Lantlôs – Melting Sun
Prophecy Productions, 2014
Markus Siegenhort, ook wel Herbst genoemd, is het brein achter Lantlôs sinds 2005. Hij speelt alle instrumenten (uitgezonderd het debuutalbum) zelf in en op het tweede album genaamd .neon kreeg hij vocale ondersteuning van Neige, natuurlijk bekend van Alcest. Na Agape uit 2012 werd Lantlôs voor het eerst als een echte band neergezet en hier hoorde onder andere ook een optreden op Roadburn 2013 bij. Neige is inmiddels vertrokken om zich te focussen op Alcest, Herbst heeft nu in de studio ook een band om zich heen verzameld en het resultaat is Melting Sun, het vierde album.
Toen Herbst aan het begin van dit jaar zei dat Melting Sun geen blastbeats en schreeuwen zou bevatten werden er gelijk connecties gelegd met Shelter, het laatste album van Alcest. De enige overeenkomst is het weglaten van de blackmetal-elementen en daar houdt het wel op. Daar waar Alcest echt de lichtere kanten van shoegaze en dream pop opzoekt zet Lantlôs nog steeds een zwaar geluid neer, in de trend van Jesu en consorten. Ook zijn de flirts met jazz die op .neon en Agape goed te horen waren een stuk minder aanwezig, al gaat het fenomenale en rustige einde genaamd Melting Sun VI: Golden Mind wel die kant op. Terwijl de gitaren golven en galmen in de shoegaze-traditie hoor je op de achtergrond subtiel spel met brushes (drumstokken die voor een gedempt geluid zorgen, vooral in jazz/blues) op de drums en rustig aangeslagen akkoorden op de akoestische gitaar. Na vier minuten wordt de laatste melodie heel de tijd herhaald en zwellen de gitaren steeds meer op. Een ontzettend mooi staaltje dynamiek!
Melting Sun laat weer een zeer gefocust Lantlôs horen na Agape dat een stuk experimenteler en vooral fragmentarischer was, deze nieuweling is er echt een om in zijn geheel te beluisteren. Tijdens de eerste luisterbeurt had ik het gevoel dat het album teveel in hetzelfde stramien lag maar daar zit uiteindelijk juist de kracht van deze plaat. De toonzetting van Melting Sun I: Azure Chimes, een track die me behoorlijk aan Deftones doet denken, hoor je over het gehele album, maar telkens wordt er anders naar gekeken. Een grote verrassing is Melting Sun IV: Jade Fields dat ineens in een hele hoekige passage schiet met springerig riffwerk en daarbij even uitwijkt van de algemene tendens van Melting Sun. Die is namelijk bijna doomy met veel dromerige accenten. Ook zingt Herbst nu zelf en dat gaat hem erg goed af. Zijn stem is een stuk neutraler dan die van Neige, maar het zit nergens de muziek in de weg, het wordt een extra melodielijn in de instrumentatie.
Wie de hoes bekijkt ziet al een groot verschil vergeleken met de vorige platen van Lantlôs en dat is er muzikaal ook. Het intense en grimmige blackmetalgevoel is hier echt compleet weg en maakt plaats voor dromerige en kleurrijke gitaarmuren die je eerder bij post-rock/metal zou plaatsen. Daarbij is nog wel genoeg body te vinden door de ritmesectie en daarom zal Melting Sun bij genoeg metalfans in de smaak vallen. Het album laat nergens een steek vallen en legt een prachtige balans tussen sfeer en compositie.
Tracklisting:
- Melting Sun I: Azure Chimes
- Melting Sun II: Cherry Quartz
- Melting Sun III: Aquamarine Towers
- Melting Sun IV: Jade Fields
- Melting Sun V: Oneironaut
- Melting Sun VI: Golden Mind
Line-up:
- Markus Siegenhort – Zang, Gitaar, Bas
- Cedric Holler – Gitaar, Zang
- Felix Wylezik – Drum
Links: