Blackbriar – The Cause Of Shipwreck

Nadat ik het tranentrekkende marketingpraatje vol hyperbolen ben doorgeworsteld heb ik deze plaat maar eens opgelegd. The Cause of Shipwreck heet het, en het is een debuutplaat. Het is het werk van Blackbriar; een Nederlandse gothicband die al enige faam wist te behalen door het uitbrengen van een aantal geslaagde EP’s. Voorafgaand aan deze release werd een succesvolle crowdfunding gerealiseerd. Het doelbedrag schijnt binnen 24 uur te zijn opgehaald. Toch knap als je als band het vertrouwen van je fans al kan krijgen, zonder dat je ooit een volledig album hebt uitgebracht!

The Cause Of Shipwreck voorziet in theatrale gothic metal. Theatraal is hier geen voorbode van overdreven spanningsbogen en bombastische keyboards. Dit album bevat een minimum aan muzikale hyperbolen. Het theatrale komt bij deze band tot uiting in een mysterieus geluid dat schuurt aan dark metal. Je kan denken aan een mix tussen Evanescence en Muse. Het is een misschien wel typisch Nederlands werk, dat integer en gebalanceerd is.

Het is een mix tussen wat gedateerde elementen en vernieuwing. Het klinkt als een verzameling van wat oudere en nieuwere ideeën, en dat pakt best goed uit op een track als Confess. Zangeres Zora Cock heeft haar drama benadrukkende zoete zangstem omarmt en op Weakness and Lust is het de eigenzinnige handtekening onder de dreigende horror gothic. De invloeden van Evanescence zijn niet te missen. Het is enigzins voorspelbaar wat er wordt opgediend. De drums zijn vooral de dragende groove, en de nadruk ligt op de zang en keys/piano.

Na drie zeer sterke songs komt The Séance, die wel erg leunt op bekende geluiden, vooral door de gitaarinbreng. Het refrein is weer prachtig gezongen, en het drama en de emotie druipen ervan af, maar juist op het moment dat het teveel zou worden volgt het volgende couplet alweer. De spanningsboog is daarbij precies gedecideerd ingezet. De brug biedt een prachtige ondersteuning om het refrein er als een kanonskogel uit te laten knallen. Ook het navolgende melismatische spookhuiszang is prachtig overeenstemmend met de tekst waarin ‘I am a ghost to you’ wordt gezongen. Intelligente muziek, daarvoor moet je bij Blackbriar zijn.

You’re Haunting Me is de verplichte ballad, die wel erg lang voortduurt voor een intermezzo. De drie opvolgende nummers missen wat onderscheidend vermogen, en klinken als je doorsnee gothic band. Deadly Diminuendo is een dominantere aanwezigheid. Hier vindt de band zijn creativiteit weer én intelligentie. Alleen al dat de track eindigt met een Diminuendo is daarvan een mooi voorbeeld. Het contrast binnen de song is sterk maar bij het refrein hoopte ik op nog nét wat meer impact. Dat doet de afsluiter Lilith Be Gone sterker.

The Cause Of Shipwreck is gemakkelijk een van de betere debuten dit jaar. Dit is wat je hoopt aan te treffen als je gothic metal wil horen. Professionele productie, een mathematische instrumentensectie en extraverte eigenzinnige zang maken Blackbriar tot een kracht om rekening mee te houden. Het enige minpunt dat ik kan vinden is dat sommige tracks wel wat veel op elkaar lijken, en het spelen met contrasten wel vaak het uitgangspunt is, wanneer de riffs/melodieën wat minder sterk zijn. Dit is duidelijk een band die enige populariteit op het oog heeft, en met dit soort keuzes lukt dat natuurlijk wat makkelijker. En als je dan ook nog eens zoveel krachtpatsertjes op je album hebt verdien je de aandacht ook gewoon.

Score:

86/100

Label:

Eigen Beheer, 2021

Tracklisting:

  1. Confess
  2. Weakness and Lust
  3. Through the Crevice
  4. The Séance
  5. You’re Haunting Me
  6. Walking Over My Grave
  7. My Down-to-Earth Lover
  8. Selkie
  9. Deadly Diminuendo
  10. Lilith Be Gone

Line-up:

  • Zora Cock – Vocalen
  • René Boxem – Drums
  • Bart Winters – Gitaar
  • Frank Akkerman – Basgitaar
  • Robin Koezen – Gitaar
  • Ruben Wijga – Keyboards

Links: