Ager Sonus – Niflhem

Geschreven door op 20-02-2022 om 23:45.

Ager Sonus is geen metalband maar brengt filmische, instrumentale muziek met een bij momenten ritueel karakter. Niflheim staat in de Noorse mythologie voor het Rijk der Nevelen met godin Hel als gastvrouwe, waar de doden rondwaren en de levenden niet veel te zoeken hebben. Een sfeer die Ager Sonus knap weet neer te zetten.

Geen neofolk of -klassiek dus, maar diepe, mysterieuze soundscapes die goed zouden passen passen bij sombere, mooi in beeld gebrachte scènes. Denk bijvoorbeeld aan Lord of the Rings tijdens het doorkruisen van de grotten van Moria of de Dead Marshes, of ook nog het binnensluipen van Mordor. Label Cryo Chamber noemt zichzelf niet voor niets een “Dark cinematic ambient” label.

De vaak aanwezige tribal percussie zorgt voor een ritmisch element en drijft de muzikale reis traag en dreigend vooruit. Fluit en diverse filmische geluiden, zoals je soms hoort in avonturenfilms en -games als Uncharted en Tomb Raider, zorgen voor contrast met de donkere klanktapijten. Verwacht echter geen vrolijke troubadourdeuntjes zoals folkmetalbands al eens plachten te bezigen, sfeer is absoluut het sleutelwoord op Niflheim, stemmig en bij momenten mistroostig. Zeker in een lager register past de fluit mooi bij de sombere sfeer. 

 
Dit album kwam reeds uit in de zomer van vorig jaar. Waarom dan nu pas een recensie, hoor ik u denken, want zeker als dit genietbare muziek is had dit toch wel wat sneller gekund? Wel, vergeef deze nederige recensent, want dit heeft veel met de aard van de muziek te maken. Dit is geen muziek om onderweg op te zetten op de trein of in de wagen, of tijdens andere activiteiten. Althans, voor mij toch niet. Al is het maar omdat de diepe soundscapes en percussie enkel goed te ervaren zijn als er niet teveel ander geluid te horen is. En hier schuilt ergens ook de kracht van dit soort muziek: voor Niflheim zit je best rustig (al dan niet een boek lezend, bijvoorbeeld), en wanneer dergelijke momenten zich aandienen, is het soms even schrikken dat een moment van rust zo lang op zich heeft laten wachten.

Niflheim is dan ook een aaneenschakeling van ervaringen eerder dan nummers. Zeker de eerste luisterbeurten is het wat zoeken naar structuur en houvast. Zo schetst Murky Waters gedurende zes minuten een donkere scène om tijdens laatste minuut lichter van toon te worden door een fluit, die de voorzichtig melancholische melodie van het begin herhaalt. Bonfire Stories doet me denken aan The Stargate van Mortiis, hoewel The Stargate veel meer songgericht is dan Niflheim. 

Dreamland golft meer dan de andere nummers en combineert de tegen dan gekende geluiden op een andere, bijna troostende manier, waarin het thema van Bonfire Stories naar het einde toe plots opnieuw opduikt. Het album sluit af met Journey’s End. Hier wordt tijdens een aantal passages een mannelijke stem verwerkt in de andere geluiden. Het is niet eenvoudig een gevoel op die stem te plakken, maar zijn donkere reis eindigt in elk geval niet met glorie of overwinning. In het duister heerst eenzaamheid, en toch is er ook een hint van thuiskomen te ontwaren.

Dit soort filmmuziek voor een onbestaande film is niet voor iedereen. Je moet er sowieso al even de tijd voor (kunnen) nemen – maar dan komen er al snel spontaan beelden voor je eigen film zo op je af. Het ruimtelijke geluid en diepe soundscapes zijn in elk geval zeer genietbaar. Aangename ontdekking dus, dit Ager Sonus, ook al is het niet voor elk moment van elke dag. 

Score:

76/100

Label:

Cryo Chamber, 2021

Tracklisting:

  1. Going North
  2. Murky Waters
  3. Bonfire Stories
  4. Tundra
  5. Decay
  6. Ghost Of Battles Past
  7. Dreamland
  8. Journey’s End

Line-up:

  • Thomas Langewehr – alles

Links: