Er bestaan zo van die bands die altijd garant staan voor kwalitatief hoogstaande muziek en een beklijvende live-ervaring. Bölzer behoort tot deze categorie. Bölzer, dat is die naam die verdacht vaak terug te vinden is als support act voor een blackmetaltopper of zich verschuilt op een festival affiche, ergens knus weggestopt in die vaak zo interessante middenmoot. Bölzer, dat is de band waar je van denkt: “Ach kijk, dat is mooi meegenomen!”. Bölzer, dat is ook het Zwitsers duo HzR (Fabian Wyrsch, op drums) en KzR (Okoi Jones, gitaar en stem) waar niemand precies de vinger op kan leggen. De precieze etymologie van de bandnaam is bijvoorbeeld niet in één woord te vatten en wordt door de bandleden zelf uitgelegd als: “een dwingende kracht of dreun, ongeacht de gevolgen of repercussies. Het is geen gerichte kracht, maar een chaotische uitbarsting van energie, de kracht van de chaos, van leven en van dood.” Een hele boterham dus, maar dat het iets met snelheid en stootkracht te maken heeft, dat kon je intuïtief ook wel aanvoelen. Een verpletterend hemelvuur. De bliksemschicht is overigens een terugkerend element in hun artwork.
Maar Bölzer, dat zijn vooral twee heren die hun zin doen en zich niets aantrekken van andermans mening over wie ze zijn of wat ze doen. Het typische Bölzer-geluid, een eigenzinnige mix van black- en deatmetalelementen, is er al sinds de eerste demo, Roman Acupuncture (2011), en eigenlijk hebben Jones en Wyrsch daarna niet zoveel meer aan hun concept veranderd. Wat verfijning hier, een beetje geëxperimenteer met de (uitgebreide) vocale mogelijkheden van Okoi Jones daar en verder het raffineren van de productie, maar daar blijft het wel bij. Bölzer heeft zijn naam zeker niet gestolen, want in elke geleding van de muziek straalt het energie en kracht uit. Speed, punch en drive. De ritmesectie van Fabian Wyrsch is brutaal, pompend en opgejaagd, maar ook opvallend gevarieerd. Het gitaarwerk van Okoi Jones wisselt dan weer af tussen heldere, scherpe leadakkoorden en diepere, brommende tonen, en die zijn allemaal afkomstig van dezelfde (10-snarige) gitaar. Een huzarenstukje. Door elk akkoord van de doorgaans zeer aangenaam in het gehoor liggende riffs ten volle te benadrukken (in kracht en duur) krijgt de muziek extra veel uitdrukkingsvermogen. Daarnaast beschikt Jones over een indrukwekkend arsenaal aan vocale expressievormen, van hees geschreeuw/geblaf/gehuil tot duister gegrom en van smekend gesproken woord tot een warm, diep clean stemgeluid. Al deze typische Bölzer-elementen zorgen ervoor dat deze muziek onmiddellijk herkenbaar is tussen die van ontelbare andere bands die hun plaatsje zoeken in het extreme metal Walhalla.
De muziek van Bölzer klinkt niet alleen uniek en herkenbaar, maar is ook steeds sfeervol, passioneel en spannend. Een frisse wind in het wereldje vind ik het. Mijn persoonlijke appreciatie voor dit duo zal dan wel altijd verbonden blijven met het uitzonderlijk catchy Entranced By The Wolfshook (Aura-EP, 2013), toch heb ik ze nog nooit een noot verkeerd weten componeren. Op die elf jaar (Bölzer werd opgericht in 2008) werd eigenlijk niet zoveel muziek geschreven: één demo, twee EP’s, één full-length en één nummer op een split-album. Maar als je al dankzij je eerste EP een soort underground cultstatus hebt verworven, dan hoef je jezelf ook niet elk jaar te bewijzen met een album van 50 minuten. En dan doe je simpelweg waar je zin in hebt. Dat werd heel duidelijk op hun enige langspeler Hero (2016), die niet zozeer een culminatie was van hun kunnen, maar gewoon een nieuwe stap in hun evolutie. Hero verraste namelijk vooral door het veelvuldig gebruik van clean zangwerk, een keuze waar de meningen eerder over verdeeld waren. Persoonlijk vind ik de krachtige, toonvaste stem van Okoi Jones eerder een meerwaarde dan een afknapper. In 2017 werd het nummer Born Led God Death, zónder cleane vocalen (!), opgenomen op het split-album C.H.A.O.S.
Drie jaar na Hero en twee jaar na Born Led God Death komt Bölzer nu met zijn derde EP: Lese Majesty. Deze nieuwe Bölzer klinkt, wel, heel erg herkenbaar Bölzer, maar dan wel een heel ruwe, woeste versie ervan. Ik denk dat er sinds hun eerste demo geen album meer is geweest dat zo venijnig en onbeteugeld klonk. Als een bombardement van blikseminslagen zeg maar. Nee, die albumhoes liegt er echt niet om! A Shepherd In Wolven Skin is de eerste ontlading en combineert het rauwe karakter van Roman Acupuncture, de melodiciteit van Aura en de cleane vocalen van Hero. De gaspedaal wordt op dit nummer behoorlijk diep ingedrukt en de schorre grauw van Okoi Jones klinkt nog dieper en woedender dan we van hem gewoon zijn. Dit zorgt voor een meer traditioneel black metal geluid dan bijvoorbeeld op Hero. Het duurt een tijdje vooraleer Jones zijn heldere stem bovenhaalt. Deze klinkt opvallend rustig en verfijnd en dat zorgt wel voor wat contrast, vooral in combinatie met een ijle gefloten melodie. Het doet me wat aan het progressief viking geluid van Enslaved denken. A Shepherd In Wolven Skin is een vrij lang nummer (negen minuten) maar wordt op geen enkel moment vervelend. Daarvoor zijn de heldere riffs te expressief, wordt er te vaak gespeeld met transities in tempo en ritme en is er ook te veel vocale variatie.
Lese Majesty eindigt met het twaalf minuten durende Ave Fluvius! Danu Be Praised. Na een minuutje begin je te vrezen dat dit een langgerekte atmosferische outro gaat worden, maar uiteindelijk schiet het nummer toch stevig uit de startblokken. Deze afsluiter leunt een stuk dichter aan bij death metal dan bij black metal, zowel qua ritme, intensiteit als vocale prestaties. Nog nooit ging Okoi Jones zo diep. Letterlijk. Twaalf minuten? Dat merk je absoluut niet, want je zeilt moeiteloos mee op de woeste stroomversnelling die Bölzer hier creëert. Dit gaat lekker crescendo, waarna alle tumult plotsklaps wegvalt en je in stil water terecht komt. De bliksem is ingeslagen. Een catharsismomentje op het einde en een stijlvolle afsluiter van een prima album.
Met deze nieuwe EP zal Bölzer niemand echt verbazen, want de gekende elementen komen weer terug. Anderzijds is dit zeker geen logisch vervolg op Hero: er is toch sprake van een lichte stijlbreuk. Qua snelheid en dynamiek gaat dit terug naar de begindagen, maar anderzijds wordt meer gebruik gemaakt van een progressief klinkend clean stemgeluid. Lese Majesty is dan ook weer geen Aura, in die zin dat de melodieën minder bijblijven. Deze nieuwe EP mist dus wel wat de catchiness van de vorige, maar maakt dit ruimschoots goed met zijn vooruitstuwend momentum. De mannen van Bölzer begrijpen daarnaast ook de kunst om elk aspect van hun muziek perfect te beklemtonen, waardoor alle elementen duidelijk hoorbaar zijn. Alles bij elkaar kan je gerust zeggen dat Lese Majesty een meer dan relevante aanvulling is op het oeuvre van de band. En een mooie aanvulling van uw platenkast uiteraard.
De betekenis van de albumtitel, Lese Majesty, moet gezocht worden bij het Franse Lèse-majesté, wat oorspronkelijk een term is uit het Romeins recht (crimen laesae maiestatis) die majesteitsschennis betekent: ongepaste uitlatingen of ongepast gedrag jegens de republiek.
Met dit nieuwe werk komt ook een eigen label: Lightning & Sons. Lightning, uiteraard. AISA Music is daarnaast wel nog verantwoordelijk voor de distributie en webwinkel.
Label:
Lightning & Sons, 2019
Tracklisting:
- A Shepherd In Wolven Skin
- Æstivation
- Into The Temple Of Spears
- Ave Fluvius! Danu Be Praised
Line-up:
- Okoi „KzR“ Jones – Stem, gitaar
- Fabian „HzR“ Wyrsch – Slagwerk
Links: