Caelestra – Bastion

Geschreven door op 20-12-2024 om 20:06.

The NeverEnding Story is een fantasie film uit 1984 en is geïnspireerd op het boek Die unendliche Geschichte van Michael Ende. In de film vindt de hoofdpersoon in een winkel een boek: je raadt het al … The NeverEnding Story. Het verhaal in dit boek speelt zich af Fantasia, een fantasiewereld die wordt bedreigd door een mysterieuze kracht die bekendstaat als ‘het Niets’. De inwoners van Fantasia vragen de Kleine Keizerin, die ziek is en waarvan niemand weet wat haar mankeert, om hulp. Zij stuurt de jonge krijger Atréjoe eropuit om een redmiddel voor zowel haar als Fantasia te vinden … “Aber das ist eine andere Geschichte und soll ein andermal erzählt werden” (dat was een quote voor de kenners).

Frank Harper van het uit Bristol afkomstige eenmansproject Caelestra vond in deze film de inspiratie om zijn verhaal kwijt te kunnen. “Bastion was inspired by The Neverending Story. It is an album about a character coming to terms with the fact that he might lose someone he loves to a disease. Which is something myself have had to come to terms with.”, aldus Parker. (“Bastion is geïnspireerd door The NeverEnding Story. Het is een album over een personage dat zich gaandeweg verzoent met het feit dat hij iemand van wie hij houdt, kan verliezen aan een ziekte. Dat is iets waar ik zelf mee heb moeten leren leven.”). “This is not the end we lived for” verzucht Harper in het nummer Lightbringer. Het tragische verhaal is echter niet alleen maar wrang. Het krijgt een wonderschone muzikale vertaalslag mee.

Is Caelestra je onbekend? In 2020 bracht het in eigen beheer het album Black Widow Nebula uit. Geschreven en opgenomen tijdens de lockdownperiodes in 2020 en geïnspireerd door acts als Devin Townsend, Gojira en Ihsahn, maar ook door bijvoorbeeld componist Maurice Jarre (soundtracks voor Lawrence of Arabia, Doctor Zhivago, Mad Max Beyond Thunderdome, Dead Poets Society) en keyboardvirtuoos Vangelis (Chariots of Fire, Conquest Of Paradise) was er op het album een muzikale symbiose van progressieve metal en 80’s sciencefictionfilmmuziek te horen. In nummers als Solaris en The Astral Sea werden de etherische klanken van shoegaze met de tremolo-picking van black metal gecombineerd. Kunnen we dat als blackened dreamgaze bestempelen? Wat maakt het ook uit, geef het beestje een naam. Veel belangrijker is het resultaat. En dat was een vermakelijk album, dat deed denken aan bands als bijvoorbeeld Astronoid en Kardashev.

Op Bastion wordt de muzikale invulling van het vorige album voortgezet. In de zes nummers kom je dan ook volop weelderige texturen, etherische soundscapes en met galm doordrenkte gitaren tegen. Progressieve akkoorden, hypnotiserende, prachtige melodielijnen, harmonieuze vocalen en ingetogen passages (Soteria, Finisterre, Eos) draperen een opgezwollen nevel van rijke, atmosferische praal over de progressieve post-black metal heen. Een aantal gelaagde, licht speelse synthesizerpartijen (Finisterre, Lightbringer, The Hollow Altar) voegen daar nog een mystiek randje aan toe. Alles vloeit op een onberispelijke, natuurlijke wijze (Soteria, Lightbringer, Eos). Nergens voelt het ook maar enigszins gekunsteld. Het album heeft een enorm rijke, weldadige en transcendente ambiance meegekregen zonder dat de verbetenheid uit het oog wordt verloren. Nummers als bijvoorbeeld Soteria, Finisterre en The Hollow Altar staan bol van de progressieve, melodische black metal. De zware blackmetalschreeuw en de vele tremoloriffs staan daar mede voor garant. De muziek is rijk, gelaagd, massief en complex, toegankelijk en fel tegelijkertijd. Ook na vele luisterbeurten valt er nog van alles te ontdekken.

Iedereen die openstaat voor progressief getinte black metal, die meeslepend, melodieus, bombastisch en gevoelvol uitpakt, kan aan dit Bastion van Caelestra zijn hart ophalen. Kruip met een paar kussens en een warme chocomel in je favoriete stoel of hoekje van de bank, zet een koptelefoon op en laat je door de o zo sfeervolle muzikale deken die Caelestra op Bastion over je heen drapeert, betoveren. Zanger Mark Garrett van Kardashev heeft zijn oor al te luister gelegd en omschreef het album als “an aural cinema” (een auditieve bioscoop). Drie korte woorden, waarmee hij dit betoverende album krachtig en treffend wist te omschrijven. Wat een schoonheid. Lang leve de repeatknop…

Score:

86/100

Label:

Eigen beheer, 2024

Tracklisting:

  1. Halcyon
  2. Soteria
  3. Finisterre
  4. Lightbringer
  5. The Hollow Altar
  6. Eos

Line-up:

  • Frank Harper – Vocalen, alle instrumenten

Links: