Laatst was ik bij de metalen slijter en toen heb ik me op een heerlijk flesje Avandra getrakteerd. Een typisch Porto Ricaanse whisky, zo liet ik mezelf voorlichten. Op de neus aroma’s van rijp zomerfruit en vanille. Op de tong vinden we vervolgens tonen van dadels en lichte invloeden van gekonfijte citrusvruchten. De afdronk kan als lang en soepel gecategoriseerd worden. Een echte allemansvriend, die goed in de omgang is en bij ieder in de smaak zal vallen. Een enkeling zal het smaakpallet wellicht als wat veilig omschrijven, met een weinig onderscheidend karakter. Nu heb ik hier een speciale destilleerderseditie te pakken, met de genereuze naam Prodigal. Deze gelimiteerde oplage is gerijpt op Midden-Amerikaanse eikenhouten vaten, die met zorg geblakerd zijn aan de binnenkant, waardoor de goudgele substantie een lichtrokerige en complexe smaak meekrijgt. De hoogste tijd om dit flesje eens aan te breken.
Voordat de dop eraf gaat, kijken we eerst naar de foto op het etiket. Daar staan de vijf trotste whiskystokers op afgebeeld. Een snelle blik op het meegeleverde foldertje toont echter slechts vier beschreven deelnemers. Afgaande op de namen, lijkt de dame in kwestie puur voor de sier op de foto te staan. Maar in dit geval maakt een naam meer of minder niet uit. Alles draait hier natuurlijk om meesterdestilleerder Christian Ayala. Het creatieve brein zorgt namelijk met zijn warme vocale tonen en flink gerijpte gitaarlijnen voor het kenmerkende soepele karakter van Avandra. Maar zoals gezegd hebben we hier met een speciale editie te maken, die nieuwe smaken met zich meebrengt. Nu is het toch echt de hoogste tijd om te gaan beleven hoe dit uitpakt.
Oké, dat is genoeg slap geleuter voor vandaag, maar van al dat gepraat over whisky heb ik zin gekregen in een goed glas Schotse trots. Een mooie begeleider om dit Prodigal een volwaardige draai te geven. Dit is namelijk een album geworden om goed voor te gaan zitten. Het betreft een conceptalbum rondom het thema oorlog. Tijdens de muzikale episodes volgen we de hoofdrolspeler op zijn moeilijke reis, waarbij donkere gedachten en gevoelens een centrale plek innemen. Dit alles gebeurt in het spectrum van de progressieve metal. Referenties kunnen we hier maken naar Dream Theater, Tool en Devin Townsend. Op dit nieuwe schijfje vinden we, zoals eerder beschreven, echter ook een nieuw elan. Zo voegt zanger Ayala een doomy doodsgrom toe aan zijn vocale pallet, waarbij ook de muziek een andere, bij tijden zwaardere dynamiek meekrijgt. Net als op het vorige album is pianist Vikram Shankar aangesloten om zijn virtuoze toetsaanslagen aan het toch al rijke geluid van Avandra toe te voegen, dat daarnaast ook nog eens veelvuldig wordt voorzien van ondersteunende elektronica. Een flinke mond vol dus. Soepel en complex tegelijk.
Daarmee levert Avandra een lekker album af dat naast de kenmerkende soepelheid de nodige complexiteit en afwisseling toevoegt. Hiermee doet dit Porto Ricaanse gezelschap eer aan het genre waar de muziek onder geschaard mag worden, namelijk progressieve metal. De band vindt daarbij wellicht niet het wiel opnieuw uit, maar blijft wel in beweging en begeeft zich daarmee in nieuwe territoria. Zeker een aanrader voor de liefhebber van het genre!
Score:
80/100
Label:
Layered Reality Productions, 2022
Tracklisting:
- Codename: Pharaoh
- The Downpour
- New Beginnings
- A Trace of Home
- In Träumen
- In Memoriam
- Facing an Armored Dreadnought
- Dissembling the Artifice
- The Earth Inside
- Daybreak
Line-up:
- Christian Ayala – Zang, gitaar, synthesizer
- Luis Javier Rivera Guilbot – Gitaar
- José Miguel Vazquéz – Basgitaar
- Adrián Arroyo – Drums
Links: