Ade – Spartacus
Blast Head Records, 2013
Ade – Latijn voor aanvallen of veroveren – speelt death metal en laat zich inspireren door de Romeinse tijden. Een beetje als Ex Deo? Ja en nee, hoewel Ex Deo misschien het meest bekende voorbeeld van Roman Metal is, heeft Ade voor mij toch een paar streepjes voor. Zo bestaat Ade daadwerkelijk uit Romeinen en niet uit Candezen, het Latijn in hun teksten gaat dan ook iets breder dan het brullen van Veni, Vidi, Vici. Bovendien gebruiken ze geen synths maar authentieke Romeinse instrumenten (fluiten, darbouka en andere) en gezangen. Ten slotte spelen ze geen over de top melodeath, maar harde en beukende metal van de beste soort.
Spartacus gaat van start met twee nummers die door hun razende snelheid en agressie stevig aan Nile doen denken. Geen toeval, want de geweldige Griek George Kollias staat op dit album in voor de drums. Dat deze heel het album van bijzonder hoog niveau zijn, hoeft dan ook niet te verbazen. Wat al gauw duidelijk wordt is dat Ade niet voor één gat te vangen is. Klinken ze het ene nummer als Nile, dan klinken ze op een ander als een Romeinse Amon Amarth. Op verschillende passages doorheen het album zijn dan weer de metalcore-invloeden duidelijk te horen, met enkele minibreakdowns en vooral de roepende grunt van de zanger. Naar het einde toe voegt Ade dan weer enkele sfeerelementen (koorgezang) toe en klinken ze in Six Thousand Crosses best episch.
De vraag is natuurlijk of de veelvoud aan verschillende stijlen niet storend werkt. Het antwoord moge duidelijk zijn: neen, dit is gewoon een epische plaat die nooit gaat vervelen. Elk nummer klinkt anders, maar niet valt uit de toon. Door op de juiste plaatsen hun klassieke Romeinse passages toe te voegen, heeft het album een rode draad die alles mooi samenhoudt. De fluiten en trommels worden spaarzaam gebruikt, de ene keer als intro en een andere keer middenin het gitaargeweld. Door er zo economisch mee om te springen houdt Ade het origineel en gaat het niet ten koste van de brutaliteit van het album.
Conclusie: er is eigenlijk heel weinig aan te merken op Spartacus. De productie had misschien net een tikkeltje zuiverder gekund, met een beetje meer aandacht voor bass en drums, maar dat is detailkritiek. Enige echte minpunt is het spuuglelijk artwork, maar laat dat je niet tegenhouden om dit geweldige album aan te schaffen.
Tracklisting:
- Betrayer From Thrace
- Sanguine Pluit in Arena
- The Endless Runaway
- Crixius Flags Of Dishonor
- Duelling The Shadow Of Spartacus
- Mars Unpredictable Favour
- Decimate The Coward
- Six Thousands Crosses
- Divinitus Victor
- For Everything To Be The Same..
Line-up:
- Flavio – Vocals
- Messor – Guitars
- Fabio – Guitars
- Caligvla – Bass
- George Kollias – Drums
- Simone – Oud, Fluit, Lyra, Darbouka, Diambe
Links: