Eind november en het is weer zover! Alkmaar en omstreken halen weer massaal de oordoppen uit de kast, houden deuren en ramen gesloten en verschansen zich weer alsof de tijden van het Alkmaars ontzet weer worden beleefd. De stad zal twee dagen gebombardeerd worden met blafharde decibellen en niets ontziend geweld. Het Herrie Festival editie 2025 staat op het punt te beginnen en dappere Mell Haas zal het slagveld van beeld voorzien en JohannesV hanteert de pen als wapen.
Twee dagen lang gaan we een brute mix krijgen van death metal, deathcore, grindcore en een beetje thrash metal. Dit alles vindt plaats in HAL 25, een feitelijk omgebouwde loods met drie podia en heel speels ingedeeld. Twee podia zijn ingeruimd voor de metalbands en één podium ligt wat weggestopt en biedt ruimte om verschillende DJ’s hun ding te laten doen. Dit om het speelse van het hele karakter van het festival en de locatie te benadrukken.
Het lastige van zo’n locatie is om de temperatuur goed te regelen, zeker als het tegen nul graden is buiten. Er zijn ten opzichte van vorige editie wel verbeteringen aangebracht en hier en daar zijn er warmtebronnen geïnstalleerd. Verder is het geen probleem, heb je het koud, duik je maar de moshpit in of anders zijn er genoeg shirts of longsleeves te krijgen bij de merchandise.
Op naar de muziek!
De band die het festival af mag trappen is het Nederlandse Spiral Static. Ongetwijfeld vernoemd naar het nummer van Muse vanwege de duidelijk herkenbare muzikale raakvlakken. De Haarlemse band komt het podium op met een zanger met een juten zak over het hoofd. Spiral Static brengt death metal die over het algemeen gewoon lomp is en zelfs wat sludgy over komt. Er zijn allerlei bijzondere breaks ingebouwd en dat houdt de muziek interessant en het verklaart in ieder geval ten dele de benoeming dat we hier te maken hebben met absurdistische death metal. De bandleden tonen een aanstekelijke energie en proberen continue het publiek te vermaken. Hoewel het nog lang niet vol is komt het met de sfeer al snel goed. Prima start.
Op het andere podium staat het Zwolse hardcoreteam van Bot Mes al klaar met de messen ongeslepen om ons op sadistische wijze te fileren. De botte bijl gaat er direct in en we worden getrakteerd op felle en opgefokte hardcore. De teksten worden de microfoon ingeslingerd door de vrouwelijke zanger en zij doet dat op een heerlijke manier waardoor het allemaal net een tikje agressiever overkomt. Ze vliegt regelmatig het publiek in en je kan zien dat de band er veel zin in heeft. Dat is al het halve werk en je merkt dat de mensen die er zijn dat ook oppikken. Leuk optreden en op naar de volgende act.
Walls uit België mag het hardcorefeestje voortzetten. De mannen zijn op tour vanwege hun nieuwe EP Endeavour of Destruction die in oktober is uitgekomen. De band bestaat uit gelouterde muzikanten en dat is goed te horen. De metalcore klinkt modern en ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat het regelmatige gebruik van samples daar debet aan is. De pompende en soms hakkende metal komt hard binnen en laat horen dat het de mannen menens is! Met tijden klappen er een paar fijne breakdowns door en tegelijk hoor ik regelmatig rap-achtige gedeeltes. Het beukende optreden wordt energiek gebracht en het publiek laat de eerste moshpits zien. Prima band en benieuwd hoe deze zich verder ontwikkelt.
Vanwege mijn muzikale voorkeur kijk ik uit naar de volgende band op het rooster. Celestial Scourge uit Noorwegen mag vandaag zijn kunsten tonen ter promotie van zijn nieuwe plaat die begin dit jaar uit is gekomen. De EP Dimensions Unfurled uit 2023 mocht al op lovende kritieken rekenen en wat kan je ook anders verwachten als bijna de helft van de band bestaat uit leden van het bekende Blood Red Throne. De muziek laat zich beschrijven als een vorm van brute technische death metal en dat hoor je ook zeker terug. Maar de mannen staan niet voor niets op een festival met de naam Herrie want dat kunnen ze zeker maken. Het gas gaat er echt meer dan regelmatig fiks op en dan slingeren de mannen met chirurgische precisie de ene riff na de andere de zaal in. Met een zeer beweeglijke zanger die tegelijkertijd een supergave en tevens moddervette grunt produceert. Ik geef het je te doen. Terwijl het merendeels brute death is dat de boventoon voert, worden op verschillende momenten prima staaltjes van techniek getoond. Het maakt de muziek interessant en je merkt dat het al wat drukkere publiek het ook prima kon laten smaken. Zo, eerste hoogtepunt is achter de rug!
En dus hup weer over naar het andere podium alwaar een andere band uit het hoge noorden zich staat warm te draaien om ons de oren te wassen. Ditmaal is het de beurt aan het Deense Persecutor dat zich specialiseert in het maken van felle thrash metal met een fikse vleug death metal. Dat de band er alles aan doet om het publiek warm te krijgen blijkt wel uit het feit dat zanger/bassist Christian Andrés Almanza zich heeft gehesen in een volledig felrood tenue waarvan de glanzende latexachtige broek toch echt wel in het oog springt. En wanneer je de man zo ziet, met het opmerkelijke snorretje dat ook vaak wordt aangetroffen bij acteurs die zich specialiseren in een bepaald genre, dan vraag je je wel een beetje af wat je gaat krijgen het komende half uur.
Nou in ieder geen lieftallig gevoos op de Tiroler vlaktes! Persecutor brengt energetische thrash met een hoge intensiteit en daar valt slecht op te knuffelen. Wat wel kan, is jezelf midden in de moshpit storten en dit geweld over je heen laten komen. Helaas kwam die wat laat op gang, want ik merkte dat de meeste mensen niet zo bekend zijn met het materiaal van deze Deense thrashers. De Deense Freddy Mercury springt dan een aantal keer het publiek in en dat werkt als een katalysator en het publiek gaat vanaf nu lekker los! Ook ik ben niet bekend met de band, maar ik ben wel onder de indruk geraakt. We zien hier een prima band aan de gang die muzikaal getalenteerd is en lekkere nummers schrijft. De harde en opgefokte thrash metal leunt regelmatig naar de deathmetalkant en tegelijk overgieten de mannen de songs met solo na solo. Ja goed optreden!
Op naar een volgende band waar ik van tevoren benieuwd naar was. Het Engelse Foetal Juice mag zijn opwachting maken met zijn swingende death metal. Ondergetekende had de eer om het laatste wapenfeit van de band namelijk de LP Grotesque te mogen recenseren en ik was erg onder de indruk van de groovende death met hier en daar hints naar grindcore. En ik moet zeggen dat het optreden ook van dezelfde kwaliteit is. Wat ik op zich best kunstig vind, is dat de band pakkende riffs en meezingbare refreinen schrijft en een hoog spelniveau vast houdt, maar tegelijk ook een behoorlijke mate van bruutheid heeft. Als je dan het nummer Mountain of Gore hoort, dan kun je niet anders dan het refrein met volle borst meezingen. Wat ik dan ook doe. Deze gasten houden van feesten en plezier maken. Het eerste dat de drummer tegen me zei is dat hij de coffeeshops meteen al had gevonden. En dat hoor je ook terug in de teksten. Of lees je terug in de teksten om precies te zijn. In ieder geval is dit een zeer puik optreden en ik hoop dat de mannen wat zieltjes hebben gewonnen. Die van mij hadden ze al en dat verandert vanavond ook niet!
Gutrectomy staat intussen ook alweer klaar voor het volgende optreden en ik merk dat het nu wel eens over kan zijn met de jolige leut. De Duitsers specialiseerden zich voornamelijk op de slam kant van de death metal waarbij de laatste plaat Angst voornamelijk in de deathcorehoek zit. Hoewel ik soms niet zo heel goed meer weet wanneer het nou precies slam is of deathcore. In ieder geval allebei iets met monsterlijke breakdowns of zo. De band is een regelmatig terugkerende gast op het Herrie Festivalterrein en voor mij is het een eerste kennismaking met de band. Om maar meteen met de deur in huis te slammen; ik vind het lekker klinken! Natuurlijk word je zo nu en dan om je oren geslagen met slams die ervoor zorgen dat het even zwart voor je ogen wordt. Maar ik vind voldoende afwisseling in de nummers en er is een prima balans tussen snelle blastbeats en dus die monsterlijke breakdowns. Ook is er behoorlijk aandacht geschonken aan het inbrengen van meer technische stukjes die het nog net niet naar technische deathcoreniveau’s brengen, maar wel toevoegen aan de diversiteit. Het is duidelijk dat hier een ervaren band staat en dat slaat ook over op de fans die regelmatig een feestje bouwen in de pit. Lekker optreden weer!
Tsja, dan is het tijd voor het almachtige Narcotic Wasteland uit Amerika. Het is de band van voormalig Nile-gitarist Dallas Toler-Wade die een jaartje of twintig bij die band heeft gespeeld en op gegeven moment dus Narcotic Wasteland heeft opgericht. In 2014 heeft de band het “zelfgetitelde” album uitgebracht en in 2017 de opvolger Delirium Tremens. Daarna werd het stil en na een aantal singles komt de band dan ineens uit het niets voor het eerst naar Europa voor een uitgebreide tour, genaamd The Annihilation of Europe. Ik zie wat je daar deed Dallas! Uiteraard is dit een referentie naar het befaamde Annihilation of the Wicked van Nile dat dit jaar twintig jaar bestaat en daar zullen we vanavond ook dan twee nummers van te horen krijgen.
Maar het is duidelijk dat Narcotic Wasteland, of eigenlijk Dallas Toler-Wade, niet hoeft te teren op oude roem uit de Nile-tijd. Wat mij betreft heeft de band meer dan voldoende in zijn mars om zelf ook een grootheid te worden. De death metal is doorspekt met agressie uiteraard, maar het is zoveel meer dan dat. De mannen weten zulke gave songs te schrijven. Daarbij wordt er een perfecte mix gevonden tussen diezelfde agressie en tevens heel veel melodie en gevoel. De kenmerkende stem van Toler-Wade is goed te verstaan en het optreden staat dan ook gewoon als een huis. Tsunam Kyrdo is trouwens verantwoordelijk voor het spelen op een basgitaar met een ontelbare hoeveelheid snaren. Echt, ik heb nog nooit zo’n bas gezien. Ik ben overigens niet de enige die met zijn tong op zijn schoenen staat te kwijlen bij dit machtige optreden. Het publiek is overduidelijk net zo enthousiast en gaat lekker los in de pit. Alwaar ik getuige ben van een voor mij nieuw soort cirkelpitdans. Hier houden twee mensen zich stevig vast en slingeren ze zich vervolgens al draaiend harder en harder in de rondte tot de middelpuntvliedende kracht het bijna van ze wint. Bijzonder, ergens ook wel een tikje tricky want het gaat echt hard in de rondte!
Met een mix van oude en nieuwe nummers, zoals het nieuwe Barbarian en het gave Keeping Up with the Jones worden we flink getrakteerd. Uiteindelijk moeten we concluderen dat er een eind is gekomen aan een fantastisch optreden!
Afsluitend gaan we het Sloveense Within Destruction bekijken. De band,die al een beste tijd mee loopt, is begonnen als een deathmetalband met een sterke deathcore- of slaminvloed er doorheen verweven. Evenwel lag de basis in The Black Dahlia Murder-achtige metal en met het debuutalbum From the Depths zette de band zichzelf dan ook meteen op de kaart. De opvolgende platen laten vervolgens een gestage koerswijziging horen waarin de death metal steeds meer ingewisseld wordt voor deathcore, slam en metalcore. Vanaf het album Yökai wordt het roer echt omgegooid en maakt de brute deathcore plaats voor een solide metalcore met hier en daar nog wel wat deatchore, maar nu bomvol cleane zang, elektronische samples en flink toegankelijker melodieën. Tevens laat de band zijn voorliefde voor Anime uit Japan naar voren komen waarbij op de meest recente release Animetal zelfs een poging wordt gedaan om een nieuw genre te verzinnen. Want we hadden er nog niet genoeg!
Het heeft de band zeker geen windeieren gelegd en Facebook telt al 100.000 volgers en dan mag je van een best grote band spreken. Dat zie je wel terug op het podium. Dat is flink opgetuigd met het materiaal om een mooie lichtshow op te tuigen. Het kleurenspel is ook mooi om te zien. De band speelt ook zeer zuiver en maakt er een mooie show van door zijn enthousiasme en een uitstekende instrumentbeheersing. Met een setlist die het meeste van de drie laatste albums behelst zet Within Destruction een show neer die voornamelijk leunt op de metalcore en nu-metal van deze platen. Het is ook een keuze die minder in lijn ligt van wat de vorige bands brachten en ik merk dat het aanwezige publiek ook wat minder reageert op de band. Het kan ook zijn dat de eerste dag Herrie Festival zijn tol begint te eisen. In ieder geval spelen de mannen erg goed en kan wat mij betreft van een goed optreden worden gesproken.
Zo, dat was het dan. Dag één van het tweedaagse Herrie festival is achter de rug en ik kan concluderen dat deze editie nu al zo goed als geslaagd is. Met armen vol nieuwe muziek en shirts toog ik voldaan naar het hotel om mezelf op te laden voor dag twee! Tot morgen!
Datum en locatie
21 november 2025, HAL 25, Alkmaar
Foto's:
Mellow Photography (Instagram)
Link: