Children of Bodom – Holiday at Lake Bodom: 15 Years of Wasted Youth
Spinefarm Records, 2012
Inmiddels worden we alweer een jaar of vijftien verveeld door Children of Bodom. Iedereen zal het er over eens zijn dat de Finse groep nooit echt een “volwassen” stadium heeft bereikt, maar of dat positief of negatief is ligt daarmee nog geheel open. Voor mij was Hate Crew Deathroll (2003) het laatste hoogtepunt van de band, het enige album dat ik nog van begin tot eind met plezier luister overigens, maar voor mij was Children of Bodom altijd wel een band die deed waar ze goed in was, en die zichzelf ook belachelijk zou maken wanneer men opeens serieuze death of black metal zou gaan maken. 
Het recept is gewoon altijd goed geweest: melodieuze death metal op powermetaltempo’s met grote hoeveelheden fantasierijke en bovendien virtuoze keyboard- en gitaarsolo’s, catchy refreintjes en de reaper als mascotte. Het is niet voor niets dat zoveel metalheads de band toch ergens een plekje in hun hart hebben gegund, ook al luisteren ze er in de praktijk misschien zelden meer naar. Met deze best of hoopt de band daar natuurlijk verandering in aan te brengen. Holiday at Lake Bodom telt achttien nummers die geplukt zijn van het eerste album Something Wild (1998) tot en met het laatste Relentless Reckless Forever (2011), plus twee nieuw opgenomen covers. Een goede weergave van de carrière van de band?
Laat ik beginnen met te stellen wat weggelaten had kunnen worden. De twee covers Shipping up to Boston en Jessie’s Girl in de eerste plaats. Het beluisteren amper waard, passen niet tussen de rest, en voelen een beetje verplicht omdat het de enige nog niet eerder uitgebrachte nummers zijn. Daarnaast zijn er natuurlijk een paar twijfelgevallen. Voor mij had Are You Dead Yet? bijvoorbeeld vervangen kunnen worden door If You Want Peace… Prepare for War (van hetzelfde album), en met de meeste andere nummers van de laatste drie albums (Trashed, Lost & Strungout, Blooddrunk) heb ik ook niet zo veel. Dit is natuurlijk vooral een kwestie van smaak en persoonlijke geschiedenis. De jongere liefhebbers hebben misschien niets met de nummers van de eerste drie albums. Kortom: maar weinigen zullen alle nummers kunnen waarderen, maar dat zal nu eenmaal nooit anders zijn bij historische overzichten. Iets vergelijkbaars geldt voor de productie; er is nergens een remaster overheen gegaan, dus wanneer men schakelt tussen een nieuw en een oud nummer is dat te horen. Hierdoor “loopt” het album niet echt, maar goed, ook dat is niet heel erg gezien de functie van de cd.
Verder is het een verrassend goed overzicht. Een aantal nummers zou ik er nog graag bij gezien hebben, namelijk Kissing the Shadows, Chokehold en Bodom Beach Terror, maar dit is natuurlijk evengoed een kwestie van smaak. Al met al is het aantal opmerkingen beperkt, en wanneer je de covers skipt heb je een uitstekend overzicht van de carrière van Children of Bodom tot en met nu. Waar het voor sommige bands onmogelijk is om een coherent klinkende best of te maken is het Children of Bodom-recept 15 jaar precies hetzelfde gebleven, en dus luistert het wat dat betreft heel prima weg. Tussen de nieuwere nummers zit ook best kwaliteit, en voor velen zal het horen van Hate Me, Everytime I Die, Follow the Reaper en Hatebreeder een zekere nostalgische beleving met zich meebrengen. En ook zonder dat is er genoeg te genieten: Children of Bodom is een metalband die de kunst der songwriting goed verstaan heeft.
Holiday at Lake Bodom is al met al een overzicht dat een ruime voldoende scoort. Wie er wat mee moet zou ik echter niet zo weten. Veel van de Children of Bodom-liefhebbers die ik ken hebben één of twee favoriete platen en luisteren de rest nooit. Daarnaast, de plaat duurt 78 minuten en dat is behoorlijk lang voor een Children of Bodom-plaat. Afgaande op bovenstaande beschrijving kan ik mensen dus vooral adviseren om na te gaan of ze een reden kunnen bedenken waarom de aanschaf van dit verzamelwerk te verkiezen is boven de aanschaf van bijvoorbeeld Hatebreeder, Follow the Reaper of Hate Crew Deathroll. Het is en blijft een best of (zonder noemenswaardig – wel de verplichte tour- en backstagebeelden en een videoclip van Shovel Knockout – nieuw materiaal), en de toegevoegde waarde daarvan is mij bij maar weinig bands volledig helder.
Tracklisting:
- Hate Crew Deathroll
- Shovel Knockout
- Hate Me
- Everytime I Die
- Needled 24/7
- I’m Shipping Out to Boston
- Sixpounder
- Warheart
- Roundtrip to Hell and Back
- Trashed, Lost & Strungout
- Living Dead Beat
- Deadnight Warrior
- Blooddrunk
- Follow the Reaper
- Are You Dead Yet?
- Silent Night, Bodom Night
- Jessie’s Girl
- In Your Face
- Angels Don’t Kill
- Downfall
Line-up:
- Alexi Laiho – Vocals, guitars
- Jaska Raatikainen – Drums
- Henkka Seppälä – Bass
- Janne Wirman – Keyboards
- Roope Latvala – Guitars
Links: