Laat het direct aan het begin van deze recensie maar duidelijk zijn: het zou zo maar eens aan mij kunnen liggen! Hoe anders te verklaren dat het debuutalbum van de Finse heavy/speedmetallers Chevalier elders positieve recensies krijgt, maar ik er ook na diverse malen luisteren niet genoeg in hoor om een juichend verhaal te schrijven?
Allereerst lukt het me eenvoudigweg niet door de archaïsche productie heen te luisteren. Natuurlijk, een mooie retroproductie klinkt fijner dan een moderne sound waar middels zware compressie alle leven uit is geduwd. Maar hier maakt men het wel heel bont. Het geluid is uiterst iel en zelfs dan nog slaagt de band erin om, zoals aan het begin van de derde track, de mix helemaal te doen vol lopen middels drums die alles wegduwen. Ook worden er her en der wat vreemde accenten gelegd. Zo is niet geheel duidelijk waarom die akoestische gitaar die af en toe uit het niets opduikt zo dik bovenop het geluid ligt. Om kort te gaan, de plaat klinkt – naar het lijkt opzettelijk – minder dan de debuutplaten van Metallica en Metal Church om maar een paar namen te noemen. En we zijn inmiddels bijna veertig jaar verder!
Het doet me eerlijk gezegd denken aan een uitspraak van Andrew Eldritch, frontman van gothic pioniers The Sisters Of Mercy. Toen hij jaren geleden, als ik me niet vergis door Aardschok, een aantal songs kreeg voorgelegd van bands die door zijn werk waren beïnvloed, vroeg hij zich af waarom die zo wilden klinken. The Sisters Of Mercy klonken jaren geleden immers zo omdat men toen nog niet verder was en zeker niet uit luxe. Het lijkt een valkuil waar ook Chevalier in is gevallen.
Ten tweede zal ik ook maar toegeven dat de zang van frontvrouw Emma me wat op de zenuwen werkt. De band neemt daar al een voorschotje op, want men vermeldt op voorhand al dat de zang niet voor de “faint-of-heart” is. Ook hier zou het dus zo maar aan mij kunnen liggen. De persrelease bevestigt dit want deze spreekt over een fantastisch stembereik en een bewuste keuze om een “metal karaoke” zanger te vermijden. Dat dat laatste is gelukt kan ik niet ontkennen. De stem van de zangeres van dienst is zeer karakteristiek en ligt qua klank ergens tussen Grace Slick (Jefferson Airplane) en de stem van het Belgische Brutus. Toegegeven, geen slechte namen om mee vergeleken te worden. In dit geval dragen toon en frasering echter niet echt bij aan het luistergenot, behalve (misschien) als je houdt van de primitieve ongeremde originaliteit van de begindagen van de heavy metal.
En als ik dan toch aan het zeuren ben, laat ik dan ook de cartoonesk enge mannelijke vertelstem noemen die in veel nummers de kop opsteekt. Uitermate stoer bedoeld maar ik krijg steeds de neiging om, als Michiel Romijn in de briljante Jiskefet-sketch, heel hard “rrraaaarrrr” te roepen.
Zo, dat heb ik uit mijn systeem. Nu de positieve zaken van het album. De formule is vast en onderhoudend. Na een mooi rustig intro (al dan niet als apart nummer vermeld) volgt steevast een langer jaren ‘80 heavy metalfestijn, veelal aan een stevig tempo. Zo krijgen we uiteindelijk zes “echte” nummers waarvan de kortste meer dan vijf en de langste ongeveer acht minuten duurt. Met dergelijke lange tracks ligt verveling op de loer, maar met name de gitaristen slagen er prima in om je bij de les te houden. Zij wisselen elkaar af in snelle en nog snellere riffjes die best pakkend zijn en zo uit het midden van de jaren ’80 geteleporteerd lijken te zijn. Dat de solo’s daarbij vaak net even ruiger zijn dan gebruikelijk in het genre helpt, hoewel de heren zich er ook niet voor schamen af en toe wat bluesy momenten in te bouwen als een nummer erom vraagt.
Deze nummers maken duidelijk dat de intenties van Chevalier meer dan goed zijn. Naar mijn gevoel had hier echter veel meer in gezeten als de band wat andere keuzes had gemaakt. Maar hé, als gezegd, het zou zo maar eens aan mij kunnen liggen dus doe je zelf een plezier en check het clipje in deze recensie. Misschien denk jij er wel heel anders over.
Score:
70/100
Label:
Gates Of Hell Records, 2019
Tracklisting:
1. Introduction
2. The Immurement
3. The Curse Of The Dead Star
4. Road Of Light
5. … As The Clouds Gather
6. Stormbringer
7. In The Grip Of Night
8. Prelude To The End
9. A Warrior’s Lament
10. Outro
Line-up:
- Emma Grönqvist – Vocalen
- Tommi – Gitaar
- Mikko – Gitaar
- Sebastian Bergman – Basgitaar
- Joel – Drums
Links: