Geschreven door Bart Al Foet op 21-09-2024 om 16:12.
Ja, terug de esoterische dieperik in. Het evangelie van Ævangelist bereikt een nieuwe fase, een waarin de schepper door zijn nakomeling in vraag wordt gesteld. Waar kom jij vandaan? Moet ik verrijzen als een onsterfelijke metafoor die de apocalyps zal overleven om jouw bestaansreden te onthullen? En wat voor rol speelde het Katholicisme in gans deze (persoonlijke?) evolutie? Hoe ver kunnen we het zoeken en wat ligt daar achter? Waarom al die vragen? Heb je überhaupt de review van Dream An Evil Dream III gelezen? En de belangrijkste vraag van allemaal: waar eindigt deze in de jaarlijst?
Sinds de komst van Stéphane Gerbaud klinkt Ævangelist een pak gemener en brutaler dan het deed voor de afsplitsing van zichzelf. Die constante is gebleven. Voor de rest is het vrij volatiel en intens, zwevend tussen electro, black en death metal, maar bijzonder onconventioneel. Enigszins vergelijkbaar met Blut Aus Nord in de meer industrieel geaarde albums en tegelijkertijd ook weer niet. Volgens de promomachine is Perdition Ekstasis Meta een vernietigend, verwrongen album dat zwakzinnigen zal uitdagen. Een lange en kronkelige weg naar de verdoemenis, een rechtvaardige beloning voor degenen die de industriële woestenij van een nieuw donker tijdperk durven te bewandelen. Na dergelijke zinnen voel ik me effectief behoorlijk zwakzinnig en na vele luisterbeurten vraag ik me af wat nu precies de beloning is. Het antwoord waar ik mezelf mee beloon is het woord “veerkracht”. Ervaring leert me dat dit één van mijn grootste, sterkste en meest waardevolle eigenschappen is, eentje waar ik mezelf ook vaak mee kwel. Uitdaging omwille van de uitdaging. Afzien als teken van karakter. Ævangelist benadert met zijn nieuwste werk deze queeste op auditieve wijze. Verklanking van dat beeld. Het mentaal ziekmakende metamuzikale meesterschap is dermate ver overdacht en geëvolueerd dat het bijna niet benaderbaar meer is voor de analytische geest. Het is een virus. Laag na laag, doorheen de diepte, als een vier dimensionale constructie. Hersenkronkels die de essentie onherkenbaar maken en tegelijkertijd keihard vasthouden aan de pijn diep vanbinnen.
In metaltermen komt dit neer op een uiterst irritant complexe vorm van avant-garde black metal, occulte death metal en experimentele electro die te vergelijken valt met Neo Inferno 262, V.E.G.A., Blut Aus Nord, projecten van Mories, Portal en soortgelijke ongein. Zwaar beladen hypnosemuziek waarvan je niet doorhebt dat er wel degelijk continu downer-repetitiviteit in zit, neerwaartse sonische spiralen aan de lopende band. Extase en trance à volonté, maar je vecht met heel je lichaam tegen deze toxische trip. Extreem vermoeiend, enerverend, deprimerend, verstikkend, belastend … ronduit pijnlijk. Demonische dissonantie en – keer op keer dat woord – misselijkmakende melodielijnen en abrasieve industrial. Enig in zijn soort. Ævangelist is de soort. Met uitsterven bedreigend. Een even grote nachtmerrie als Ahklys en met datzelfde Akhlys strijdend voor de eerste plaats in mijn jaarlijst. 75 minuten lang überwaanzin. Heerlijk.
De redacteuren van Zware Metalen schrijven ieder jaar op vrijwillige basis duizenden artikelen om de metalscene van Nederland en België te ondersteunen. Hiervoor zijn we afhankelijk van inkomsten die gegenereerd worden door het plaatsen van advertenties. Indien deze niet afkomstig zijn van directe partners (zoals poppodia en festivalorganisatoren), zal de overgebleven ruimte opgevuld worden door automatisch gegenereerde advertenties van Google AdSense. Omdat deze gebruik maken van zogeheten ‘tracking cookies’, hebben we volgens de AVG-wet jouw toestemming nodig om deze advertenties weer te kunnen geven. We begrijpen dat onze lezers hun privacy op het internet waarderen, maar het accepteren van het cookiegebruik houdt Zware Metalen (en dus indirect de metalscene) in leven. We hopen daarom dat je instemt met het gebruik van de cookies. Mocht je er interesse in hebben, kun je onze privacyverklaring lezen.
