Babymetal, het Japanse fenomeen dat stilaan de metalwereld wist te veroveren. Tegen de stroming in, met uiteraard heel wat tegenstanders van de wat vreemde kawaii metalinvulling. Alle discussies ter zijde heeft de band reeds een lange weg afgelegd die de laatste jaren zelfs vrij bewogen is. Zo verloor de band een sologitarist en hield frontdame Yui het voor bekeken. Na een wachttijd van drie jaar is er echter toch een opvolger van Metal Resistance en Babymetal is duidelijk niet enkel in leden, kledij of show anders geworden.
Wat opvalt op deze nieuwkomer, is dat Babymetal veel diverser tracht te wezen dan in het verleden. Op Metal Resistance had je uiteraard de indeling van nummers die aanleunden bij power metal, melodische death metal of met een iets oudere, groovy insteek. Dat is niet verdwenen op Metal Galaxy, maar de experimenten wijken wel enorm af en de meningen over het feit of ze al dan niet geslaagd zijn, zullen verschillen. Ik ben bijvoorbeeld een enorme fan geworden van het Indische shakegehalte op Shanti Shanti Shanti, waarbij de band een mooie balans gevonden heeft tussen exotische vibes en een lekkere metalkadans. Veel minder valt mij een nummer als Oh! MAJINA! in de smaak, waarbij Joakim Brodén gastvocalen voorziet op een folkloristisch huppelnummer dat behoorlijk flauw over komt.
Misschien een strategische zet om wat fans van Sabaton mee op de kar te krijgen, al zou hetzelfde gezegd kunnen worden over de bijdrage van Alissa White-Gluz op Distortion, en dat nummer komt wel sterk uit de verf. Het laat horen dat Babymetal evolueerde in hardheid, met een instrumentale techniek om naar op te kijken. Ook de samenwerking met rapper F.HERO leverde de catchy song PA PA YA!! op, het mooiste bewijs op deze plaat dat er nog steeds heel wat energie en schattigheid schuilt in deze reeds volwassen dames op de planken. Brand New Day is tot slot nog een nummer dat de medewerking kreeg van Tim Henson en Scott LePage, leden van de progressieve rockband Polyphia. Heel wat minder bekend en ook niet meteen de betere song van de plaat, noch is het overdreven proggy gebracht. Het zal niet meteen de harten winnen van de fans van het genre met deze poppy insteek. Een gemiste kans?
Daarnaast klinkt heel wat op deze plaat uiteraard herkenbaar voor deze band. Da Da Dance is een typisch dansnummer, al heeft de band veel betere tracks van dit type gehad in het verleden. Dan vallen de catchy grooves van het prima nummer Night Night Burn! veel beter in de smaak. Ook staan er gewoon nog enkele andere prima metalnummers op deze plaat, zoals Starlight, de ode aan de overleden Mikio Fujioka, en de afsluiter Arkadia. Echter heb ik het gevoel dat de nummers minder stevig klinken dan bijvoorbeeld een Road of Resistance of een Megitsune uit het verleden. De Karate-vibes van Kagerou doen het echter wel weer goed. Jammer genoeg staat de opvolger van het melige The One ook op deze plaat in de vorm van Shine.
Zo zijn er wel wat kantlijnen te plaatsen bij de nieuwkomer van deze Japanse band. Experimenten als Shanti Shanti Shanti en PA PA YA! klinken heerlijk fris in de oren en ook op metalvlak staan er wat prima nummers op deze plaat. Daarentegen staan er wel heel wat makkelijke/flauwe momenten op dit album of klinkt het soms wel wat herkenbaar. Vooral valt op dat Babymetal wat meer aansluit bij de metalwereld en ook lijkt te mikken op het Aziatische publiek, met nummers die de stevigheid van Metal Resistance meedragen en wat Thaise en Indische vibes meekrijgen. De kindsheid is er paradoxaal genoeg dus een beetje af bij Babymetal, maar wat doe je eraan als je jonge meisjes volwassen worden? Aan de fans om in te schatten of deze mix op Metal Galaxy een goede zaak is, ik blijf echter wel wat van de oude levendigheid missen.
Score:
80/100
Label:
earMUSIC, 2019
Tracklisting:
- Future Metal
- Da Da Dance
- Elevator Girl
- Shanti Shanti Shanti
- Oh! MAJINAI
- Brand New Day
- Night Night Burn!
- IN THE NAME OF
- Distortion
- PA PA YA!!
- Kagerou
- Starlight
- Shine
- Arkadia
Line-up:
- Su-metal – Zang
- Moametal – Zang
- Kami Band – Instrumenten
Links: