Malconfort, is dat misschien een verwijzing naar het niet comfortabel voelen bij de muzikale uitingen van deze uit Engeland afkomstige band? Mooi zo, want iedere dag dezelfde boterham met pindakaas eten gaat op den duur ook vervelen, toch? Varieer eens met hagelslag, of iets minder zoets zoals kaas, ham of leverpastei. Volgens het label Transcending Obscurity Records moeten we deze band echt eens een kans geven. Ditmaal niet vanwege extreem heftige of agressieve uitspattingen, maar omwille van innovatieve motieven en muziek die meer een eigen ‘toekomstig’ geluid laat horen. De bandnaam is overigens afkomstig van een Deathspell Omega-nummer (album Paracletus), het is maar dat u het weet.
Er is relatief weinig te vinden over deze band, al lees ik wel dat deze gasten sinds 2018 actief zijn. Humanism is het debuut waarmee het trio experimentele/progressieve – noem het voor mijn part ‘avant-garde’ – metal laten horen. De vocaal is daarbij nog één van de weinige blackmetal-invloeden. De sfeer zouden we met enige reservatie ook nog wel black of zwartgallig kunnen noemen, maar het is veel meer dan dat alleen. Een progressieve jamsessie waar de nodige hypnose en jazz-achtige gitaren, drums en dat soort spel te horen is. Hoogstwaarschijnlijk kunnen de minder ruimdenkende metalfans hier heel weinig tot niets mee, laat staan de verstokte old-schoolblackmetalfanaat. Lieden die niet wars zijn van (blackmetal)krijsen en zich kunnen vermaken met experimentele muziek mogen dit gerust eens proberen. Wanneer u uit de voeten kan met bands als Inter Arma of Doodseskader en alles wat daar tussenin zit, dan nodig ik u ook uit om Humanism eens een kans te geven. Verwacht echter niet dat u keihard om de oren wordt geslagen, want dan komt u bedrogen uit.
Rage (Indulgence) klinkt dan weer bijna cinematisch met een stuk gesproken tekst en vrij spannende, neurotische muziek. De kentering komt na zo’n drie minuten, wanneer er stilletjes aan wat tremolo te horen is. De zachte gesproken stem verdwijnt naar de achtergrond en maakt plaats voor de kwaadaardige krijsen. De instrumentale invulling laat de sfeer niet al te abrupt omslaan, om al snel te eindigen met wederom een stuk cinematisch, verwrongen vertoon. Carnivore (God) lijkt dan een wat meer vaste songstructuur te hanteren, het voelt haast als een stuk kneitergave triphop, redelijke hallucinant en hypnotiserend. Inertia (Condense) beëindigt dit Humanism op een wijze die voor de band vanzelfsprekend is, namelijk vreemd, mysterieus en met een aantal fijne riffs. Hysterische gesproken vocalen (samples?) doen vermoeden dat het einde nabij is. Dat is natuurlijk ook zo, althans voor wat betreft dit plaatwerk. Deze band is duidelijk niet voor één gat te vangen, zo hoor ik op dit debuut Humanism. Misschien is het wel één van de vreemdste muzikale werken die ik sinds lange tijd heb gehoord. Is dit album dan zeer aansprekend of zelfs geniaal? Voor mijzelf niet direct, al kan ik niet ontkennen dat het een gewaagde, experimentele keuze is om zo te musiceren. Daarnaast heb ik zo het vermoeden dat er lieden in de scene rondlopen die dit werk (nog) harder zullen waarderen dan uw redacteur van dienst. Ik geef de band de nodige credits voor de songwriting, gewaagde overgangen en fijnmazige melodieën. O ja, die vocalen mogen er zeker ook wezen.
Score:
77/100
Label:
Transcending Obscurity Records, 2024
Tracklisting:
1. Compulsion (Ecstasy)
2. Cruelty (Elation)
3. Stain (Fantasy)
4. Rage (Indulgence)
5. Carnivore (God)
6. Inertia (Condense)
Line-up:
- Nuun, Kopczak – Vocalen
- Fas – Gitaren, bas, synthesizer
- Kopczak – Drums, synthesizer
Links: