Het zullen je dochters maar wezen. Dat was het eerste wat in me opkwam toen ik me verdiepte in Bala. Gevormd door gitariste Anxela en drumster Violeta: twee Spaanse furies die met Maleza (Spaans voor ‘onkruid’ hun derde album in volle razernij op deze wereldbol kwakken. Vroeger heette dat een ‘langspeler’, maar met een speeltijd van amper 24 minuten doet Bala die term alle mogelijke oneer aan.
Onlangs kon ik hier het vrij wilde To Cut A Long Story Short van Brunhilde recenseren. Op zich ook een centraal duo dat een vrij verpletterende agressieve klank met een mix van punk en metal neerzet. Wel, in vergelijking met Bala is Brunhilde een aanhankelijke golden retriever op leeftijd. Bala gromt, Bala bijt – zoals de hoes bewijst, Bala grijpt je negen nummers lang bij de keel, bij je nekvel, bij de lurven en bij al wat loshangt aan je vege lijf. In het Spaans dan nog. Om je 24 minuten later verdwaasd en met tuitende oren achter te laten.
‘Volume & screaming from Galicia’, zo omschrijven de dames zichzelf op hun Facebook-pagina. Dat zit er knal op. Ze brengen een mengeling van schreeuwerige vocalen, bonkende drums en muzikaal gezien een moderne mix van grunge, stoner, nu metal, punk, en een minimale flard post metal die ook nog eens heel luid geproduceerd is. Ze bezorgen je de ervaring die je beleefde toen je als brave, goed opgevoede jongen voor het eerst Smells Like Teen Spirit van Nirvana of Bullet In Your Head van Rage Against The Machine hoorde … maar dan maal tien. Het zou trouwens me niks verbazen als Bala voor hun groepsnaam inspiratie haalde bij Rage Against The Machine, want ‘bala’ betekent gewoon ‘kogel’.
Maleza begint met het geweldige Agitar. Na de enige twee seconden rust van het album explodeert dit in een ruwe agressieve parel die je door elkaar schudt (‘agitar’ betekent onder andere ‘schudden’ in het Spaans) en het hele album samenvat. Hoy No (‘Vandaag niet’) is iets kalmer maar X compenseert dat ruimschoots qua tempo en intensiteit. Ik denk trouwens dat het naast de speelduur allemaal kort en snel moet zijn bij Bala: de groepsnaam, de albumnaam , de songtitels … allemaal 1 of maximaal 2 woorden. Mi Orden (‘Mijn bestelling’) is wat melodieuzer en leunt dicht aan bij grunge en stoner. Dat de dames daar wel pap van lusten, zie je ook op hun (voor de rest vrij lege) YouTube-kanaal, waar een cover staat van Gardenia van Kyuss. Videoliefhebbers mogen gerust zijn: op het YouTube-kanaal van Century Media Records vind je wel Bala-video’s van dit album.
Cien Obstáculos (‘Honderd hindernissen’) lijkt me nog het meest toegankelijk: vrij rechttoe rechtaan rammen. Zoiets zou Royal Blood nog kunnen gemaakt hebben op een wildere dag. Quieres Entrar vragen de meisjes dan. Wil je binnenkomen dus. Nou, dat weet ik zo nog niet: wat een getier alweer, maar een bijzonder aanstekelijk nummer wel. Bessie lijkt instrumentaal te blijven tot ze in de laatste halve minuut toch je oren teisteren met een paar woorden ‘Ride free Bessie, ride free’.
Afsluiten gebeurt in stijl – luid en heavy dus – met Una Selva (‘Een jungle’).
Bala levert met het korte Maleza een album af dat naar intensiteit toe het effect van tien Red Bulls op je nuchtere maag evenaart. De rauwe mengeling van grunge, stoner en punk bezorgt je een uppercut van 24 minuten, maar dan wel een die deugd doet.
Score:
80/100
Label:
Century Media Records, 2021
Tracklisting:
- Agitar
- Hoy No
- X
- Mi Orden
- Cien Obstáculos
- Quieres Entrar
- Rituais
- Bessie
- Una Selva
Line-up:
- Anxela Baltar – Vocalen en gitaar
- Violeta Mosquera – Vocalen en drums
Links: