Het is een onophoudelijk geluid zonder stiltes die blijft transcenderen tot begin lied 5! Een gelijkaardig gevoel als bij een schijf van Tool. Ik hou hier wel van, een vol geluid zonder gaten. De sound is heel, heel erg gevarieerd, met alle mogelijke metalen klanken. Ik krijg lachstuipen als ik lees dat deze mannen nog maar twee jaar bezig zijn volgens hun sheet. Maak dat een Hollander wijs! Was instrumentbeheersing een vak, dan slagen deze heren met onderscheiding. En wat een mogelijkheden: De klanken en kuren gaan van een industrieel Static-X
, naar verder heel krachtig en brutaal Machine Head / Merauder , over een melodieus en ingenieus Scar Symmetry, terug met een verwant geladen en electronisch beladen Textures. Variatie gespekt met kruidigheid.
Om eens dieper op de muziek in te gaan begin ik bij de zang. Vaak hardcoregericht, soms brullend, soms Soilwork-Speed-Strid , en dan de dubbele cleane zang… wat is die ZALIG! Man, wat een overtuiging! De melodische meneren blinken uit in excellentie. Menig powerballadebandje begraaft beter zijn ambitie bij het aanhoren van de zangstukken. Werkelijk straf! Ik spoor met lichte drang aan op meer van dit, ook al vervallen de heren dan wellicht in een veelgemaakte vergelijking met Scar Symmetry.
Het is soms zelfs alsof Nick Holmes even Paradise Lost achter zich heeft gelaten en hier wat komt meedoen. Compliment voor de chef(s). Trouwens ook even opmerken dat door de stijlen heen, de zang vrij verstaanbaar is. Dat wordt ten huize Hypnos warm onthaald!
Bij de vorige plaat was een veelgemaakte opmerking zoals gezegd, het gebrek aan degelijke composities. Met deze schijf zal dat niet aan de orde zijn. Veelzijdig en beredeneerd. Dit is geen variatie voor de variatie, geen gekunstel, enkel gevoel. En emotie, dat is voor mij persoonlijk de grote troef van deze heren. Dat weerklinkt ook in de muziek, en volgens wat ik lees is dit ook live het geval. De basis van de sound is “Metalcore-NWoAHM”, maar alle gevoel die de band weergeeft uit zich in muzikale avontuurlijkheden doorheen diverse stijlen. Voor mij is het een groot pluspunt dat ondanks de emotionaliteit, de emocore niet aangeraakt wordt. Proficiat! Hoogtepunten alom, mijn favoriet is het vierde nummer met een inslaande riff en heerlijk baswerk.
Is het dan allemaal lof? Zo lijkt het wel ja. De songs staan er. Persoonlijk mis ik hier en daar wat herkenbare hitpunten. Het is allemaal heel leuk, maar na het luisteren zijn er geen lange stukken die blijven hangen. Om echt memorabel te zijn heb ik daar wel nood aan.
Hoe dan ook. Check dit uit als je niet vies bent van verse en avontuurlijke metal van Hollandse bodem!
Tracklist:
- Dominion
- 3AM
- Revolve
- Eclipse
- Dark frequencies
- Vacant
- Insomnia
- Perfect gift
- Final solution
- Unleashed
Line-up:
- Robin de Groot – Vocals
- Gep Henneberke – Guitar
- Thomas Veldhuis – Bass
- Ric Brand – Drums
- Gijs Grootelaar – Keyboards and Samples
Links: