Boundaries – Burying Brightness

Geschreven door op 02-12-2022 om 22:31.

Op de Zware Metalen redactie heeft deze release het label ‘beatdown’ gekregen. Mocht je op basis van dit label direct denken dat je niet verder hoeft te lezen wacht dan even: Boundaries is namelijk geen typische beatdown hardcore, want de band uit het Amerikaanse Connecticut blijkt op hun derde album namelijk een stuk veelzijdiger dan dat. Het vijftal brengt ons op Burying Brightness in veertig minuten twaalf nummers vol met chaotische metallic hardcore die allen zijn voorzien van teksten met een aangrijpende persoonlijke inhoud.

De band trapt af met It Begins To Speak en windt er meteen geen doekjes om. Chaotische hardcoreriffs vliegen om je oren en een moshpit, zowel in de huiskamer als live, is gegarandeerd. Your Own Murder laat even kort de gevoeligere kant van de band doorschemeren, maar al snel gaat het nummer weer over op het hardere beukwerk. Als luisteraar raak je hierdoor geïnteresseerd om verder te luisteren. Op No One Will Mourn You Here brengt de band zelfs wat cleane vocalen ten gehore. De vergelijking met Poison The Well kan hier wel worden gemaakt, in mijn ogen is dat een groot compliment. Op Resent And Regret zijn deze cleane vocalen nog meer aanwezig en het geeft echt een versterkend effect aan het geluid van de band. De teksten zijn zeer persoonlijk en de zanger geeft zich volledig bloot voor wat betreft zijn gevoel over verloren dierbaren en innerlijke strijd. Nu is zingen over deze onderwerpen geen zeldzaamheid binnen dit type hardcore, maar het komt ook oprecht over.

‘There is no more intoxicating fantasy than to be extraordinary”. Achter zo’n ogenschijnlijke simpele waarheid ben ik zelf met vallen en opstaan gekomen. Voor mij ontzettend herkenbaar en een reden waarom ik songteksten zo belangrijk vind. Het citaat hierboven komt uit Realize And Rebuild wat voor mij één van de beste nummers van dit album is. Zowel de tekst als de riffs lijken hier allemaal perfect samen te vallen voor de band.

My Body Is A Cage en It Was Built To Break wordt onderbroken met een kort titelloos elektronisch nummer wat als een soort overgang dient. Ik kan geen reden bedenken waarom men voor deze constructie heeft gekozen. My Body Is A Cage is met afstand het zwaarste nummer op deze plaat. Al mag It Was Built To Break er ook zijn, wat mij betreft hadden ze muzikanten deze nummers gewoon mogen combineren in één lang nummer. Het elektronische intermezzo is eigenlijk eerder storend dan versterkend. Ook bij de afsluiter The Tower doet Boundaries iets soortgelijks. Er twee nummers van maken was wellicht een sterkere keuze geweest. Maar het laatste stuk van het nummer is wel keihard en eentje waarop de band er last minute nog even alle opgekropte frustratie uitgooit. Dat is dan wel weer een leuke verrassing.

Boundaries is er met Burying Brightness in geslaagd een gedegen en afwisselend album uit te brengen. Men heeft gedurfd te experimenteren als band en dat verdient een compliment. Het is misschien niet de meest originele release uit het genre maar dat is niet erg. Fans van Jesus Piece, Knocked Loose en Vein.FM kunnen hier hun hart aan ophalen en zouden er zomaar eens een nieuwe favoriete band bij kunnen hebben.

Score:

79/100

Label:

3DOT Recordings, 2022

Tracklisting:

  1. It Begins To Speak
  2. Your Own Murder
  3. This Is What It Is Like
  4. Heaven’s Broken Heart
  5. No One Will Mourn You Here
  6. Resent and Regret
  7. Realize and Rebuild
  8. My Body Is A Cage
  9. –
  10. It Was Built To Break
  11. Burying Brightness
  12. The Tower

Line-up:

  • Matthew McDougal – Zang
  • Cory Emond – Gitaar
  • Cody DelVecchio – Gitaar
  • Tim Sullivan – Drums, zang
  • Nathan Calcagno – Basgitaar, zang

Links: