Na vijf albums in vijf jaar, waaronder een groots drieluik, had ik verwacht dat het Zwitserse Aara wel even de tijd en rust zou nemen om een nieuw albumconcept uit te werken. Maar niets blijkt minder waar, de creatieve uitspattingen en ideeën van deze heren en dame lijken onuitputtelijk en het volgende album is alweer een feit. Dat heb je misschien als je niet live speelt (hint hint). Ditmaal geen 19e eeuwse, gothische roman als uitgangspunt, maar een waargebeurd verhaal over de mens tegen de onverbiddelijke krachten van de natuur.
De Eiger, de bekende 4000 meter hoge berg in Zwitserland, staat bekend om zijn steile ijzige noordwand, of zoals deze ook wel genoemd wordt: ‘moordwand’. Tientallen klimmers verloren sinds de jaren ’30 het leven nadat ze deze berg geprobeerd hebben te trotseren, veel van hen zijn vanwege lawines zelfs nooit meer teruggevonden. Dit album vertelt het verhaal van een viertal bergbeklimmers die in juli 1936 ditzelfde lot beschoren waren. En laat het maar aan Aara over om deze tragedie een passende muzikale interpretatie mee te geven.
Nou is er in vergelijking met het Triade drieluik wel wat veranderd. De band heeft Markus ‘Schwadorf’ Stock (Empyrium, The Vision Bleak, Sun of the Sleepless) gevraagd om de productie voor zijn rekening te nemen en dat is een goede zet geweest. Het was duidelijk tijd om een stap vooruit te maken ten opzichte van de (overigens ook prima klinkende) vorige albums, ook omdat dit volledig andere concept een eigen geluid verdient. Scherper, ruimtelijker, organischer, helderder, meer dynamiek, meer definitie. Voeg daarbij de nog steeds ijzig kille screams van mevrouw Fluss (ik moet altijd aan Pentagram van Gorgoroth denken) en de meeslepende high-pitched gitaarmelodieën en je voelt de ijswinden bijna letterlijk om je oren blazen.
Over gitaarmelodieën gesproken: de geniale glijdende schuifriff die na een dikke minuut opduikt tijdens Felsensang is toch wel één van de vetste dingen die ik dit jaar gehoord heb. En als twee minuten later de stilte en rust opgezocht worden, waarbij een dubbele akoestische gitaarpartij de opmaat vormt naar de volgende uitbarsting, dan heb je mij helemaal te pakken. Helemaal als richting het einde dezelfde kalme tokkelpartij opnieuw opduikt tijdens een genadeloos blastbeatstuk. Machtig! En die afwisseling en dat bizarre niveau worden het gehele album moeiteloos doorgezet, mede ook door het meesterlijke drumwerk van de heer Jöschu Käser. Net als Darkside van Mgla geeft hij vaak met Zwitserse precisie extra accenten mee op de ride en daardoor wordt je nóg meer de muziek en melodieën in gesleurd.
Sturm, der auf die Flanken peitscht
Regen der auf Fels erstarrt
Während drunten noch im Tal
Die Sonne auf die Felder scheint
Eine grausige Kakophonie
Dies ist des Eigers Melodie
Voor wie het nog niet doorhad, Eiger is een must voor de liefhebber van meeslepende, melodieuze atmosblack met diepgang. Wat mij betreft houden ze het één-album-per jaar-tempo aan, maar nóg liever zou ik dit drietal eens live aan het werk zien. Hopelijk zijn we daar ooit nog eens getuige van. Last minute jaarlijstmateriaal!
Score:
89/100
Label:
Debemur Morti Productions, 2024
Tracklisting:
- Die das Wilde Wetter Fängt
- Senkrechte Welten
- Felsensang
- Todesbiwak
- Der Wahnsinn dort im Abgrund
- Zurück zur Roten Fluh
- Grausig ist der Blick
- Alptraum
Line-up:
- Fluss – Stem
- Berg – Gitaar, bas, samples
- J. – Drums
Links: