Eind november en het is weer zover! Alkmaar en omstreken halen weer massaal de oordoppen uit de kast, houden deuren en ramen gesloten en verschansen zich weer alsof de tijden van het Alkmaars ontzet weer worden beleefd. De stad zal twee dagen gebombardeerd worden met blafharde decibellen en niets ontziend geweld. Het Herrie Festival editie 2025 staat op het punt te beginnen en dappere Mell Haas zal het slagveld van beeld voorzien en JohannesV hanteert de pen als wapen.
Na een zeer geslaagde eerste dag van het altijd gezellige en prima georganiseerde Herrie Festival en na een nachtje welverdiende rust, draven we precies op tijd op voor een nieuwe strak geregistreerde frontale aanval op onze gehoorgangen. Ik zeg: laat die blafharde decibellen maar komen, ik ben voorbereid! Toch?
En dat zijn er meer, want de tent is al behoorlijk gevuld en ik ben er vrij zeker van dat dat komt omdat naar een festival gaan een betere keuze is dan in de binnenstad aansluiten voor de Sinterklaasinkopen! En hoe kunnen we dan beter aanvangen met de kringspierverruimende grinders van het Dordtse Rectum Stretchers! Vorig jaar maakte ik al kennis met de band en nu een jaar later treffen we elkaar weer. Ik ben benieuwd hoe de band er na een jaar voor staat, hoe is de band gegroeid en is een en ander al wat rustiger worden? Want verstand komt met de jaren, en zo. Nou dat zal, maar de band is geen spat veranderd! Nog steeds speelt de band snoeiharde goregrind en nog steeds met die vermakelijke zanger die overduidelijk geniet en een leuke show neerzet. Het publiek gaat goed mee en ik moet toch weer lachen om de absurde songtitels, zoals Katheter Peter. Een Rompeprop cover mag ook niet ontbreken en langzamerhand sluiten we dit optreden af. Man, wat maken deze gasten een herrie. Oh ja, daar kwamen natuurlijk voor. Nou, missie geslaagd en volgend jaar mag de band gewoon weer terug wat mij betreft.
In de vorige editie van het Herrie Festival hadden we al wat woorden vuil gemaakt over de nieuwe aanwas van nieuw Nederlands talent in de Nederlandse oude deathmetalschool. Toen was het Gutslasher, vandaag is het tijd voor Deadspeak. Ik had de band al eens gezien als opener voor Necrot in Musicon en het wat later verschenen debuut Plagues of Sulfur Bound werd zeer goed beoordeeld door Zware Metalen. Dus nogmaals, de toekomst ziet er met dit soort bands rooskleurig uit en geweldig dat dit soort bands op deze festivals kunnen spelen. En Deadspeak pakt deze kans dan ook met beide handen aan. Met een geweldig strak optreden tot gevolg waaruit blijkt dat het de band serieus is. Met een goed geluid en sterke songs vermaakt de band ons uitstekend en is de zaal al best afgeladen. Zonder de andere bandleden tekort te doen wil ik toch wel vermelden dat de drummer echt wel een beest is achter de drumkit. Goede show jongens!
En we maken vervolgens weer de gang terug naar het andere podium, het paadje dat we intussen al vaak hebben bewandeld. Hier staan een zangeres en een ander bandlid een beetje verloren op het podium. Geen idee wat er aan de hand is want ik ken de band helemaal niet, het gaat hier om de band Combi Magnetron uit Amsterdam. Maar al snel wordt het duidelijk: een aantal bandleden zijn er nog niet. En dat weet ik want de zangeres riep vanuit haar tenen: “Ja!! Godverdomme, de rest van de band is er, woehoe!!” toen de ontbrekende bandleden aan kwamen rennen. Goed, nu we compleet zijn gaan we beginnen en om te beginnen trekt iedereen een bivakmuts over het hoofd en gaan we kennismaken met wat deze band weet te brengen. En dat is niet voor tere zieltjes! Een felle mix van grindcore, punk en hardcore wordt over ons heen gestort met het nummer Fuck Amsterdam, dat bij bepaalde mensen binnen de redactie van Zware Metalen wel een glimlach op het gelaat zal toveren.
Het woord fuck zal regelmatig terugkomen en ik moet zeggen dat ik dat prima vind passen bij deze muzieksoort. Fuck de Albert Heijn! In ieder geval was dat vroeger in de jaren ’80 kenmerkend voor de anarchistische hardcore- en punkscene. Fuck alles! Lekker overal tegenaan schoppen. Op de een of andere manier heeft de band een voorliefde ontwikkeld voor de combimagnetron en naast de bandnaam staat er dan ook doodleuk een magnetron op het podium, die nog aangesloten is ook. Sterker nog, een zwoel dansende dame in leren pakje gooit bij elk nummer een verwarmd broodje bapao het publiek in! Lachen! Naast het bedienen van een bellenblaaskanon en het zorgen voor visueel entertainment draagt ze muzikaal weinig bij maar dat mag de pret niet drukken. En pret hebben ze, en het publiek trekt de pits ook al aardig los. Dit is allemaal een bijzondere ervaring en ik moet zeggen dat ik het geweldig vind! Het zijn dergelijke fantastische ontdekkingen die je tegenkomt op dit festival.
De Nederlandse band Man As Plague is de volgende in de lange rij bands die vandaag op de planning is gezet. De mannen hebben hun vizier gericht op het maken van een mix van death metal en deathcore met als specifiek kenmerk het subtiele gebruik van synthesizers en andere geluidseffecten. Het is erg modern en komt heel wat serieuzer over dan de voorgaande band. Tijdens het optreden wordt er een video afgespeeld waarin de naam van de band in 3D letters staat opgesteld alwaar een slingerende sloopkogel langzaam de letters vermorzeld. En dat is in beelden gevat wat de band geluidsmatig tracht te bereiken op dit festival. Het geheel komt erg lomp en hard over en hoewel we hier toch voor komen slaat toch niet echt aan bij het publiek. Pas nadat de zanger roept om “No Rest, No Sleep” mee te kelen wordt het wat dynamischer in het publiek. Ik vind het niet bijzonder allemaal en het klinkt een beetje standaard. Pas tijdens het schrijven van dit verslag merk ik hoe de finesse in de nummers is gebracht en bemerk ik dat Man As Plague echt wel iets goeds heeft te brengen en zal ik ze zeker blijven volgen. Echter het kwam er allemaal tijdens het optreden niet heel goed uit. Op zich wel jammer.
Dan mogen de heidenen van de band Priest Crippler het toneel onveilig maken. Een zwaar afgetrainde drummer, die over een bewonderenswaardige zangstem lijkt te beschikken, een gitarist en een zanger maken het plaatje compleet. Met enorm veel enthousiasme en dynamiek wordt de Engelse grindcore gebracht. Zoals het een goed Engels grindcorebandje betaamt, vliegt de zanger als een malle over het podium (Hey Barney) – en ook ervan af. Regelmatig vliegt de man van het podium af en op een gegeven moment was hij zo ver weg dat ze een taxi hebben moeten bellen om hem weer terug te brengen. Die beleving is echt tof. De heftige grindcore klinkt erg lekker en de drummer mag graag meedoen in het feestje en laat vaak van zich horen, met de nodige “Fucks” tot gevolg. Mooi optreden en met een welgemeend “Fuck Life!” sluiten we dit hoofdstuk af.
Verderop staat het volgende bandje uit Engeland alweer klaar om ons te trakteren op een bak onvervalste brute death-slam-dunk-metal. Zoals wel vaker in het genre is het de bedoeling om een zo onuitspreekbaar mogelijke bandnaam te verzinnen en de mannen uit Manchester hebben hier dan ook al de nodige punten gehaald. Ze komen met de naam Coprocephalic Mutation op de proppen en hebben die naam in een nog moeilijker logo geperst. De band is op tour met NecroticGoreBeast en Guttural Slug, die later ook nog optreden. Lekker stelletje herriemakers bij elkaar dus. Coprocephalic Mutation heeft nog maar weinig wapenfeiten op zijn naam staan, slechts een EP, split en wat demo’s. Toch staan ze al onder label bij Reality Fade. En dat snap ik ook wel. Wat de band brengt is naast bokhard, knetterlomp en allesvernietigend ook best doorspekt met subtiele technische aspecten en goed getimede breaks. Het is een zeer genietbaar optreden en de nummers worden overtuigend gebracht. Publiek heeft het ook duidelijk naar de zin. Prima!
Het Franse Solar Eruption heeft vlak voor de tour afscheid moeten nemen van zijn vaste drummer. Hulde dat men de show toch wil laten doorgaan en als oplossing een drumcomputer heeft ingezet voor de achtergrondtrommelingen. De Franse band legt zich toe op de technische deathcore en staat inmiddels ruggelings naar het publiek met zwarte kleding dat telkens een symbool toont. Geen idee wat het inhoudt, maar het heeft wel iets mystieks. Mystiek is daarentegen niet iets wat bij me opkomt wanneer de eerste noten door de speakers knallen. Dit is wel muziek wat ik erg goed kan vinden, nee, ik kende de band nog niet, en ik sta regelmatig met open mond te kijken naar de capriolen die op de frets worden uitgehaald. Wat een technische krachtpatserij! De muziek wordt geflankeerd met symfonisch aandoende elementen maar het leeuwendeel van de muziek is pure agressie. Op deze wijze bewijst de band het tegendeel dat deathcore altijd maar hetzelfde riedeltje brengt. Dit is voor mij een leuk verrassende band.
Ik kende bij aanvang van deze dag nog maar weinig van de bands op de affiche maar met NecroticGoreBeast ben ik zeer goed bekend. De Canadezen zitten wat mij betreft in het absolute topsegment van het brute deathmetalgenre. Elke plaat is raak en wat ik ook heel gaaf vind is dat de band al sinds het begin trouw is aan het eveneens toffe label Comatose records. Wat de band onderscheidt van anderen is toch wel de capaciteit om de bruutheid te verpakken in goede songs en het verwerken van goede riffs. Het geheel wordt zeker niet op topsnelheid gespeeld en er is heel veel afwisseling in de hoeveelheid aanslagen per minuuut.
Dit jaar is de EP Brute uitgekomen en hoe makkelijk is met zo’n titel het bruggetje te maken naar de muziek. Want bruut is het en blijft het, ondanks dappere pogingen om met luchtige samples de verzengende kracht van de band te verzachten. Retestrak wordt het materiaal de zaal in geslingerd en de vraag is, hoe wapen je je hiertegen? Nou het simpele antwoord is: niet. Geef je gewoon maar over en laat je meeslepen met deze monsterlijke muziek en wordt één met de slachtpartij wat wordt aangericht. En gelukkig snapt het publiek dat prima en ik merk dat iedereen heerlijk meedoet. Tot nog toe heb ik goed genoten maar ik mag wel zeggen dat dit voorlopig het hoogtepunt is van deze volgepakte dag twee.
Uit Oostenrijk staat wederom een technische deathcoreband op het programma en hier ben ik ook wel mee bekend. Spire of Lazarus is de naam en, zoals het label beschrijft, is er behoorlijk veel death metal met melodieuze inslag terug te horen. Dankzij het gebruik van gevoelige samples doet het geheel wat luchtiger aan. Ook is het gebruik van vele technische hoogstandjes noemenswaardig en ik moet zeggen dat het daarmee het predikaat technische deathcore zeker verdient. De band heeft er echt zin in en maakt prima connectie met het publiek wat op gegeven moment zelfs resulteert in een soort gruntwedstrijd! Een superstrakke set wordt hier aangeboden en ik heb het gevoel dat de band het gevoel heeft er een schepje bovenop te moeten doen, want geprogrammeerd worden net na NecroticGoreBeast is niet iets om jaloers op te zijn. Maar het is allemaal prima en ik heb me ook meteen maar de meest recente cd aangeschaft.
Dan is het de beurt aan de legendarische deathmetalband Disavowed uit ons eigen koude kikkerlandje. De band bestaat inmiddels alweer meer dan vijfentwintig jaar en is de laatste LP Revocation of the Fallen inmiddels vijf jaar oud. Ik sta te popelen om te horen wat deze raggende mannen te brengen hebben. Alle platen heb ik in mijn bezit dus ik weet echt wel wat me te wachten staat muzikaal gezien. Maar wat de band op het podium brengt, daar ben ik niet op voorbereid. Wat een explosie aan energie wordt er vanaf de allereerste muzieknoot op ons losgelaten. Ongehoord! De razende muziek start en zanger Robbe K. te A. duikt direct en zonder enige twijfel het publiek in om zich crowdsurfend de zaal door te laten leiden. En laat zich daarbij geen moment verstoren en blijft gewoon dapper doorzingen. Ok, dit is een optreden en die is recht in je gezicht.
Volledig verbouwereerd probeer ik te begrijpen wat hier allemaal gebeurt en langzaam begin het kwartje te vallen. Disavowed is naar Alkmaar gekomen met maar één doel en dat is de tent tot aan zijn grondvesten af te breken. En het lukt ze! Steeds maar weer vliegt Robbe het publiek in en neemt ons allemaal mee in dit feest en samen maken we er een geweldig optreden van. Ik heb hier maar één woord voor: wauw! Mocht er iemand iets te vieren hebben en een muzikale omlijsting zoeken, bel Disavowed voor al uw feesten en partijen. Succes gegarandeerd! Top, met een grote T!
Secondhand Saints uit België mogen het voorgaande daverende optreden vervolg geven met zijn bonkige metalcore. Grote schoenen om te vullen maar ook natuurlijk slecht te vergelijken. De bandnaam doet mijn wenkbrauwen wel wat fronsen, ik kan slecht uitvogelen hoe een tweedehands heilige eruit moet zien. En waar je die dan kan krijgen. De band is vers en heeft het heilige licht gezien rond 2023. Men treedt aan met twee zangers waarvan de één de rauwere zang voor zijn rekening neemt en de ander de cleane. De muziek is wel een behoorlijke draai na wat we eerder om onze oren geslagen kregen. Secondhand Saint brengt erg toegankelijke metalcore gemixt met nu-metal. Daaroverheen redelijk wat elektronische toevoegingen en dan heb je hoop ik een idee van het geboden geluid. Het is mij iets te zoetsappig maar verder vraagt niemand om mijn mening dus de mannen rammen zich door hun set heen en we gaan ons alweer opmaken voor de volgende act!
We hebben vandaag al een aantal spetterende optredens meegemaakt en nu mag Raised by Owls proberen de zaak nog maar eens aan te slingeren. Ik ben benieuwd naar deze band die de metal in een lolbroek en dus met de nodige humor brengt. Allereerst wordt het publiek welkom geheten en wordt er een mascotte geïntroduceerd die is gebaseerd op een pop die in het begin van de jaren ’90 op de Engelse TV verscheen. Ik kende hem niet, maar ik vermoed dat die pop niet wild dansend en zwiepend met een dubbelzijdige dildo in elke hand met die show meedeed. Dat doet deze versie wel en af en toe verdwijnt hij crowdsurfend het publiek in. Ah, ok dan. Grappig!
Even later nodigt zanger Sam Strachan de zaal uit om mee te doen met een quiz die drie ronden duurt. Geheel gehuld in stijl met een glitterjasje worden de spelregels uitgelegd. Na elke ronde mag de winnaar een t-shirt met een grappige tekst opgedrukt in ontvangst nemen. De rondes gaan om wie de beste headbanger is tijdens een van de nummers, wie is de beste grunter in de karaokeronde en ten slotte wie danst het best à la Barney Greenway (Zanger van Napalm Death) vanwege zijn bewegingen alsof hij door een zwerm wespen is gestoken. Dit leidt tot een pit van bijbelse proporties en godverdomme wat een showmannetjes zijn die jongens van Raised by Owls. Het spelen met het publiek is geweldig en het resulteert in een waanzinnige gave show. Met allerlei verschillende kostuums komen er gasten de show bijstaan, onder andere de blauwe figuur van (volgens mij) de Engelse Sesamstraat.
Vergeten we nu niet even waar ze eigenlijk voor kwamen? Eigenlijk wel, de mannen maken felle death metal met een fikse poot in de grindcore en worden begeleid door een krijsende zangstem. Naast de gimmick-achtige act spelen de mannen daarbij ook nog eens superstrak en zijn de nummers over het algemeen prima! Deze hele cocktail van show, brute metal en humor maakt dit een fantastisch optreden. Ik weet nu niet meer wat echt hét hoogtepunt moet zijn. Luxeproblemen…
Wat ik wel weet is dat het na dit optreden helaas over is voor ondergetekende. Moe en teleurgesteld dat ik de twee laatste bands moet missen zoek ik de auto op en zit nog even vijf minuten na te sudderen van wat er nu allemaal is gebeurd. Het was echt een heel gave dag twee en nadat de verwarming zijn werk heeft gedaan en ik mijn handen weer voel rij ik naar huis. Gebroken maar voldaan.
Onder dit verslag nog de foto’s van Pintglass en Guttural Slug van Mell die behoorlijk meer uithoudingsvermogen heeft dan ondergetekende!
Pintglass:
Guttural Slug:
Herrie Festival editie 2025 is ten einde en ik wil organisator Mike Blommestein bedanken voor weer twee geweldige dagen, waarbij ik in het bijzonder wil opmerken dat het indrukwekkend is hoe gigantisch strak de twee dagen georganiseerd zijn en dat er gewoon geen noemenswaardige wanklank is gevallen. Inderdaad, het was niet warm maar het kost klauwen met geld om het warm te krijgen. Dat kan, maar dan zullen de ticketprijzen ook stijgen en ik denk dat voor een tweedaags ticket van 66,66 euro je een uitstekende deal hebt voor het aanbod. Laat dat zo blijven en zoals ik al zei: koop gewoon extra merch en duik in de pit! Tot de volgende editie!
Datum en locatie
22 november 2025, HAL 25, Alkmaar
Foto's:
Mellow Photography (Instagram)
Link: