Het syndroom van Ekbom (vernoemd naar de Zweedse neuroloog Karl-Axel Ekbom) is een aandoening die ook wel bekendstaat als parasietenwaan. Het is een psychotische aandoening waarbij de patiënt ten onrechte overtuigd is van een (onderhuidse) besmetting met parasieten, insecten, wormen of andere wezentjes. Mensen hebben het gevoel dat er beestjes onder de huid kruipen en visualiseren de insecten. Vaak vertonen patiënten zelf toegebrachte huidvlekken, zoals ontvelling van de huid, brandwonden en korstjes, omdat ze de huid kapot hebben gemaakt vanwege de jeuk of in een poging de beestjes uit het lichaam te verwijderen. Ondanks dat niemand anders de beestjes kan zien, zijn zij niet te overtuigen door argumenten of bewijsmateriaal. Voor behandeling is dan ook de tussenkomst van medische professionals nodig.
‘WHEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE!’
Op zijn nieuwe – en tiende – album Ekbom daalt Benighted af naar de donkerste, meest morbide en verwrongen lagen van de menselijke geest. Een duistere inkijk in de wereld van psychoses, waanbeelden en verwarring zijn je deel. Zou zanger Truchan inspiratie hebben opgedaan in de psychiatrische instelling waar hij werkzaam is als verpleger? Laat het maar aan de uit Saint-Étienne (Frankrijk) afkomstige leveranciers van brute death metal en grindcore over om die wrange, naargeestige wereld een passende muzikale vertaalslag te geven. In een tijdbestek van net geen 37 minuten jaagt het Franse viertal er twaalf nummers doorheen. Dat de composities vol staan met ultrasnelle riffs, op volle snelheid kletterende drums van geweldenaar Kévin Paradis, epische versnellingen, subtiel aangebrachte stremmingen en de typerende pig squeals en vocale uithalen van zanger Julien Truchan mag geen verrassing heten.
Nummers zoals Scars, Morgue, Ekbom, Fame of the Grotesque, Flesh Against Flesh en Mother Earth, Mother Whore klappen er op volle snelheid bovenop en zijn ronduit bloedstollend bruut en macaber. Daar dragen de teksten, die zoals altijd dan weer in het Engels (Scars, Flesh Against Flesh en Mother Earth, Mother Whore), dan weer in het Frans (Morgue, Le Vice des Entrailles, Ekbom) zijn, zeker ook aan bij. ‘Forced inside this second skin. They run all over me, these creepy intruders as I drown in comfortable darkness.’ (‘Gedwongen in deze tweede huid. Ze rennen over me heen, deze griezelige indringers, terwijl ik verdrink in comfortabele duisternis.’ uit Nothing Left To Fear) en ‘Les chairs se dérobent et se consument des reptations sous cutanées’ (‘Het vlees glijdt weg en wordt onderhuids kruipend geconsumeerd’, in Ekbom) spreken wat dat betreft boekdelen.
‘Room 14, we have a 21-year-old woman, first hospitalization … she sees insects running on and under her skin. She tried to cut herself several times to get them out.’
Naast dat Benighted de nummers een navenante intensiteit, donkerte en onstuimigheid heeft meegegeven, weet de band op Ekbom zijn in-your-face stijl te verweven met slimme drumbreaks en harmonische passages. Het weg laten vallen (en langzaam weer opbouwen) van de intensiteit in Scars, de subtiele vertragingen in bijvoorbeeld Le Vice des Entrailles en Nothing Left To Fear, het even in laten houden van de gitaren aan het einde van Ekbom, het aanhalen van een bekende quote (‘I think human consciousness is a tragic misstep in human evolution.’ van Rustin Cohle, een fictief personage uit de televisieserie True Detective) en het gesproken einde in Fame of the Grotesque, de oproep van ambulancepersoneel aan het begin van Mother Earth, Mother Whore… Een paar voorbeelden van de manier waarop Benighted niet alleen speelt alleen met de dynamiek, maar ook de afwisseling meer dan voldoende kleur geeft om de volledige lengte te blijven boeien. Op Nothing Left To Fear wordt Truchan bijgestaan door Oliver Rae Aleron (inderdaad, die vocale snelheidsduivel uit Archspire) en op Fame of the Grotesque doet Xavier Chevalier (Blockheads) een duit in het zakje. Of ze echt iets heel aanvullends bijdragen aan de verbale, verbeten furiositeit die Truchan al neerzet? Wat maakt het uit; hoe meer zielen, hoe meer vreugd. Toch?
Wees gewaarschuwd. Beestjes mogen jou wellicht vreemd zijn, dat maakt Ekdom niet minder beangstigend en luguber. De muziek van Benighted kruipt gegarandeerd diep onder je huid en laat je geen moment meer los. Haal de individuele behandelplannen en persoonlijke doelen voor rehabilitatie maar vast tevoorschijn. Hier kom je niet zomaar vanaf. De vraag is alleen of je dat wel moet willen?
Score:
88/100
Label:
Season Of Mist, 2024
Tracklisting:
- Prodrome
- Scars
- Morgue
- Le Vice des Entrailles
- Nothing Left to Fear
- Ekbom
- Metastasis
- A Reason for Treason
- Fame of the Grotesque
- Scapegoat
- Flesh against Flesh
- Mother Earth, Mother Whore
Line-up:
- Julien Truchan – Vocalen
- Emmanuel Dalle – Gitaar
- Pierre Arnoux – Basgitaar
- Kevin Paradis – Drums
Links: