Alcest – Les Voyages de L’Âme
Prophecy Productions, 2012
Een review die iets later komt dan verwacht, maar bepaald materiaal heeft nu eenmaal tijd nodig om te rijpen en kan aanvankelijk wel eens een eerste verkeerde indruk meegeven. Niet dat Neige ooit iets fout heeft neergepoot, maar de Alcest-edities vragen toch altijd wat tijd om de vruchten te laten groeien en vervolgens de schoonheid op zijn hoogtepunt te plukken. Met Les Voyages de L’Âme schotelt onze Fransman zijn publiek weer vijftig minuten aan hoogstaande melodieën en zwoele emoties in de befaamde mix van metal met post-rock en shoegaze voor.
Deze derde langspeler is toch wel wat anders dan het prachtige Écailles de Lune dat twee jaar terug verscheen. Op die plaat werden door Neige aardig wat akkoorden gebruikt die perfect konden worden aangeslagen binnen het project Amesoeurs dat jammerlijk rond die tijd zijn ziel gaf. Toch verdwijnt die stempel niet meteen, Neige blijft Neige, maar op deze plaat bestaan de flashbacks voornamelijk uit de indrukwekkende tokkelstukken en basserige onderlagen die het geheel voortstuwen op stilvallende momenten. Wat wel moet meegegeven worden is dat deze nieuwe plaat nog amper de scheurende krijsen van Neige bevat. Slechts in twee van deze hits komen er nog screams naar voren en op Faiseurs de Mondes klinken ze zelfs nog iets of wat gekunsteld en overbodig. Wel is het op Là Où Naissent Les Couleurs Nouvelles erg knap wanneer zijn scheurende stem in de mix op de achtergrond wordt geplaatst, iets wat zeker voor herhaling vatbaar is.
Op dromerige en atmosferische schaal zet Les Voyages de L’Âme zeker de stijl verder van zijn voorganger, al is er een duidelijke verwevenheid met de meer melancholische insteek van Souvenirs d’Un Autre Monde. Vooral de basisriff op Nous Sommes L’Emeraude of die op Là Où Naissent Les Couleurs Nouvelles speelt weer in op dat typische gevoel dat een wisselwerking oproept tussen bittere nostalgie en zoete melancholie. Prachtig in zijn totaliteit en met verborgen penseelstreken van deze kunstenaar die pas na enkele malen luisteren te voorschijn komen. Bewonderenswaardig blijft ook hoe deze man zoveel warmte in bepaalde nummers krijgt op basis van zijn distortionklank, Summer’s Glory liegt er niet om.
Het absolute hoogtepunt van deze nieuwkomer ligt voor mezelf bij de titeltrack. Eén van de songs die mee op het hoogtepuntenlijstje mag van Alcest. Sterk in de melancholische lijn van Souvenirs d’Un Autre Monde, zelfs met een zanglijn die niet enkel zoemt maar ook iets gevoeliger graaft. Meteen wellicht ook het nummer dat het meeste rijptijd nodig heeft, maar dat ook waard is: verborgen zanglijnen die op de achtergrond in elkaar vloeien, het samenspel der gitaren dat uitmuntend is en met een briljante opbouw. Drummer Winterhalter steekt ook hierin wat a-ritmische drumpartijen, naar mijn smaak weet hij soms afbreuk te doen aan de climaxen die Alcest opbouwt, maar op de titeltrack past het plaatje perfect. Op die manier is Autre Temps, de spraakmaker die al werd meegegeven via onderstaande clip, eigenlijk nog maar het topje van de ijsberg. Wellicht geselecteerd omdat de song de plaat op erg mooie wijze inleidt en het een erg commercieel en gezoet beeld naar voren schuift. Dat is één aspect van deze plaat, maar zeker niet alles.
Als je al maar kijkt naar hoe vaak het begrip Alcest als maatstaf naar voren komt in alle reviews, dan weet je al wat het potentieel is van dit Franse project. De fans zullen met dit nieuwe werk een middenweg vinden tussen de atmosferische voorganger en de oudere melancholie. Het kenteken van een monument in de metalwereld dat tracht het beste van zichzelf te tonen en doet waar het goed in is. Een monument dat hier en daar misschien al een rossige schijn vertoont omdat het zo vaak in de kijker staat, maar in de kern bestaat uit duurzaam materiaal dat bestand is tegen de tand des tijds.
Tracklisting:
- Autre Temps
- Là Où Naissent Les Couleurs Nouvelles
- Les Voyages de L’Âme
- Nous Sommes L’Emeraude
- Beings of Light
- Faiseurs de Mondes
- Havens
- Summer’s Glory
Line-up:
- Neige – Instrumenten, Zang
- Winterhalter – Drums
Links: