Burning – Scourge Of Humanity

Al even uit ondertussen maar zeker de moeite waard om een recensie aan te wijden: het in eigen beheer uitgebrachte Scourge Of Humanity van het Nederlandse Burning. Geen nieuwe ster aan het firmament maar een band met al een full album (Nightmares – 2016) en een EP (The P.I.D. files – 2019) op zijn palmares. Scourge Of Humanity was gepland voor 2021, maar zowel covid als uitstel bij het persen van de LP-versies zorgden voor vertraging.

Maar ondertussen is de plaat er dus wel. 8 nummers, maar met voor elk wat wils eerlijk gezegd. Toch voor wie nog graag wat melodie en herkenbare teksten in zijn oren laat pompen. De algemene noemer is heavy metal, maar er zit toch nogal wat verschil in subgenre volgens mij.

Het album trapt af met Black Pope, het tweede nummer dat ze ook op YouTube plaatsten. Tof midtempo nummer met veel aandacht voor de vocalen, met een soort continue wisselwerking tussen zanger en achtergrondstemmen. Zanger Hugo Koch heeft trouwens niet echt een standaard metalstem, krijst niet, grunt niet … eerder een beheerst, wat donker en warm stemgeluid dat ik zou verwachten bij grunge of nu metal. Keep Me Safe gaat in galop verder, opnieuw veel aandacht voor meerstemmigheid, verpakt in een New Wave Of British Heavy Metal-kleedje.

Maar af en toe verandert Burning van kleedje. Leatherface drijft op een veel zwaardere riff, denk maar aan doom en het oude Black Sabbath-geluid, met opnieuw die vocalen die me aan grunge doen denken. Echt wel een nummer om een paar keer te beluisteren! Ook Follow The Crowd gaat een stuk in die richting, maar heeft een rustig tussenstuk waardoor sommigen hier misschien ook een klein etiketje “prog” zouden kunnen aan toekennen.

De intro van titelnummer Scourge Of Humanity zette me wel op het verkeerde been. Donker, dreigend, piepend en schurend: geef toe, dat doet je toch vermoeden dat je daarna een lel van een nummer à la Metallica of Slayer krijgt? Maar nee hoor, het groeit uit tot een heel groovy nummer. Tijd om ook eens een pluim te geven aan de sologitarist, want die tovert wel mooie dingen uit zijn instrument.
Nu ik het toch over een gitaarsolo heb: op Bodyfarm krijgt trouwens een gastgitarist de gelegenheid zijn ding te doen, met name Dennis Stratton die je nog kunt kennen van Iron Maiden.

Nog een uitschietertje wat stijl betreft? Dat is zeker Taking Out The Thrash, waar het groovy geluid gemengd wordt met pure trashkenmerken zodat je onwillekeurig aan Anthrax denkt.

Al bij al een vrij onderhoudende plaat van dit Nederlandse gezelschap die op momenten weet te verrassen, nooit verveelt en opvalt door het stemgebruik. Geef deze heren meer mogelijkheden naar productie en sound toe (lees: een groter budget) en het geheel komt nog beter uit de verf!

Score:

80/100

Label:

Eigen beheer, 2022

Tracklisting:

  1. Black Pope
  2. Keep me
  3. Leatherface
  4. Bodyfarm featuring Dennis Stratton
  5. Scourge of Humanity
  6. Follow the Crowd
  7. Taking out the Thrash
  8. You are Invited

Line-up:

  • Hugo Koch – Vocalen
  • Renee Knegt – Gitaar
  • Mas Prevoo – Drums
  • Daan van de Craats – Bas
  • Harm Ten Hoove – Gitaar

Links: