Via het Italiaanse label Dusktone komt Kvalvaag, in feite een soloproject van Øyvind Kvalvågnes (ofwel Kvalvaag) met de derde full-length op de proppen. Voor het drumwerk is Carl Telal (o.a. Astaroth) gevraagd. De eerste twee werken, Noema en Malum zijn beide prima uitgevoerde blackmetalalbums die naar mijn mening niet de aandacht hebben gekregen die ze hebben verdiend, maar daar gaat nu met Seid vast en zeker verandering in komen. In de bijgeleverde promosheet geeft Kvalvaag aan dat hij met Seid de voorgangers op elke mogelijke manier wilde overtreffen. En of dat gelukt is zeg! Ik heb Seid dagelijks en soms meerdere keren per dag beluisterd om de essentie te kunnen bevatten. Hieronder mijn bevindingen na deze vele luistersessies.
Waarom moeilijk doen als het ook makkelijk kan? Op één schijfje een dwarsdoorsnede uit de Noorse blackmetalgeschiedenis met verrassende referenties aan met name de grootmeesters uit de second wave. Waan je terug in begin jaren negentig toen keys en synth in melodische black metal werden geïntegreerd. Denk hierbij niet alleen aan de niet te overtreffen genialiteit van Emperor, maar ook aan bands als Kampfar, Dimmu Borgir (oudere werk) en Arcturus.
We worden tijdens Mare al getrakteerd op een orgelreferentie à la To Thou Who Dwellest in the Night van Arcturus (album: Aspera Hiems Symfonia), wat bijzonder goed uitpakt! Nostalgische gevoelens komen tot leven. Maar er is nog veel meer te ontdekken op Seid. Buiten het feit dat de instrumentale uitvoering van een hoog niveau is, wil ik in het bijzonder de vocale diversiteit onderstrepen. Het gaat van een blackmetalkrijs naar opera-achtige, gothische gezangen en weer terug. De teksten handelen over Noorse folklore en bijgeloof. Er wordt voldoende gebruik gemaakt van natuur- en uilengeluiden om dit geloofwaardig te maken voor degene die de Noorse taal niet machtig zijn. Dit zorgt er mede voor dat het album niet snel gaat vervelen. Buiten het feit dat de nummers complex en afwisselend genoeg zijn, zijn ze ook voorzien van een duidelijke kop en staart.
Er is een cover in de vorm van Vinterriket van Gehenna, het tempo ligt een klein tandje hoger, wel mist het de absurde bezetenheid op vocaal gebied ten opzichte van het origineel, desalniettemin is het zeker geen slechte vertolking. Verder zijn er ook enkele rustmomenten in de vorm van het titelnummer, dat dienst doet als intermezzo, alvorens het stampende I Dyrets Tegn, voorzien van typerende zenuwachtige fluitjes, indruk maakt.
Conclusie: Dit album is in alle opzichten een eerbetoon aan verloren tijden. Indien je jezelf rekent tot de zogenaamde secondwaveblackmetaladepten van deze aardkloot, dan kun je dit album niet aan je voorbij laten gaan.
Score:
82/100
Label:
Dusktone, 2018
Tracklist:
- Mare
- Nattegrøde
- Bergtatt
- Volvesang Om Undergang
- Vinterriket (Gehenna cover)
- Seid
- I Dyrets Tegn
Line-up:
- Kvalvaag – Vocals, Guitars, Bass, Keyboards
- Carl Telal – Drums
Links: